Η κόρη μου με ρώτησε μια φορά αν το μετάνοιωσα ποτέ που αφιέρωσα τη ζωή μου σε Χριστιανική υπηρεσία.
Της απάντησα το εξής, «Ποτέ μου δεν το μετάνοιωσα, γιατί πάντα είχα την αιωνιότητα στον νου μου».
Η λέξη «αιωνιότητα» έγινε δημοφιλής από ένα εκπληκτικό άτομο που απεβίωσε το 1967, με το όνομα Άρθρουρ Στέις, του οποίου η ζωή έγινε βιβλίο, όπερα και ταινία. 1
Μεγαλωμένος σε μια οικογένεια γεμάτη κακοποίηση και αλκοόλ και μπλεγμένος σε καυγάδες και υποθέσεις του δρόμου τα πρώτα 45 χρόνια της ζωής του, ο Άρθουρ ήταν ένας «μεθύστακας, ικανός για οτιδήποτε κακό και τίποτα καλό», όπως τον περιέγραψε ο βιογράφος του. Όλα αυτά όμως, άλλαξαν τη μέρα που άκουσε ένα κήρυγμα βασισμένο στο κείμενο του Ησαΐας 57:15: «Επειδή, έτσι λέει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, Αυτός που κατοικεί την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι: Ο Άγιος: ‘Εγώ κατοικώ στα υψηλά, και σε άγιο τόπο· και μαζί με του συντριμμένου την καρδιά, και του ταπεινού το πνεύμα, για να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών, και να ζωοποιώ την καρδιά των συντριμμένων’».
Αργότερα ο Άρθουρ εξηγούσε, «Ξαφνικά άρχισα να κλαίω και ένοιωσα ένα δυνατό κάλεσμα να γράψω τη λέξη ‘Αιωνιότητα’».
Έβαλε τα χέρια του στις τσέπες και βρήκε μια κιμωλία. Αν και ήταν αγράμματος και δεν μπορούσε να γράψει ούτε το όνομά του, είπε πως όταν την πρωτοέγραψε, «η λέξη ‘Αιωνιότητα’ γράφτηκε εύκολα και με έναν καλλιγραφικό τρόπο. Δεν μπορούσα να το καταλάβω, ούτε ακόμα μπορώ».
Για τα επόμενα 28 χρόνια, αρκετές φορές την κάθε βδομάδα, έφευγε από το σπίτι του στις 5 το πρωί για να γράψει αυτήν τη λέξη σε δημόσια μέρη, να υπενθυμίσει στους ανθρώπους που την έβλεπαν για το τι έχει πραγματική σημασία στη ζωή. Έγραφε το «Αιωνιότητα» με κιμωλία και κηρομπογιές τουλάχιστον 50 φορές την ημέρα, με αποτέλεσμα να γράψει τη λέξη αυτή μισό εκατομμύριο φορές σε όλη την πόλη, μια λέξη τόσο μαγευτική αλλά συγχρόνως στοχαστική. Αποκάλεσε τον εαυτό του «ιεραποστολέα».
Η ιστορία του Άρθρουρ μας εμπνέει στο να χρησιμοποιούμε ό,τι έχουμε, όσο απλοϊκό και να φαίνεται αυτό – ακόμα και μια μικρή κιμωλία – ώστε να γίνουμε μια δύναμη για το καλό στον κόσμο μας.
Η Βίβλος λέει ότι η ζωή μας είναι σαν το χορτάρι, τα λουλούδια ή τον καπνό – ότι είμαστε εδώ για λίγο και μετά φεύγουμε. 2. Όταν ήμουν πιο νέος, η ζωή μου φαινόταν σαν ένας μακρύς, πολύ μακρύς δρόμος χωρίς τελειωμό, όμως τώρα που είμαι 66, το βλέπω διαφορετικά.
Σε μία ομιλία του ο Φράνσις Καν απεικόνισε την αιωνιότητα με ένα πολύ μακρύ σχοινί το οποίο είχε φέρει μαζί του. 3 «Φανταστείτε», είπε, «ότι το σχοινί αυτό είναι ατελείωτο και περιγράφει τη ζωή σας στην αιωνιότητα». Κατόπιν έδειξε τα λίγα εκατοστά στην αρχή του σχοινιού το όποιο είχε βάψει με κόκκινο χρώμα: «Αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας πάνω στη γη». Μερικοί άνθρωποι ζούνε για το επίγειο μέρος όλη τους την ύπαρξη, ενώ παραβλέπουν το υπόλοιπο, την αιώνια ζωή τους. Όμως αυτό που κάνουμε εδώ και τώρα θα έχει απήχηση στο τότε και εκεί και αυτό είναι που αξίζει πραγματικά.