Το καλοκαίρι εκείνο ήταν γεμάτο από πάμπολλες δραστηριότητες και με όσα έπρεπε να γίνονται για να διατηρηθεί σε καλή λειτουργία το εθελοντικό μας κέντρο στην Κροατία. Ο σύζυγός μου ο Πάολο και εγώ περιμέναμε με λαχτάρα να πάμε για λίγες μέρες διακοπές σε μια παραλία της Κροατίας και μια και συνέχιζε να κάνει ζέστη, αποφασίσαμε μαζί με τα μπάνια στη θάλασσα να συνδυάσουμε και λίγη ορειβασία σε ένα κοντινό βουνό.
Θέλαμε να ανεβούμε στο Όρος Ντινάρα, το υψηλότερο όρος στην Κροατία, γι’ αυτό αρχίσαμε να μαζεύουμε χάρτες και να ζητάμε πληροφορίες και συμβουλές απ’ τους ντόπιους, για οτιδήποτε θα μας βοηθούσε να προετοιμαστούμε για την αναρρίχησή μας, όταν συνέβη κάτι το απρόοπτο. Μια μέρα πριν τη μεγάλη αναρρίχηση, ο Πάολο, καθώς έσκυψε να μαζέψει ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι νερού, ένοιωσε ένα παράξενο τράβηγμα στη μέση του. Εκείνη την στιγμή δεν το πολυσκέφτηκε, όμως μετά από δύο ώρες, δεν μπορούσε να κάνει βήμα, επειδή πονούσε φοβερά η πλάτη του. Εκεί αντιληφθήκαμε πως αντί να ανεβαίναμε στο Ντινάρα, θα έπρεπε να ζητήσουμε ιατρική συμβουλή και βοήθεια.
Κάποια στιγμή, με κοίταξε ο Πάολο και μου είπε, «Εδώ ήμασταν έτοιμοι να ανεβούμε στο Ντινάρα και τώρα ανεβαίνουμε ένα άλλο είδος Ντινάρα και αν και το ανέβασμα θα είναι κάπως δύσκολο, παρ’ όλα αυτά θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε στην κορυφή. Πρέπει να θυμόμαστε πως καθόν χρόνο συνεχίζουμε να τραβάμε προς τα μπροστά, κάποια στιγμή θα δούμε και θα φτάσουμε στην κορυφή».
Για τις επόμενες μέρες, αυτός ο παραλληλισμός ήταν στις σκέψεις μας καθώς πασχίζαμε να τα καταφέρουμε, όταν καλέσαμε το ασθενοφόρο και ο Πάολο έπρεπε να κάνει αντιφλεγμονώδεις ενέσεις και στη συνέχεια να βρούμε ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να γυρίσουμε σπίτι. Όλα μετατράπηκαν σε μια πρόκληση γεμάτη εκπλήξεις, όμως ο Θεός ήταν πάντα μαζί μας όπως πάντα, η παρουσία Του ήταν αισθητή, και η καθοδήγησή Του ήταν τέλεια, όπως είναι κάθε φορά.
Εσείς ίσως και να αναλογιστείτε από μέσα σας, «Οι διακοπές σας δεν φαίνεται να ήταν και τόσο καλές!» Όμως συνέβη αυτό που έπρεπε να γίνει. Πήγαμε με πρόθεση να κολυμπήσουμε και να ανεβούμε στα βουνά. Και αυτό ακριβώς κάναμε! Ανεβήκαμε σ’ ένα διαφορετικό είδος βουνού και με τη βοήθεια του Θεού φθάσαμε στην κορυφή.
Βλέπετε, κάπου-κάπου όλοι μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάποια βουνά στη ζωή μας. Ίσως με θέματα υγείας, πιθανόν πολύ πιο σοβαρά ή περισσότερο μακροπρόθεσμα, απ’ αυτό που βιώσαμε εμείς. Ίσως να έχουν να κάνουν με ανθρώπινες σχέσεις ή με την εργασία σας ή με οικονομικά προβλήματα. Ίσως να νοιώθετε μονάχοι και στεναχωρημένοι. Ανεξάρτητα απ’ το είδος του βουνού, ενώ αρχίζετε να το ανεβαίνετε, να θυμάστε ότι ίσως να μη γνωρίζετε πόσο ψηλό να είναι το βουνό ή πόσο χρόνο θα σας πάρει να φθάσετε στην κορυφή. Αν όμως, βάλετε το χέρι σας στο χέρι του Θεού και Τον αφήσετε να γίνει ο οδηγός σας, Αυτός θα σας βοηθήσει να φθάσετε στην κορυφή του.