Πρόσφατα έγινα μητέρα δυο παιδιών. Υπάρχουν τόσα πολλά καινούργια συναισθήματα, χαρές και μαθήματα που έρχονται μαζί με το καλωσόρισμα ενός ακόμα παιδιού στην οικογένεια. Η πιο καινούργια πρόκληση που αντιμετωπίζω είναι να ετοιμαστώ να ξαναπιάσω δουλειά και να προετοιμάσω την τρεισήμισι μηνών μικρή μας κόρη για αυτήν τη μετάβαση. Η πρώτη μου κόρη (είναι σχεδόν τεσσάρων χρονών τώρα) ποτέ δεν έμαθε να πίνει γάλα από το μπιμπερό και η δεύτερη φαίνεται να θέλει να κάνει το ίδιο. Κάθε φορά, αντιμετωπίζω την ίδια απογοήτευση και νιώθω άσχημα που χαραμίζω το γάλα που περίσσεψε όταν το πετάω.
Καθώς η πολύτιμη τροφή εξαφανίζεται στον νεροχύτη, εύχομαι να μπορούσε να καταλάβει με κάποιο τρόπο ότι αυτό που κάνω είναι για το δικό της καλό. Εύχομαι να μπορούσε να καταλάβει ότι αυτό το γάλα είναι το ίδιο καλό όπως και αυτό που θηλάζει, απλά είναι μέσα σε διαφορετική συσκευασία. Δεν είναι τόσο ζεστό, απαλό και παρήγορο, αλλά ταιριάζει απόλυτα στις μελλοντικές της ανάγκες. Εύχομαι να μπορούσε να καταλάβει πως δεν προσπαθώ να την αναστατώσω ούτε να της στερήσω αυτό που θέλει για να της κάνω κακό ή γιατί δεν την καταλαβαίνω που κλαίει επειδή πεινάει και είναι απογοητευμένη. Το κάνω επειδή την αγαπώ και θέλω να μπορέσει να προσαρμοστεί στις αλλαγές που πρόκειται να έρθουν και να τη βοηθήσω στη μετάβασή της στο επόμενο στάδιο της ζωής μας.
Καθώς πλησιάζει η ημερομηνία που θα αρχίσω την καινούργια δουλειά μου, αρχίζω να νιώθω το άγχος. Ένα βράδυ, ενώ στεκόμουν πάνω από τον νεροχύτη, άρχισα να σκέφτομαι τους τελευταίους έξη μήνες και πόσα έχουν αλλάξει στην οικογένειά μας. Πριν ένα χρόνο, ο σύζυγός μου και εγώ ξεκινήσαμε μια επιτυχημένη επιχείρηση με δύο στενούς φίλους μας. Αποφασίσαμε να μην κάνουμε το δεύτερο παιδί μας αμέσως ώστε να δώσουμε όλη μας τη προσοχή σε αυτή την προσπάθεια. Η δουλειά μας και εκείνοι με τους οποίους συνεργαστήκαμε μας είχαν δώσει πολύ χαρά. Ήταν η πραγματοποίηση ενός ονείρου και είχαμε μεγάλες ελπίδες για το μέλλον. Μετά, αφότου η επιχείρηση πήρε τα πάνω της, αρχίσαμε να προσδοκούμε μια πιο ήρεμη χρονιά όπου θα μπορούσαμε να εστιάσουμε περισσότερο στην οικογένειά μας.
Αλλά λίγο πριν αρχίσει η δεύτερη χρονιά, υπήρξε μια διαφωνία με έναν από τους συνεταίρους μας πάνω σε κάποιο θέμα αρχής. Εντελώς ξαφνικά, τρεις από μας καταλήξαμε να χάσουμε όλη μας την επένδυση στην επιχείρηση και ακόμα περισσότερα. Ήταν μια μεγάλη απώλεια από πολλές απόψεις.
Με ένα αναστεναγμό επανήλθα στο παρόν και ξεροκατάπια. Γιατί να συμβεί αυτό; Γιατί να βρίσκομαι σε μια θέση τώρα όπου πρέπει να αφήσω το μωρό μου τόσο σύντομα; Γιατί να μας πληγώσει τόσο πολύ αυτό το άτομο; Η κάθε χρονιά φέρνει εντελώς καινούργιους τρόπους για να δοκιμάσει τις αντοχές μας και αυτό που συνέβη ήταν το κάτι παραπάνω. Πότε θα μπορέσουμε να πάρουμε μια ανάσα;
Το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή σίγουρα δεν ήταν συγκεντρωμένο σε πνευματικά πράγματα, όμως ακριβώς τότε, μου ήρθε μια σκέψη, σαν να κατάλαβα ξαφνικά κάτι. Αυτό που περνάω με το μωρό μου θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτό που ο Θεός πρέπει να κάνει στις ζωές μας μερικές φορές. Θέλει μόνο καλά πράγματα για μας, όμως μερικές φορές τα πράγματα που επιτρέπει στη ζωή μας δεν μας φαίνονται καθόλου καλά. Αυτό που μας συνέβη είναι περίεργο, ασυνήθιστο και άβολο. Δεν μπορούμε να δούμε πέρα από αυτό το μεγάλο, ενοχλητικό πράγμα και νιώθουμε αποχωρισμένοι από τη ζεστασιά και τη στενή επικοινωνία που είχαμε συνηθίσει.
Όπως ακριβώς και το μωρό μου, η ψυχή μου έκλαιγε, μην μπορώντας να δει πώς θα μπορούσε να βγει κάτι καλό από αυτή την κατάσταση. Ευτυχώς, έχω έναν Ουράνιο Πατέρα που είναι παντογνώστης και παντοδύναμος, και ο Οποίος ποτέ δεν θα με εγκαταλείψει, ούτε και στις στιγμές αδυναμίας μου. Με πολύ συμπόνια ψιθυρίζει καθώς σκουπίζει τα δάκρυα, «Δεν θα σου στερήσω ό,τι χρειάζεσαι. Ξέρω ότι δείχνει δύσκολο και είσαι στενοχωρημένη, όμως αγαπημένο Μου παιδί, ξέρω τι χρειάζεσαι στην επόμενη φάση της ζωής σου. Θέλω να σε εφοδιάσω με τις δεξιότητες που χρειάζεσαι και αν Με εμπιστευτείς και πάρεις ό,τι σου προσφέρω, σύντομα θα νιώσεις πλήρης και ικανοποιημένη όπως και πριν. Όμως τώρα θα είσαι πιο σοφή και καλύτερα προετοιμασμένη να αγκαλιάσεις το μέλλον και ό,τι έχω προετοιμάσει για σένα».
Πόσο πρέπει να πληγώνει τον Πατέρα μας όταν δεν Τον εμπιστευόμαστε και αφήνουμε τις πολύτιμες προσφορές Του να μας προσπερνάνε, όταν αντιμετωπίζουμε τις καλύτερες προσπάθειές Του να μας βοηθήσει με αντίσταση και φωναχτές διαμαρτυρίες. Πόσα από τα δώρα Του έχω αφήσει να με προσπεράσουν, ή απλά τα δοκίμασα για λίγο και δεν τα αποδέχτηκα πλήρως; Όλη αυτή η καλοσύνη θα μπορούσε να ήταν δική μου αν μόνο εμπιστευόμουν, ενέδιδα στις επιθυμίες Του, αποφάσιζα να καλωσορίσω την αλλαγή και προσπαθούσα λίγο περισσότερο για να δω που θα με πάει.
Σκεφτόμενη αυτό λίγο περισσότερο, μου ήρθαν στο νου οι αμέτρητες φορές στη διάρκεια της ζωής μου που είχα αντιμετωπίσει πόνο, αδικία και προκλήσεις που έδειχναν τρομακτικές. Με τον καιρό, είδα πως η κάθε μία ήταν απλά ένα σκαλοπάτι. Οδήγησε σε νέα μέρη, ανθρώπους και εμπειρίες, που στη συνέχεια μου έφεραν χαρά, εκπλήρωση και νέες ικανότητες, που με εφοδίασαν για άλλες ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν αργότερα μπροστά μου. Χωρίς τις πληγές και τα δράματα του παρελθόντος, ξέρω ότι δεν θα είχα την πίστη και την εμπιστοσύνη που έχω τώρα για να αντιμετωπίσω αυτό το τελευταίο, καθοριστικό γεγονός.
Εντάξει Πατέρα, ζέστανε το μπιμπερό. Σε εμπιστεύομαι.
Άσπρο πάτο!