«Όλα, μα όλα πάνε στραβά!» Αυτό μου το ξέσπασμα συνέβη μία μέρα αφότου είχα επισκεφτεί το Ορφανοτροφείο Κουρασάνι στο Νταρ ες Σαλαάμ στην Τανζανία, όπου μια ομάδα από τους εθελοντές μας συνεργάζονταν με το προσωπικό εκεί ώστε να ανεβάσουμε κάπως το επίπεδο διαβίωσης των παιδιών. Είχαμε αρχίσει βελτιώνοντας το επίπεδο υγιεινής στην κουζίνα και τους θαλάμους και βλέπαμε να γίνεται κάποια πρόοδος. Όμως φαινόταν πως πάντα μπορούσε να γίνει λίγη περισσότερη πρόοδος. Καθώς αυξάνονταν ο κατάλογος με τις εργασίες, το ίδιο γινόταν και με τα απαιτούμενα υλικά και τις προμήθειες. Υπήρχε βέβαια και το θέμα με τα χρήματα. Πού θα βρίσκαμε αρκετούς χορηγούς για να βοηθήσουν με όλες τις ανάγκες που υπήρχαν;
Ενώ τρώγαμε και συζητούσαμε το όλο εγχείρημα, ο νους μου πήγε ξανά στην κατάσταση του βρεφοκομείου και ένοιωσα μεγάλη απόγνωση – και από εκεί προήλθε και το ξέσπασμα «Όλα, μα όλα πάνε στραβά!»
Ένας από τους συνεργάτες μου χαμογέλασε και μου υπενθύμισε τη ζοφερή κατάσταση του ορφανοτροφείου την πρώτη φορά που βρεθήκαμε εκεί. Κατόπιν μου υπενθύμισε τις πολλές αλλαγές που είχαμε καταφέρει.
Ένοιωσα τόσο ανόητη! Σίγουρα υπήρχαν πολλά που έπρεπε να γίνουν, όμως με το να σκεφτούμε και να εκτιμήσουμε για λίγο το πόσα είχαν γίνει, βοήθησε να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Αντί να νοιώθω εξουθενωμένη, ένοιωσα τόσο χαρούμενη με τις τόσες αλλαγές που είχαν συμβεί. Σιγά-σιγά αλλά σταθερά γίνονταν πρόοδος.
Κατόπιν άκουσα τη φωνή του Θεού να μου λέει μέσα μου: Μα ποιος έχει το πάνω χέρι σε όλα αυτά; — Εγώ! Ποιος βλέπει την κατάσταση πιο ξεκάθαρα και γνωρίζει πώς να τη διορθώσει, εσύ ή Εγώ; — Εγώ βέβαια! Ποιος ήταν αυτός που ήλθε να σε ξελασπώσει κάθε φορά που αντιμετώπισες ‘απίθανες’ καταστάσεις στο παρελθόν; — Εγώ το έκανα! Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις την κάθε μέρα και να συνεχίσεις να προσεύχεσαι. Εμπιστέψου Με, τα πράγματα θα διορθωθούν στην ώρα Μου!
Αυτό ήταν που έπρεπε να ακούσω. Ένοιωσα μέσα μου ένα κύμα ενέργειας και ανανεωμένης αποφασιστικότητας. Μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που μπορούσαμε, ένα πράγμα την κάθε φορά και να αφήσουμε τα υπόλοιπα στα χέρια του Θεού. Με τον Θεό μαζί μας, μπορούσαμε να το καταφέρουμε!
Βέβαια, έτσι είναι και πολλά πράγματα στη ζωή. Πολλές φορές οι αντιξοότητες και τα εμπόδια δείχνουν πάρα πολλά, αν όμως σταματήσουμε και κάνουμε για λίγο ένα βήμα προς τα πίσω, θα δούμε ξανά τον Θεό να είναι εκεί και να μας βοηθάει. Με τα δικά Του χέρια, τα πράγματα διορθώνονται, δεν διαλύονται.