Πρόσφατα βρήκα λίγο χρόνο να αναπαυτώ σε εφησυχασμό και αποφάσισα να περάσω τον χρόνο αυτό, καθισμένη μπροστά στη μικρή μας φάτνη. Άναψα μερικά κεράκια και ένα μικρό φωτάκι, ενώ συγχρόνως άκουγα και ορχηστρική Χριστουγεννιάτικη μουσική από το βάθος του δωματίου.

Νοιώθω τόσο ευλογημένη που μπορώ να γιορτάσω τον Ιησού κατ’ αυτό τον τρόπο και να Τον ευχαριστήσω για τη δική Του ανεξήγητη, ακατανόητη, ατέλειωτη αγάπη και για την θυσία Του και για όλα όσα έκανε και για μένα και για όλους μας. Είναι επίσης μια ευκαιρία να προσευχηθώ για όλους αυτούς που Τον πιστεύουν παντού σε όλο τον κόσμο, πολλοί απ’ τους οποίους γιορτάζουν μέσα στη φτώχεια και την πείνα.

Οι φτωχοί μπορούν να συσχετιστούν με το πώς ο Ιησούς γεννήθηκε κάτω από πολύ φτωχές συνθήκες. Βλέπουν έναν Θεό που τους καταλαβαίνει, που – αν και είναι ο Βασιλιάς του σύμπαντος – ήλθε με ανθρώπινη μορφή σε αυτό τον κουρασμένο, γεμάτο πόνο κόσμο, επειδή μας αγαπά και νοιάζεται για μας. Εκείνοι από εμάς που είμαστε κάπως πιο τυχεροί μπορούμε να συσχετιστούμε επίσης. Οι μάγοι ήταν και αυτοί καλοδεχούμενοι από τον Χριστούλη, καθώς ο Θεός ανοίγει την αγκαλιά Του σε όλους όσους προσέρχονται σ’ Αυτόν.

Όταν βρίσκουμε τον χρόνο να αναλογιστούμε για το τι άφησε πίσω Του ο Ιησούς για να έλθει στη γη και τι έκανε για εμάς, ένα θεσπέσιο και υπέροχο συναίσθημα μπορεί να πλημμυρίσει τις καρδιές μας και να μας παροτρύνει να Τον ευχαριστήσουμε για τους πολλούς τρόπους που μας έκανε δικούς Του, κάνοντας μας νέες υπάρξεις και δίνοντας μας μια νέα ζωή.

Ο καθένας που συμμετείχε σε εκείνα τα πρώτα Χριστούγεννα έφθασε στον τόπο που γεννήθηκε ο Κύριος μας, ακολουθώντας υπερφυσικά σημεία που είχαν ενορχηστρωθεί απ’ το επουράνιο. Αν και οι μάγοι μπορεί να μη βρέθηκαν εκεί την ίδια στιγμή μαζί με τους βοσκούς, όμως με το να περιλαμβάνονται και αυτοί στη φάτνη, είναι ένας όμορφος συμβολισμός ότι ο καθένας, είτε πλούσιος είτε φτωχός έρχεται να προσφέρει φόρο τιμής στον Βασιλιά του σύμπαντος.

Αυτό το μωρό, το οποίο εκείνη την εποχή ο κόσμος θα αναγνώριζε απλά σαν τον πρωτότοκο γιο της Μαρίας, ήταν στην ουσία η ενσάρκωση του Θεού, που είναι ο ίδιος, χθες, σήμερα και για πάντα. Ήλθε στη γη να δώσει δύναμη στους πτωχούς, βοήθεια στους ενδεείς και τους πονεμένους και να γίνει μια καταφυγή για τον καθένα στη θύελλα. Στο μέσο τόσης πολλής αναταραχής, ήλθε να φέρει ειρήνη. Στο μέσο τόσου μεγάλου πόνου, ήλθε να φέρει θεραπεία. Στο μέσο τόσης μεγάλης απόγνωσης, ήλθε να φέρει ελπίδα. Αυτός είναι ο καλύτερος μας Φίλος, ο Σωτήρας μας και ένα Παράδειγμα προς Μίμηση, ο Δάσκαλός μας και ο Απελευθερωτής μας, η Καταφυγή μας και ο Θεός μας.