Για πολλούς από μας, ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των Χριστουγέννων είναι, να θυμόμαστε την ιστορία της γέννησης του Ιησού, είτε μέσα από τις αναπαραστάσεις και τα θεατρικά έργα για τα πρώτα Χριστούγεννα, είτε με το να διαβάζουμε την ιστορία των Χριστουγέννων μέσα απ’ τη Βίβλο, ή με το να τραγουδάμε όμορφους Χριστουγεννιάτικους ύμνους για τη γέννησή Του. Καθώς γιορτάζουμε την περίοδο των Χριστουγέννων, θυμόμαστε ξανά, την ιστορία απ’ την οποία πηγάζουν όλα αυτά.
Όταν διαβάζουμε για τους βοσκούς, τους σοφούς, τη φάτνη και το άστρο, αυτό μας συνδέει με τις διάφορες όψεις της γέννησης του Σωτήρα. Καθώς κοιτάμε το γενικό πλαίσιο των γεγονότων της γέννησης του Ιησού, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν αρκετά γεγονότα καταγεγραμμένα στην Παλαιά διαθήκη που αντηχούν μέσα στις αναφορές του Ευαγγελίου για τη Θεία Γέννηση. Με το να αντιλαμβανόμαστε αυτές τις διασυνδέσεις μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, μας βοηθά να εμβαθύνουμε την κατανόησή μας και την εκτίμησή μας για το έργο του Θεού, για να κάνει πραγματικότητα το σχέδιό Του, όσον αφορά τη δική μας σωτηρία.
Ένα τέτοιο μέρος της ιστορίας, σχετίζεται με την αναγγελία που δόθηκε στη Μαρία, για το ότι είχε κληθεί να γίνει η μητέρα του Υιού του Θεού. 1 Η Μαρία ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ιωσήφ, που σημαίνει ότι εθεωρείτο νόμιμα παντρεμένη μαζί του, αν και δεν είχε γίνει η γαμήλια τελετή και ο γάμος δεν είχε επικυρωθεί. Ο Λουκάς αναφέρει δύο φορές στο Ευαγγέλιό του, ότι η Μαρία ήταν παρθένος.
Ο αρχάγγελος Γαβριήλ έκανε την παρακάτω εκπληκτική ανακοίνωση στην Μαρία:
«Ιδού, θα μείνεις έγγυος, και θα γεννήσεις έναν γιο· και θα αποκαλέσεις το όνομά Του Ιησού. Αυτός θα είναι μέγας, και θα ονομαστεί Υιός τού Υψίστου· και ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο τού Δαβίδ τού πατέρα Του· και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο τού Ιακώβ στους αιώνες, και η βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος». 2
Έξη μήνες πριν, ο ίδιος άγγελος είχε παρουσιαστεί στον Ζαχαρία, τον σύζυγο της ξαδέλφης της Μαρίας, την Ελισάβετ, ενώ αυτός βρισκόταν στο ναό στην Ιερουσαλήμ και εκεί του αναγγέλθηκε ότι η Ελισάβετ θα έχει κι αυτή ένα παιδί. Στον Ζαχαρία, ο Γαβριήλ είχε πει:
«Και θα είναι σε σένα χαρά και αγαλλίαση· και πολλοί θα χαρούν για τη γέννησή του. Επειδή, θα είναι μεγάλος μπροστά στον Κύριο … και θα γίνει πλήρης με Άγιο Πνεύμα από την κοιλιά, ακόμα, της μητέρας του. Και πολλούς από τους γιους Ισραήλ θα τους επαναφέρει στον Κύριο τον Θεό τους … για να ετοιμάσει έναν προδιατεθειμένο λαό στον Κύριο». 3
Και οι δύο αναγγελίες, εδόθησαν από έναν αγγελικό αγγελιοφόρο, εξηγώντας ότι και στις δύο περιπτώσεις θα γεννιόντουσαν γιοι, ώστε να επιτελέσουν το έργο του Θεού, καθώς η Μαρία ήταν παρθένος και η Ελισάβετ ήταν ηλικιωμένη και στείρα.
Στην Μαρία ειπώθηκε να ονομάσει τον γιο της, Ιησού. Στον Ζαχαρία δόθηκε η οδηγία να ονομάσει τον γιο του Ιωάννη. 4 Ο Ζαχαρίας τρόμαξε κάπως και φοβήθηκε όταν είδε τον άγγελο, το ίδιο και η Μαρία, όμως και στους δυο ειπώθηκε να μη φοβούνται.
Οι αναγγελίες της γέννησης του Ιωάννη του Βαπτιστή και του Ιησού, ακολουθούν μία παρόμοια ακολουθία στις ιστορίες που αναφέρονται στην Παλαιά διαθήκη, όσον αφορά τις γεννήσεις του Ισμαήλ, του Ισαάκ και του Σαμψών. Μερικές απ’ τις ομοιότητες σε όλες αυτές τις ιστορίες, περιλαμβάνουν την εμφάνιση ενός αγγελιοφόρου του Θεού (ή του Ίδιου του Θεού) καθώς και φόβο, κατάπληξη, ή γονάτισμα μπροστά στον άγγελο ή στον μαντατοφόρο, ένα θεϊκό μήνυμα, μια αντίρρηση για το πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο ή ένα αίτημα για κάποιο σημείο, και το δόσιμο ενός σημείου.
Αυτό το μοτίβο μπορούμε να το δούμε στην ιστορία της Άγαρ, τη μητέρα του Ισμαήλ, όταν την βρήκε στην έρημο ένας άγγελος. Ο άγγελος την αποκάλεσε με το όνομά της, λέγοντας της, «Άγαρ, πού υπάγεις;» Στη συνέχεια της είπε, «Ιδού, είσαι έγκυος και θα γεννήσεις ένα γιό. Θα τον ονομάσεις Ισμαήλ και θα κατοικήσει ενάντια σε όλους τους αδελφούς του». 5
Μια παρόμοια αλληλουχία φαίνεται επίσης στην ιστορία του Αβραάμ και της συζύγου του, της Σάρας, που ήταν στείρα. Ο Θεός εμφανίστηκε στον Αβραάμ, που ήταν ενενήντα ετών και του ανακοίνωσε ότι σε έναν χρόνο, θα δώσει στον Αβραάμ ένα γιο. Στον Αβραάμ ειπώθηκε επίσης να αποκαλέσει τον γιο του Ισαάκ και ο Θεός είπε ότι θα επικυρώσει τη διαθήκη Του με τον Ισαάκ και τους απογόνους του. 6
Ένα άλλο αξιοσημείωτο μέρος της ιστορίας αυτής, είναι τι θαύμα ήταν, ώστε να μείνουν έγκυες αυτές οι γυναίκες. Η Σάρα και η Ελισάβετ ήταν και στείρες και ηλικιωμένες. Καμία τους δεν θα μπορούσε να συλλάβει χωρίς την άμεση παρέμβαση του Θεού. Το κάθε ζευγάρι βίωσε μια θαυματουργή γέννηση, όπως είχε πει ο Θεός ότι θα γινόταν.
Με την Μαρία όμως, ήταν διαφορετικά. Ήταν παρθένος. Αν και αντιλαμβανόμαστε τη θαυματουργή δύναμη του Θεού στις πρότερες θαυματουργές γεννήσεις, δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα στην Παλαιά διαθήκη, με γυναίκα που δεν έχει κοιμηθεί με άντρα και να μείνει έγκυος. Ενώ η Σάρα και η Ελισάβετ ξεπέρασαν την ηλικία και τη στειρότητα με ένα θαύμα του Θεού, η εγκυμοσύνη της Μαρίας θα απαιτούσε μια εντελώς νέα εκδήλωση της δημιουργικής δύναμης του Θεού.
Η Μαρία ρώτησε τον άγγελο πώς θα συνέβαινε κάτι τέτοιο και ο άγγελος της απάντησε, «Πνεύμα Άγιο θα ‘ρθει επάνω σου, και δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει· γι’ αυτό και εκείνο που θα γεννηθεί από σένα θα είναι άγιο — ο Υιός Θεού». 7
Αντί ο Θεός να ξεπεράσει κάποιο φυσικό πρόσκομμα, όπως τη στειρότητα ή τη μεγάλη ηλικία, αυτό που επρόκειτο να συμβεί, ήταν κάτι εντελώς νέο και μοναδικό στην ιστορία, μια πράξη δημιουργίας απ’ τον Θεό.
Ένα περαιτέρω δείγμα απ’ τους αντίλαλους της Παλαιάς διαθήκης, που ηχούν στη Καινή Διαθήκη, όσον αφορά την ιστορία της Θείας Γέννησης, είναι η παραπομπή στην αναγγελία του αγγέλου προς την Μαρία, σε μια προφητεία που έδωσε ο Νάθαν, όσον αφορά τον απόγονο του Βασιλιά Δαβίδ πριν χίλια χρόνια. Αυτή η προφητεία είχε θεμελιώδη αξία στην προσδοκία του Ισραήλ για τον Μεσσία. Μέρος απ’ την προφητεία του Νάθαν, αναφέρει: «Σε έκανα ονομαστό. Θα στερεώσω τον θρόνο τής βασιλείας Του μέχρι τον αιώνα· εγώ θα είμαι σ’ Αυτόν πατέρας, κι Αυτός θα είναι σε μένα Γιος· και η οικογένειά σου και η βασιλεία σου θα στερεωθεί μπροστά σου μέχρι τον αιώνα». 8
Η ελπίδα και η προσδοκία του Εβραϊκού λαού την εποχή της γέννησης του Ιησού, ήταν ότι ένας Μεσσίας — μια κανονική ανθρώπινη ύπαρξη — θα χριζόταν απ’ τον Θεό και θα γινόταν βασιλιάς και ηγεμόνας στο Ισραήλ. Δεν υπήρχε η προσδοκία, ότι ο Μεσσίας θα ήταν ο Υιός του Θεού.
Εντούτοις, ο αρχάγγελος Γαβριήλ, χρησιμοποιώντας όρους παρόμοιους με την προφητεία του Νάθαν, είπε ότι ο γιος της Μαρίας θα ήταν μέγας, ότι ο Θεός θα Του έδινε τον θρόνο του Δαβίδ διαπαντός, ότι δεν θα υπήρχε τέλος στη βασιλεία Του και το πιο σημαντικό ότι θα αποκαλείτο ο Υιός του Υψίστου. 9
Σε αυτά τα λίγα παραδείγματα ομοιοτήτων, ανάμεσα στην ιστορία της γέννησης του Ιησού και τα άλλα συμβάντα που σχετίζονται στην Παλαιά Διαθήκη, βλέπουμε τις διασυνδέσεις που υποδεικνύουν το υπέροχο θαύμα της αγάπης του Θεού για εμάς και του έργου Του σε όλη τη πορεία της ιστορίας, για να προσφέρει σωτηρία στην ανθρωπότητα. Ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, απεστάλη σ’ αυτό τον κόσμο σαν ένα δώρο αγάπης απ’ τον Ίδιο τον Θεό.
Η ζωή Του, ο θάνατός Του και η ανάσταση, μας έδωσαν τη δυνατότητα να εξιλεωθούμε απ’ την αμαρτία μας και να επανασυνδεθούμε με τον Θεό, με έναν πιο προσωπικό και πιο στενό τρόπο από ποτέ πριν. Μέσα απ’ το δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα, έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε τη χαρά και την ευτυχία του να είμαστε ένα απ’ τα παιδιά του Θεού, και να ζήσουμε παντοτινά μαζί Του — που είναι το σπουδαιότερο και διαρκέστερο δώρο απ’ όλα.