Ξεκίνησα τη νέα χρονιά χάνοντας τη βαλίτσα μου στο ταξίδι που έκανα. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο για πρωτοχρονιά, στην ουσία όμως έμαθα πάρα πολλά με αυτή την εμπειρία.
Επέστρεφα αεροπορικώς στην Ινδονησία, έχοντας επισκεφτεί τα εγγόνια μου στις ΗΠΑ για Χριστούγεννα και είχα βρει την ευκαιρία να ψωνίσω ορισμένα εφόδια και βιταμίνες, τα οποία είναι δύσκολο να βρει κάποιος στη χώρα που ζω και στοιχίζουν πολύ ακριβά, γι’ αυτό τον λόγο το περιεχόμενο της βαλίτσας μου είχε μεγάλη σημασία για μένα. Αγωνιούσα σκεπτόμενη την απώλεια και γεμάτη απόγνωση ήλπιζα ότι ο Θεός θα έκανε κάτι ώστε να βρεθεί η βαλίτσα μου.
Όσο το σκέφτομαι, μου είναι ξεκάθαρο ότι θα είχα κάνει ορισμένα πράγματα κάπως καλύτερα. Όταν πήγα στο αεροδρόμιο για να κάνω τσεκ ιν, η υπάλληλος εκεί με διαβεβαίωσε ότι τα πράγματά μου θα έφθαναν στον προορισμό μου με ασφάλεια. Στο ενδιάμεσο όμως τράνζιτ, υπήρχε μία μεγάλη πινακίδα που έλεγε, «Επιβάτες διεθνών πτήσεων, παρακαλούμε να πάρετε τις αποσκευές σας πριν πάτε στην επόμενη πτήση σας». Εγώ αγνόησα εντελώς την πινακίδα αυτή, νομίζοντας ότι η βαλίτσα μου ήταν κάτι το ξεχωριστό, επειδή έτσι μου είχαν πει όταν έκανα τσεκ ιν.
Βλέπετε, ο Θεός προσπαθούσε να με κάνει να προσέξω αυτή την πινακίδα, εντούτοις εγώ την αγνόησα και η βαλίτσα μου παρέμεινε στον ιμάντα με τις αποσκευές στον Καναδά, ενώ εγώ ταξίδευα ανέμελα για τη χώρα μου!
Όταν έφθασα στον προορισμό μου και αντιλήφθηκα ότι η βαλίτσα μου δεν είχε φθάσει εκεί, άρχισα να πανικοβάλλομαι. Ευτυχώς και κάποιος υπάλληλος του αεροδρομίου με διαβεβαίωσε ότι θα προσπαθούσαν να εντοπίσουν που ήταν η βαλίτσα και κατόπιν θα μου την έστελναν στο μέρος που έμενα, 150 χιλιόμετρα μακριά απ’ το αεροδρόμιο!
Μετά από τρεις μέρες ατελείωτης αναμονής, η βαλίτσα μου τελικά ήρθε. Ήταν τρεις μέρες γεμάτες απόγνωση. Μάλωνα τον εαυτό μου που είχα αγνοήσει εκείνη την πινακίδα στο αεροδρόμιο που έλεγε τι θα έπρεπε να κάνω. Πώς μπορούσα να ακολουθώ τον Θεό, εάν δεν μπορούσα να ακολουθώ τις οδηγίες πάνω σε μια πινακίδα; Και ήταν τότε που κάποιος μου έστειλε στο κινητό μου το εδάφιο «Ησυχάστε, και γνωρίστε ότι Εγώ είμαι ο Θεός». 1 – Ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν να ακούσω. Δεν μπορούσα να κάνω απολύτως τίποτα άλλο, εκτός απ’ το να περιμένω γαλήνια, μέχρι ο Θεός να διόρθωνε τα πράγματα.
Και αυτό ακριβώς και έγινε, επειδή τελικά η βαλίτσα μου ήρθε – από τον Καναδά στην Ινδονησία και μετά άλλα 150 χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι μου, ενώ όλα της τα περιεχόμενα ήταν ασφαλή.
Ήταν ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσω τη νέα μου χρονιά – εξαρτώμενη πλήρως από τον Θεό. Επίσης αντιλήφθηκα ότι πρέπει να δίνω περισσότερη προσοχή σε εκείνη την «απαλή φωνή» του Θεού, επειδή θα είχα γλυτώσει τόσο πολύ άγχος και αγωνία, αν είχα προσέξει περισσότερο. Δεν θα ήθελα να περάσω τις υπόλοιπες 364 μέρες, κατ’ αυτό τον τρόπο!
- Ψαλμός 46:10↑