Για κάποιο διάστημα, το να ντύνω ομοιόμορφα, τα τρία μου μικρά αγόρια προσχολικής ηλικίας, μου φαινόταν λογικό. Από τη μία, ήταν πιο εύκολο όταν αγοράζαμε ρούχα και από την άλλη επειδή ήταν αδέλφια και είχαν τον ίδιο σωματότυπο και χαρακτηριστικά, αυτό τα έκανε να δείχνουν όμορφα, φορώντας τα ίδια ρούχα. Όταν ήταν στο σπίτι, αυτό πρόσδιδε ένα συναίσθημα ευταξίας, όσο επιφανειακό και να ήταν αυτό, γιατί είχες τρία μικρά αγόρια γεμάτα ενέργεια και κίνηση, ενώ όταν βρίσκονταν έξω, τα έκανε να δείχνουν τόσο αξιολάτρευτα. Βαθειά μέσα μου, αυτό ικανοποιούσε ένα αίσθημα ισότητας και για τα τρία τους, αφού δεν αγαπούσα το ένα περισσότερο απ’ τα άλλα και ήμουν αποφασισμένος να μην πω ούτε να κάνω κάτι που θα τα έκανε να νοιώσουν διαφορετικά. Στο καθετί, τα μεταχειριζόμουν με αμεροληψία, είτε μικρό ήταν αυτό, είτε μεγάλο.
Όμως μόλις μεγάλωσαν αρκετά ώστε να κάνουν πολλές απ’ τις επιλογές τους από μόνα τους, η ομοιομορφία των ρούχων χάθηκε. Καθώς οι προσωπικές τους ανάγκες άλλαζαν και άρχισαν να διαφέρουν, ανακάλυψα ότι κι εγώ έπρεπε συνεχώς να προσαρμόζομαι και να αλλάζω στον τρόπο που έδινα την αγάπη μου και υποστήριξη στο καθένα. Συνέχισα να τα αγαπώ όλα το ίδιο, όμως δεν μεταχειριζόμουν το καθένα με τον ίδιο τρόπο.
Τώρα που τα αγόρια εκείνα μεγάλωσαν, από πολλές απόψεις είναι εντελώς διαφορετικά το ένα από το άλλο. Οι πρώτες μου προσπάθειες τότε, να καθιερώσω κάποια ομοιομορφία, τώρα φαντάζουν σαν καθαρή ανοησία και ευχαριστώ τον Θεό που έχει δώσει στο καθένα τους το σκεπτικό να επιδιώξουν τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα, να αναπτύξουν τις δικές τους δεξιότητες και να γίνουν το καθένα ο εαυτός τους. Πιθανόν το καθένα τους να έχει κάποια πράγματα που θα ήθελε να αλλάξει για τον εαυτό του – πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση – όμως τα αγαπώ πάρα πολύ όπως είναι το καθένα τους.
Έτσι μας αγαπά και ο Θεός. Συγκρίνουμε τον εαυτό μας δυσμενώς με τους άλλους ή παραπονιόμαστε για κάτι που έχουμε που δεν μας αρέσει, όμως Αυτός προσπαθεί να μας πει, «Σε αγαπώ όπως είσαι. Αν κάτι πρέπει να αλλάξει, θα στο πω Εγώ και θα σε βοηθήσω να το αλλάξεις, διαφορετικά συνέχισε να είσαι ο ξεχωριστός εαυτός σου». Αν μπορούσαμε όλοι μας να το πιστέψουμε αυτό, πόσο ευτυχισμένοι θα ήμασταν!