Ο σπουδαίος Βρετανός συγγραφέας Γκίλμπερτ Κηθ Τσέτσερτον έγραψε μια σειρά από σύντομες ιστορίες για κάποιον συνοικιακό ιερέα, τον Πατέρα Μπράουν, που είχε το ταλέντο του ιατροδικαστή. Αυτός ο ταπεινός ιερέας εξιχνίαζε εγκληματικές υποθέσεις ενώ συγχρόνως παρέμενε συμπονετικός και γεμάτος κατανόηση απέναντι στον ένοχο.
Σε ένα επεισόδιο, ο Πατέρας Μπράουν συμβουλεύει κάποιον ένοχο ο οποίος είχε σκαρφαλώσει πάνω στο καμπαναριό της εκκλησίας. Του λέει τα εξής: «Γνωρίζεις ότι μπορεί να αποβεί επικίνδυνο όταν κάποιοι σκαρφαλώνουν σε υψηλές θέσεις. Ακόμα και το να προσεύχεσαι από κάπου ψηλά μπορεί να αποβεί επικίνδυνο. Οι καλοί άνθρωποι που επιτρέπουν στον εαυτό τους να υιοθετήσει μια υψηλή γνώμη για τον εαυτό τους θα αρχίσουν να κοιτάνε αφ’ υψηλού τους άλλους και να τους κατακρίνουν. Πολύ σύντομα, θα νοιώθουν άνετα κάνοντας τους άλλους να νοιώθουν μειονεκτικά με αυτά που θα τους λένε και μετά ίσως και να αρχίσουν να νοιώθουν άνετα πράττοντας βίαιες κακουργηματικές πράξεις. Όμως η ταπεινότητα είναι η μητέρα των γιγάντων και κάποιος θα μπορούσε να ανακαλύψει σπουδαία πράγματα από μία χαμηλή θέση, εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται». 1 Στη σειρά αυτή, ο Πατέρας Μπράουν λέει στο άτομο αυτό ότι αυτά που γνωρίζει γι’ αυτόν μπορούν να παραμείνουν εμπιστευτικά, όμως του ζητά να βαδίσει το μονοπάτι της ειλικρινούς μετάνοιας και να παραδοθεί.
Στη σειρά αυτή, ο Πατέρας Μπράουν περιγράφεται σαν κάποιος που προσπαθεί να βοηθήσει κάποιον άλλον να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί στην ταπεινή του θέση στη ζωή και εκεί να είναι ικανοποιημένος και χρήσιμος. Ο ίδιος δεν είχε αυτοκίνητο, συχνά όμως χαμογελά ενώ είναι πάνω στο ποδήλατό του. Αν κάποιοι τον πειράξουν, δεν ενοχλείται καθόλου και συχνά θα αποκριθεί με ένα απλό κομπλιμέντο για το άλλο άτομο ή θα αναφερθεί σε κάτι για το οποίο θα είναι και οι δύο ευγνώμονες. Απλά συνεχίζει να κάνει αυτό που πιστεύει ότι πρέπει να κάνει καθημερινά.
Το οξυδερκές του μάτι στο να επιλύει εγκληματικές υποθέσεις έχει γίνει οξύ από την αγαπημένη του παλιά ενασχόληση: Να διαβάζει για εγκλήματα μυστηρίου. Οι άλλοι προσπαθούν να τον πείσουν να ασχολείται απλά και μόνο με τις συνήθεις δραστηριότητες ενός συνοικιακού ιερέα. Αυτές τις κάνει αρκετά καλά όμως βαθειά μέσα του γνωρίζει ότι πρέπει επίσης να ασχολείται με την εξιχνίαση σοβαρών υποθέσεων εγκληματικής μορφής. Το ενδιαφέρον του γίνεται μέρος του λειτουργήματός του και του καλέσματός του και του δίνει τη δυνατότητα να διορθώνει μερικά από τα σφάλματα που βλέπει γύρω του. Ο Πατέρας Μπράουν προσεύχεται επίσης ώστε να επιλυθούν άδικες καταστάσεις. Ο τοπικός αστυνομικός επιθεωρητής αντιδρά στην παρέμβαση του ιερέα στις δικές του υποθέσεις ερευνών, όμως ενώ ο Πατέρας Μπράουν δεν αποδέχεται κανένα έπαινο για την επίλυση των μυστηρίων, επανειλημμένα αποδεικνύεται ότι είναι απολύτως αναγκαίος.
Ο Θεός δημιούργησε τον καθένα μας ξεχωριστό και μας έβαλε σε έναν ορισμένο τόπο. Ίσως να βρίσκαμε βαθύτερη εκπλήρωση σ’ εκείνο τον σταθμό της ζωής που βρισκόμαστε, αν μπορούσαμε να μάθουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο εκεί που είμαστε, όπου και να είμαστε στο οδοιπορικό της ζωής.
Δεν είναι λάθος όταν φιλοδοξούμε να είμαστε καλοί σε αυτό που κάνουμε και να μας το αναγνωρίζουν αυτό, όμως θα μπορούσαμε να νοιώθουμε αποκαρδιωμένοι και δυσαρεστημένοι αν εμείς υποτιμούσαμε τη θέση μας στη ζωή και λαχταρούσαμε να έχουμε μια φαινομενικά πιο διαπρεπή θέση. Βέβαια υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που διαπρέπουν σε θέσεις μεγάλης χρησιμότητας ή διάκρισης, όμως οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ένα μέρος στη ζωή το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί περισσότερο κοινό και συνηθισμένο. Εντούτοις, σε όλους μας έχουν δοθεί ανεκτίμητα κρυφά ταλέντα τα οποία μπορούν να αναπτυχθούν στις παρούσες συνθήκες μας. Και όταν αποδεχθούμε την κατάστασή μας και κάνουμε όσα μπορούμε με αυτήν, συχνά θα δούμε ότι αρχίζουμε να αναπτύσσουμε αυτά τα κρυφά ή πρώην παρατημένα ταλέντα, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να βοηθάμε τους άλλους. Αυτό από την άλλη, μας προσφέρει ικανοποίηση και εκπλήρωση.
Μερικοί άνθρωποι, από πολύ μικρή ηλικία γνωρίζουν επακριβώς τι θέλουν να κάνουν και ποιοι θέλουν να γίνουν. Όμως πολλοί περισσότεροι πρέπει απλώς να βρουν τον δρόμο τους και με τι να ασχοληθούν και συχνά αρχίζουν σιγά-σιγά και μαθαίνουν καθώς προχωράνε. Η εφηβική πίεση των συνομηλίκων, η κουλτούρα του κόσμου μας και το ανθρώπινο μυαλό συχνά μπορούν να εμπλακούν μαζί για να μας κάνουν να υποτιμήσουμε το μέρος μας και τη θέση μας όταν αυτή είναι φαινομενικά πιο συνηθισμένη και κοινή. Όμως κανένα μέρος και καμία θέση δεν είναι πραγματικά κοινή ή συνηθισμένη αν είναι το μέρος ή η θέση εκείνη που θέλει ο Θεός να έχουμε και για την οποία Αυτός μας προόρισε ώστε να αναπτύξουμε εμείς τα μοναδικά μας ταλέντα. 2
Η Βίβλος έχει αφθονία από άτομα που ξεπήδησαν από θέσεις αφάνειας και κοινοτοπίας, που κατέληξαν να γίνουν παίκτες κλειδιά – για παράδειγμα, η υπηρέτρια του Νεεμάν ήταν αυτή που ανέφερε στο αφεντικό της πού να βρει θεραπεία για τη λέπρα του 3 και το αγοράκι που αναφέρεται όταν αυτό έδωσε το φαγητό του στον Ιησού, το οποίο στη συνέχεια πολλαπλασιάστηκε και έθρεψε 5.000 άτομα. 4
Η θέση μας στη ζωή ίσως να μην είναι μια με άπλετο εισόδημα ή μια θέση με σπουδαία απήχηση, όμως μπορεί να γίνει μια πολύ ξεχωριστή θέση και μια που θα μας παρέχει μεγάλη εκπλήρωση όταν εμείς βάλουμε τις πρωταρχικές αξίες σε πρώτη θέση, αυτή – του να αγαπάμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, ψυχή, νου και δύναμη και να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας. 5 Οπουδήποτε μας έβαλε Αυτός σ’ αυτόν τον κόσμο και για όση χρονική διάρκεια, την αποδεχόμαστε και μαθαίνουμε να τα πηγαίνουμε καλύτερα. Αυτό έκανε και ο Πατέρας Μπράουν.