Καθώς πλησίαζαν ξανά τα Χριστούγεννα, άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί ο Θεός να είχε στείλει στη γη τον Ιησού, σαν ένα μικρό βρέφος στη Βηθλεέμ. Την ιστορία αυτή την έχουμε ακούσει πάμπολλες φορές και στην ουσία έχω αποστηθίσει το κεφάλαιο 2 από το Ευαγγέλιο του Λουκά όπου αναφέρεται. Να σου η Μαρία πάνω στο γαϊδουράκι, ο Ιωσήφ να αναζητά απεγνωσμένα ένα πανδοχείο, οι ποιμένες να θεωρούν τους αγγέλους στους ουρανούς και οι μάγοι από την Ανατολή να ακολουθάνε ένα άστρο.

Θυμάμαι να υποδύομαι τον ρόλο της Μαρίας ή του αγγέλου ή ακόμα και να ντύνομαι σαν ένας από τους μάγους όταν δεν υπήρχαν αρκετά αγόρια στο κατηχητικό. Ακόμα και σήμερα, περνώ δίπλα στα καταστήματα τραγουδώντας Χριστουγεννιάτικους ύμνους από μέσα μου.

Όμως σήμερα έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται, γιατί ο Θεός επέλεξε να στείλει τον Ιησού ως ένα μικρό βρέφος σε μια τόσο νέα, ανύπαντρη μητέρα. Αναρωτιόμουν γιατί ο Θεός να επέλεξε τη φάτνη και εκείνους τους ταπεινούς βοσκούς. Για σκεφτείτε το για λίγο! Αναφερόμαστε στον μονογενή Υιό του Θεού και το όλο σκηνικό θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο δραματικό. Ο καθένας θα μπορούσε να είχε παρατηρήσει τον ερχομό Του τότε, όπως λέει και η Βίβλος ότι μια μέρα θα δούνε τον ερχομό Του ξανά.  Έτσι λοιπόν, γιατί να έλθει Αυτός σαν ένα μικρό βρέφος, ένα μικρό ευαίσθητο παιδί, τόσο αβοήθητο και μικρό, τυλιγμένο μέσα σε φτωχικά ρουχαλάκια και τοποθετημένο μέσα σε μια ταΐστρα ζώων;

Οι τελευταίες βδομάδες ήταν πολύ δύσκολες. Υπέφερα κρίσεις ημικρανίας και αϋπνία. Προσπαθούσα να μην το δείξω, όμως τις τελευταίες μέρες ένοιωθα πολύ εξαντλημένη. Αναρωτήθηκα πώς θα τα κατάφερνα να φροντίσω όλες μου τις δουλειές, όταν ήλθε στον νου μου η απάντηση στην ερώτηση που είχα, το γιατί δηλαδή, ο Θεός επέλεξε να στείλει τον Ιησού με τον τρόπο που το έκανε. Η Βίβλος λέει ότι Αυτός πειράστηκε στο καθετί όπως κι εμείς. Ίσως χρειαζόταν να βιώσει το τι σήμαινε να νοιώθεις αδύναμος και ασήμαντος και να πρέπει να εξαρτάσαι από τους άλλους, να ζητάς βοήθεια, να νοιώθεις τα ενοχλητικά τσιμπήματα από τα άχυρα και το κρύο της νύκτας.

Παρ’ όλα αυτά, Αυτός συνέχισε, προετοιμαζόμενος για το έργο που Τον έστειλε να επιτελέσει ο Θεός – που από πρώτης άποψης δεν ήταν οπωσδήποτε και τόσο μεγαλοπρεπές και ένδοξο, ενώ στο τέλος κατέληξε να πεθάνει πάνω σε έναν άθλιο σταυρό. Επέλεξε να έλθει, γνωρίζοντας το τι θα βιώσει. Ήταν ανθρώπινος, γι’ αυτό και μπορεί να μας νοιώσει. Ο Ιησούς επέλεξε να γίνει άνθρωπος ώστε να συσχετιστεί με τις δικές μας αδυναμίες, μικρότητες και τις πιο άβολες στιγμές μας.

Αυτό είναι που κάνει την ιστορία των Χριστουγέννων τόσο υπέροχη και τόσο όμορφη. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που την αναπαριστάνουμε στις εκκλησίες και τις φάτνες που στήνουμε. Η ταπεινότητα όλου αυτού του γεγονότος είναι το θαύμα, το να παίρνει ανθρώπινη μορφή ο Γιος του Θεού. Αυτή ακριβώς η ανθρωπιά που υφίσταται μέσα σε όλη αυτή την ιστορία, μας κάνει να νοιώσουμε την αγάπη του Θεού με ένα ξεχωριστό τρόπο.