Μέσα στη Βίβλο, ο Θεός χρησιμοποιεί συχνά συμβολισμούς ή απεικονίσεις για να περιγράψει τη σχέση μας με Αυτόν. Για παράδειγμα, βοσκός και πρόβατα, πατέρας και παιδί, αμπέλι και κλαδιά, νύφη και γαμπρός.
Αν και η Βίβλος περιέχει 66 βιβλία, πολλοί σχολιαστές έχουν δηλώσει, πως στην πραγματικότητα είναι ένα βιβλίο με ένα συνεχές θέμα. Είναι μια ιστορία αγάπης και όπως η κάθε ιστορία αγάπης, έτσι κι αυτή έχει μια αρχή, μερικές παλινωδίες και έναν δραματικό επίλογο.
Αυτή η ιστορία αγάπης, ξεκινά με το «εν αρχή» όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα. Τους δημιούργησε όπως ακριβώς ήθελε Αυτός, τους έδωσε ζωή με τη δική Του ανάσα και μετά θαύμασε το έργο Του: «Αυτό είναι πολύ καλό!»
Δυστυχώς, άνδρας και γυναίκα, επέλεξαν να απαρνηθούν την προσφορά του Θεού για μια αιώνια, τέλεια και στενή σχέση μαζί Του και επέλεξαν να περιπλανηθούν μέσα στον εγωισμό και την αμαρτία. Χωρίς τον Θεό, οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν για να απολαμβάνουν μια στενή σχέση μαζί Του, σε αντίθεση, βίωσαν μοναξιά, θυμό και πόνο. Για πολλές χιλιετίες, κάναμε όλων των ειδών τις προσπάθειες για να επανακτήσουμε το συναίσθημα της εκπλήρωσης που μας παρείχετο απ’ αυτή τη χαμένη μας σχέση, όμως τίποτε δεν μπόρεσε να μας ικανοποιήσει.
Στο τέλος, αν και ήμασταν εμείς που γυρίσαμε την πλάτη μας στον Θεό, ήταν Εκείνος που πρωτοστάτησε στη συμφιλίωση. Λόγω της αγάπης Του, γνώριζε ότι η λύση ήταν μία και μόνο. Παρόλο το κόστος, επέλεξε να στείλει πρόθυμα τον ίδιο Του τον Υιό, για να μας επαναφέρει ξανά πίσω σε Αυτόν.
Τι σημαίνει αυτό για εμάς; Σημαίνει πως ο Χριστιανισμός δεν είναι μια θρησκεία, ούτε μια σειρά από κανόνες. Ο Χριστιανισμός είναι μια σχέση – και όχι μια οποιαδήποτε σχέση, αλλά ένας γάμος, στον οποίο υποτίθεται ότι υπάρχει οικειότητα, στενή επικοινωνία, διαφάνεια και κοινά όνειρα, στόχοι και επιθυμίες. Ο Ιησούς στέκεται στο τέλος του δρόμου, περιχαρής και υπομονετικός, προσμένοντας την όμορφη νύφη Του να έρθει κοντά Του.