Όταν ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς, η ανάστασή Του ήταν η πρώτη φάση της νέας δημιουργίας του Θεού, ένα νέο είδος ύπαρξης – ένα ανθρώπινο σώμα είχε μεταμορφωθεί με τη δύναμη του Θεού σε ένα που δεν επηρεαζόταν πια από θάνατο, φθορά και αποσύνθεση. Κάτι τέτοιο δεν είχε ξανασυμβεί! “Γνωρίζοντας ότι ο Χριστός, καθώς αναστήθηκε από τους νεκρούς, δεν πεθαίνει πλέον· θάνατος δεν τον κυριεύει πλέον”. 1

Το αναστημένο σώμα του Ιησού δεν υπέφερε πια από το βασανισμό που είχε υποστεί – η πλάτη Του κατασχισμένη από το μαστίγωμα· το κεφάλι του ματωμένο από το αγκάθινο στεφάνι· τα χέρια Του, τα πόδια και το πλευρό Του τρυπημένα. Δεν ήταν πια κακοποιημένος, ούτε εξαντλημένος από όσα είχε υποφέρει.

Το αναστημένο Του σώμα δεν ήταν ένα πνεύμα· ήταν φυσικό, το οποίο μπορούσαν να αγγίξουν οι οπαδοί Του. Τους δίδαξε, 2 περπάτησε μαζί τους, 3 μαγείρεψε γι’ αυτούς, 4 και έφαγε μαζί τους. 5 Μια φορά βρέθηκε μαζί με 500 από αυτούς συγχρόνως. 6 Μετά από 40 μέρες, 7 αναλήφθηκε στους ουρανούς, 8 όπου κάθεται στα δεξιά του Θεού. 9

Σαν Χριστιανοί είμαστε κι εμείς επίσης μέρος της νέας δημιουργίας του Θεού. Μπορούμε να περιμένουμε με ανυπομονησία τον καιρό όταν ο Ιησούς θα επιστρέψει και θα αναστήσει και τα δικά μας σώματα επίσης. 10 Ο απόστολος Παύλος όταν αναφέρει για το πώς τα σώματά μας θα αναστηθούν από τους νεκρούς κάνει ένα παραλληλισμό με το σπόρο που φυτεύεται και από τον οποίο το πιο ολοκληρωμένο φυτό μεγαλώνει. 11 Συνεχίζει με το να εξηγεί ότι τα νέα αυτά σώματα θα είναι άφθαρτα, αναστημένα με δόξα και δύναμη σαν πνευματικά σώματα. 12

Άφθαρτα σημαίνει πως τα σώματά μας δεν θα έχουν τις αδυναμίες που έχουν τώρα. Δεν θα επηρεάζονται από ηλικία, αρρώστια, ή κούραση όπως σήμερα. Όπως έγραψε και ένας συγγραφέας, “Σε αυτά τα αναστημένα σώματα θα δούμε ξεκάθαρα την ανθρωπότητα όπως ο Θεός την σχεδίασε να είναι”. 13

Όταν κάποιος δέχεται τον Ιησού σαν τον Σωτήρα του, το Πνεύμα του Θεού έρχεται να κατοικήσει μέσα του και έτσι ανανεώνεται και αναγεννιέται. Η ανανέωση είναι μια ανακαίνιση, μια αλλαγή στον πιστό προς το καλύτερο. Η αναγέννηση είναι το αποτέλεσμα μιας νέας ζωής αφιερωμένης στον Θεό, μιας ριζοσπαστικής αλλαγής του νου. “Όταν όμως φανερώθηκε η αγαθότητα και η φιλανθρωπία του Σωτήρα μας Θεού, όχι από έργα δικαιοσύνης που εμείς πράξαμε, αλλά σύμφωνα με το έλεός του μας έσωσε διαμέσου λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαίνισης του Αγίου Πνεύματος”. 14

Σαν μέλη της νέας δημιουργίας, το Πνεύμα του Θεού μας αλλάζει, βοηθώντας μας να σκεφτόμαστε σαν τον Χριστό, ενώ καλλιεργούμε και αντανακλούμε μερικά από τα χαρακτηριστικά του Θεού με το να αυξάνουμε σε αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα και εγκράτεια. 15

Και γι’ αυτό το λόγο έχουμε τόσα πολλά να γιορτάσουμε! – Το ότι ο Θεός κατοικεί μέσα μας και μας βοηθάει, μας καθοδηγεί και μας ανανεώνει· το ότι είμαστε μέρος της νέας Του δημιουργίας· το ότι θα ζήσουμε αιώνια με τα νέα μας σώματα, με τέλεια υγεία και χωρίς ηλικία, αρρώστια ή ασθένεια. Αυτά είναι τα καλά νέα του Ευαγγελίου: Η αγάπη που έχει ο Θεός για τον καθένα προσωπικά, η προσφορά της αιώνιας ζωής, της ανάστασης από τους νεκρούς, του να είμαστε μια νέα δημιουργία δια του Χριστού Ιησού σήμερα και μέρος της συνολικής νέας δημιουργίας για την αιωνιότητα.

Είθε να παροτρυνόμαστε από την ομορφιά της δωρεάς του Θεού μέσα από τον Ιησού στο να διαδίδουμε τις ευλογίες της με όσους μπορούμε.

 * * *

Έχω συμπεράνει, πως υπάρχουν δύο τρόποι για να δούμε την ανθρώπινη ιστορία. Ο ένας τρόπος είναι να επικεντρωθούμε στους πολέμους και τη βία, την εξαθλίωση, τον πόνο, την τραγωδία και το θάνατο. Από μια τέτοια οπτική γωνία, το Πάσχα δείχνει σαν μια παραμυθένια εξαίρεση, μια εκθαμβωτική αντίφαση στο όνομα του Θεού. Προσφέρει βέβαια κάποια παρηγοριά, αν και ομολογώ πως όταν πέθαναν οι φίλοι μου, η θλίψη ήταν τόσο μεγάλη που έκανε τη κάθε ελπίδα σε μια μετέπειτα ζωή να δείχνει κάπως αμυδρή και ασύστατη. Όμως υπάρχει και άλλος ένας τρόπος να δούμε τον κόσμο. Αν εκλάβω το Πάσχα σαν σημείο εκκίνησης, το μοναδικό αδιαμφισβήτητο γεγονός για το πώς φέρεται ο Θεός σε εκείνους που αγαπάει, τότε η ανθρώπινη ιστορία γίνεται η αντίφαση και το Πάσχα μια προεπισκόπηση της απόλυτης πραγματικότητας. Τότε η ελπίδα ξεχύνεται σαν λάβα κάτω από τον φλοιό της καθημερινότητας.

Αυτό, ίσως, περιγράφει την αλλαγή στην αντίληψη των μαθητών του Ιησού καθώς καθόταν σε κλειδωμένα δωμάτια συζητώντας τα ακατανόητα γεγονότα της Κυριακής της Ανάστασης. Από μια άποψη τίποτα δεν είχε αλλάξει: Η Ρώμη ακόμα κατείχε την Παλαιστίνη, οι θρησκευτικές αρχές συνέχιζαν να τους είχαν επικηρυγμένους, ο θάνατος και το κακό βασίλευαν παντού. Βαθμιαία όμως, το σοκ της αναγνώρισης άνοιξε τον δρόμο για ένα μεγάλο αργό υπόγειο ρεύμα χαράς. Αν ο Θεός μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο …

—Phillip Yancey 16 (γεννημένος 1949)

  1. Ρωμαίους 6:9↑
  2. βλ. Λουκά 24:27↑
  3. βλ. Λουκά 24:13-15↑
  4. βλ. Ιωάννη 21:9-13↑
  5. βλ. Λουκά 24:41-43↑
  6. βλ. Κορινθίους Α’ 15:6↑
  7. βλ. Πράξεις 1:3↑
  8. βλ. Πράξεις 1:9-11↑
  9. βλ. Μάρκου 16:19↑
  10. βλ. Θεσσαλονικείς Α’ 4:16-17 και Κορινθίους Α’ 15:51-52↑
  11. βλ. Κορινθίους Α’ 15:35-38↑
  12. βλ. Κορινθίους Α’ 15:42-44,49↑
  13. Wayne Grudem, Systematic Theology, p. 832.↑
  14. Τίτου 3:4-5↑
  15. βλ. Γαλάτες 5:22-23↑
  16. The Jesus I Never Knew (Grand Rapids, MI: Zondervan, 1995)↑