«Μείνετε ενωμένοι μαζί Μου και Εγώ ενωμένος μαζί σας. Όπως το κλήμα δεν μπορεί να φέρει καρπό από μόνο του, αν δεν μείνει ενωμένο με την άμπελο, έτσι κι εσείς, αν δεν μείνετε ενωμένοι μαζί Μου. … Εκείνος που μένει ενωμένος μαζί Μου, και Εγώ μαζί του, αυτός φέρνει πολύ καρπό· επειδή, χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε». 1
Αυτό το κείμενο έχει αποδειχθεί αληθινό τόσες φορές για μένα. Όταν κάνω την προσπάθεια να βάλω τον Ιησού σε πρώτη θέση στη ζωή μου, παρουσιάζονται ευκαιρίες από παντού και ανοίγουν πόρτες για να μοιραστώ την πίστη μου με τους άλλους – πολλές φορές, ενώ κάνω διάφορες δουλειές καθώς και όταν χρησιμοποιώ τα δημόσια μεταφορικά μέσα.
Σε ένα τέτοιο ταξίδι μου, ενώ πλησίαζα στον σταθμό των λεωφορείων που ήταν γεμάτο κόσμο, παρατήρησα δύο άνδρες προφανώς μεθυσμένους. Ο ένας κρατούσε μια πλαστική τσάντα γεμάτη με κουτιά μπύρας. Έκαναν φασαρία και φέρονταν άσχημα και η πρώτη μου αντίδραση ήταν να μείνω μακριά τους καθώς δεν ήθελα να με ενοχλήσουν.
Όμως εκείνη τη στιγμή ένοιωσα τη φωνή του Θεού να μου λέει: «Πες τους κάτι!» Τότε κατάλαβα πόσο γρήγορα τους είχα κρίνει από την εμφάνισή τους και τη συμπεριφορά τους. Η Βίβλος μάς λέει, «Ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενο, ο Κύριος όμως βλέπει την καρδιά». 2 Ο Ιησούς δεν έδινε τόση σημασία στην κοινωνική τάξη, ούτε ξεχώριζε κανέναν όταν επρόκειτο να προσφέρει αγάπη και προσοχή σε κάποιον. Τον είχαν κατηγορήσει ακόμα και σαν μεθύστακα και Τον είχαν αποκηρύξει επειδή συναναστρεφόταν με λάθος ανθρώπους. Επέλεγε την αγάπη πάνω από την υπόληψη και την άνεση.
Είχα τις αμφιβολίες μου για το αν θα έπρεπε να ακολουθήσω αυτό που μου έδειχνε ο Κύριος, όμως αποφάσισα να δοκιμάσω. Έδωσα στον καθένα τους από ένα χριστιανικό φυλλάδιο και τους είπα ότι έλπιζα να τους φέρει χαρά στη μέρα τους. Ο άνδρας με τις μπύρες μου είπε πως είχε άφθονες κακές εμπειρίες με Χριστιανούς που μιλούσαν για την αγάπη του Ιησού όμως ήταν ακατάδεχτοι. «Δεν θέλω να έχω να κάνω τίποτα μαζί τους!» πρόσθεσε.
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι μαζεύονταν στον σταθμό των λεωφορείων, όλοι τους έκαναν ησυχία για να ακούσουν αυτή την ασυνήθιστη συνομιλία για τη σωτηρία.
Στο τέλος, ο πιο απρεπής από τους δύο μειδίασε κάπως και είπε φωναχτά και ξεκάθαρα, «Θα δεχθώ τον Ιησού αν μπορέσω πρώτα να μπω στο παντελόνι σου!» Αντιλήφθηκα πως ήταν απλώς μια προσπάθεια να σκανδαλίσει και να προσβάλλει έναν πιστό, και είχα δίκιο, επειδή πριν προλάβω να απαντήσω, πρόσθεσε, «–ή αν μου δώσεις λίγο φαγητό!»
«Πότε έφαγες τελευταία φορά;» τον ρώτησα.
«Δεν έχω φάει εδώ και δύο μέρες», ήταν η απόκρισή του. Τότε έγινε απόλυτη ησυχία. Ζήτησα από τον Θεό να μου δείξει πώς να συνεχίσω. Γνώριζα πως ήταν η ευκαιρία που μου έδινε Αυτός για να προσεγγίσω αυτό το απελπισμένο άτομο και να του δείξω ότι ο Θεός τον αγαπά πραγματικά.
«Εντάξει», του αποκρίθηκα. «Απόψε μαγειρεύω μακαρόνια για την οικογένειά μου. Μπορώ να σας φέρω ένα ζεστό γεύμα για το βραδινό σας». Γεμάτος χαρά συμφώνησε να συναντηθούμε και με αυτόν τον τρόπο, η στάση του άλλαξε από περιφρονητική σε σεβάσμια.
Η ώρα πέρναγε και ενώ πλησίαζε να έρθει το λεωφορείο, ένοιωσα την παρότρυνση του Θεού να του πω να προσευχηθώ γι’ αυτόν.
Ο φίλος του που μέχρι τότε ήταν ο πιο ευγενικός, άρχισε να φωνάζει γεμάτος θυμό. «Πώς μπορεί να τον βοηθήσει ο Ιησούς;!»
Όμως ο άνδρας με τον οποίο μιλούσα του είπε να σωπάσει, λέγοντας, «Σεβάσου την προσευχή, δικέ μου! Θα προσευχηθεί για μένα!»
Έβαλα το χέρι μου στον ώμο του και μαζί σκύψαμε τα κεφάλια μας μπροστά σε όλο το πλήθος που μας κοιτούσε και προσευχήθηκα για τη σωτηρία του, καθώς επίσης και για να καταλάβει πόσο πολύ τον αγαπούσε ο Ιησούς αλλά και για τη λύτρωσή του από τον αλκοολισμό.
Συγκινήθηκε και είπε με τρεμάμενη φωνή, «Ένοιωσα μια ζεστασιά στην καρδιά μου όταν προσευχήθηκες. Ποτέ μου δεν ένοιωσα κάτι τέτοιο πριν!»
Ήρθε το λεωφορείο και ανέβηκα σε αυτό. «Σ’ ευχαριστώ!» μου είπε, ενώ έφευγα.
Όταν μαγειρέψαμε βραδινό εκείνο το βράδυ, κάναμε αρκετό και για τους δύο αυτούς άνδρες και το πακετάραμε μαζί με πλαστικά πιρούνια και χαρτοπετσέτες.
Αναρωτιόμουν αν θα εμφανιζόταν στο μέρος που δώσαμε ραντεβού, το οποίο όμως και έκανε ενώ τώρα ήταν και νηφάλιος. Σταθήκαμε εκεί στον άδειο σταθμό των λεωφορείων και μιλήσαμε για την θεραπευτική δύναμη του Ιησού. Ενώ του έδινα το φαγητό, του εξήγησα ότι είχαμε βάλει αρκετό φαγητό για δύο γεύματα. «Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ!» είπε αυτός. «Ο συγκάτοικός μου πεινάει και αυτός και σχεδίαζα να το μοιραστώ μαζί του!»
«Κανένας δεν έκανε κάτι τέτοιο για μένα ποτέ πριν!» είπε.
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη με το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης, επειδή ήμουν πρόθυμη να κάνω αυτό που μου ζήτησε ο Ιησούς, να βγω από την άνεσή μου για να μιλήσω γι’ Αυτόν και να δείξω την αγάπη Του σε αυτόν τον άνθρωπο, ακόμη κι αν μου ήταν δύσκολο με τους παρευρισκόμενους. Με κάνει να θέλω να τολμώ να είμαι σαν μια ανόητη για τον Χριστό, 3 ανεξαρτήτως απ’ το τι μου ζητάει Αυτός να κάνω ή πόσο δύσκολο φαίνεται να είναι στην αρχή. Όπως λέει και το γνωμικό, «Εγώ είμαι ένας ανόητος για τον Χριστό. Εσύ για ποιόν είσαι ανόητος;»