Μήπως βιώσατε ποτέ σας κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα ή έναν ξαφνικό πόνο που σας κατέβαλε; Ίσως να κτυπήσατε το δάκτυλο του ποδιού σας ή να υποφέρατε από μία ωτίτιδα που ενώ έδειχνε κάτι απλό, έκανε την ημέρα σας πάρα πολύ δύσκολη. Και να σου μετά κάποιος σας λέει, «Παθαίνω ωτίτιδες συνέχεια και νοιώθω αρκετά άσχημα, όμως δεν το αφήνω να με ενοχλεί. Απλά θα πρέπει να παραμείνεις θετικός και να συνεχίσεις να τραβάς προς τα μπροστά». Βέβαια, αν και θα πρέπει να προσπαθούμε να «ευχαριστούμε για όλα», 1 το να προσπαθείς να επιπλεύσεις μέσα απ’ αυτές τις φουρτούνες ίσως και να σου είναι δύσκολο όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Και ενώ εσύ, δεν μπορείς καλά – καλά να σταθείς στα πόδια σου, με όσα υποφέρεις, πώς μπορείς να κάνεις κάποιον να καταλάβει τι περνάς, όταν αυτός ποτέ του δεν αντιμετώπισε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα; Μήπως είσαι απλώς ένα μεγάλο μωρό; Ή μήπως ο πόνος και τα βάσανα επηρεάζουν το κάθε άτομο με διαφορετικούς τρόπους;
Βλέπετε, δεν μπορούμε να νοιώσουμε τι συμβαίνει στα εσώψυχα των άλλων. Ίσως στην ουσία να κάνουν μια προσπάθεια τύπου υπερήρωα, αν αναλογιστούμε το τι υποφέρουν, όμως τείνουμε να βλέπουμε τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Βλέπουμε την ανθρώπινη ύπαρξη να λυγίζει κάτω από κάτι που σε μας φαίνεται επουσιώδες. Απ’ τη δική μας προοπτική, αυτό που δείχνει να περνά κάποιος ίσως να μη δείχνει και τόσο σοβαρό, όμως έχουμε εμείς την δυνατότητα να εξακριβώσουμε αν όντως αυτό αληθεύει;
Είναι προφανές ότι εκείνοι που βιώνουν πείνα, πόλεμο, βία ή βασανιστήρια, αντιμετωπίζουν επίπεδα ταλαιπωρίας και απώλειας πολύ πιο σημαντικά απ’ ό,τι περνάνε οι περισσότεροι άνθρωποι. Όμως πολλές φορές υπάρχουν και περιπτώσεις ταλαιπωρίας και στεναχώριας που είναι αρκετά σοβαρές και εξουθενωτικές, όμως επειδή συμβαίνουν εσωτερικά, είναι μη ορατές. Συχνά, το βάθος και το μέγεθος από κάτι που περνάνε οι άνθρωποι δεν είναι έκδηλα εξωτερικά.
Γνωρίζω κάποιον, τον οποίο θεωρώ έναν αληθινό άγιο του Θεού, που έχει αντιμετωπίσει πόνο και ταλαιπωρία στην περισσότερη ζωή του σε τέτοιο βαθμό, που είμαι σίγουρη ότι εγώ, ποτέ δεν θα είχα αντέξει. Κι όμως, αν και μερικές φορές δεν μπορεί ν’ ανοίξει ούτε τα μάτια του, λόγω του πόνου που υποφέρει, αυτός σηκώνεται και ξεκινάει να κάνει, μερικές φορές κουτσαίνοντας, τις δουλειές που έχει να κάνει, εκδηλώνοντας υπομονή, αφοσίωση και συμπόνια για τους άλλους. Είναι τόσο θετικός που θα μπορούσες να περάσεις δίπλα του και να μην αντιληφθείς ούτε τόσο δα, τον πόνο που βιώνει καθημερινά.
Τώρα, εκτός απ’ τον σωματικό πόνο, υπάρχει και ένα άλλο είδος πόνου που μπορεί να είναι το ίδιο οδυνηρός, όμως κάπως λιγότερο προφανής. Η Βίβλος αναφέρει ότι, το πνεύμα του ανθρώπου θα υποβαστάξει την αδυναμία του, όμως «το καταθλιμμένο πνεύμα ποιος μπορεί να το υποφέρει;» 2 Αυτό δείχνει να υποδεικνύει ότι κάποιος πνευματικός πόνος είναι ακόμα πιο αβάστακτος απ’ τις ασθένειες και τον πόνο του σώματος και του νου.
Ακόμα και εκείνο το τρομερό σωματικό μαρτύριο που αντιμετώπισε ο Ιησούς, δεν μπορεί να συγκριθεί με τη φρίκη που υπέφερε καθώς βίωνε μια φαινομενική εγκατάλειψη απ’ τον Πατέρα Του ενώ βρισκόταν πάνω στον σταυρό. Η κραυγή Του «Θεέ μου, Θεέ Μου, γιατί Με εγκατέλειψες;» περιείχε τόση ψυχική οδύνη μέσα της, που ξεπερνά οποιαδήποτε εμπειρία φυσικού πόνου. 3 Όμως ο πόνος εκείνος δεν ήταν και τόσο έκδηλος για τους περισσότερους που βρισκόταν εκεί.
Η Βίβλος μας συμβουλεύει να μην κρίνουμε σύμφωνα με το εξωτερικό παρουσιαστικό. 4 Ενώ σε μας μπορεί να φαίνεται ότι όλα πηγαίνουν καλά, στην ουσία η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ διαφορετική. Η δική μας αντίληψη όσον αφορά αυτό που περνά κάποιος, μπορεί να μας κάνει να το ελαχιστοποιούμε. Τόσοι πολλοί παράγοντες μπορούν να μετατρέψουν κάτι που μπορεί να φαίνεται ασήμαντο σε μας, σε μια πολύ συνταρακτική εμπειρία ζωής για κάποιον άλλον.
Κάποια στιγμή, πιθανόν όλοι μας, να βρεθούμε αντιμέτωποι με αυτό που για μας θα φανεί ως μια υπερβολική αντίδραση κάποιου σε κάτι ή με κάτι που αυτός δυσκολεύεται, κάτι που εμείς θεωρούμε ως ελάσσονος σημασίας. Ίσως και να μπούμε στο πειρασμό να πούμε από μέσα μας «έλα τώρα, μπορείς να τα καταφέρεις». Όμως αυτό που ελπίζω, είναι ότι πάντα θα μπορούμε να θυμόμαστε πως δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για το τι αντιμετωπίζει ένα άλλο άτομο και τι βιώνει ή πόσο δύσκολη μπορεί να είναι μια φαινομενικά ασήμαντη δοκιμασία, κώλυμα ή ταλαιπωρία γι’ αυτούς.
Ο Θεός βλέπει αυτό που εμείς αδυνατούμε να δούμε. Δεν είναι δουλειά μας να καθορίσουμε εμείς σε τι βαθμό υποφέρει κάποιος ή να πάρουμε την απόφαση αν κάποιος αξίζει την αγάπη και τη συμπόνια του Θεού που του προσφέρουμε εμείς ως οι αντιπρόσωποί Του. Η εντολή Του προς εμάς είναι να ακολουθούμε Αυτόν και να εκδηλώνουμε την ανιδιοτελή αγάπη Του στον κόσμο, σ’ έναν κόσμο που χρειάζεται την αγάπη Του τόσο πολύ. Γι’ αυτό λοιπόν, ας αποφύγουμε το να κρίνουμε και να ζυγίζουμε τα πράγματα σύμφωνα με το δικό μας σκεπτικό, όταν έχει να κάνει με τις προκλήσεις και τα βάσανα που αντιμετωπίζουν οι άλλοι.
Η συμπόνια είναι τόσο αναγκαία για να βοηθάμε εκείνους που συναντάμε. Με το να δείχνουμε κατανόηση και έλεος, μπορούμε να επιδεικνύουμε την ανιδιοτελή αγάπη του Θεού, ακόμα και όταν εμείς δεν ξέρουμε τι να κάνουμε ή τι να πούμε. Η δική Του συμπόνια όπως την προσφέρουμε εμείς, μπορεί να παρηγορήσει τους άλλους στα δικά τους βάσανα με τον ίδιο τρόπο που παρηγορεί και εμάς. 5
Ας πασχίζουμε, λοιπόν, να είμαστε το καλύτερο δυνατό παράδειγμα της αγάπης του Θεού που μπορούμε να είμαστε.