Δεν ήμουν ανέκαθεν πολίτης των ΗΠΑ. Το δικαίωμα αυτό το απέκτησα μέσω μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας.  Έπρεπε να συμπληρώσω ένα βουνό από έντυπα και αιτήσεις, ξόδεψα ώρες στο τηλέφωνο μιλώντας με αξιωματούχους, πλήρωσα αρκετά χρήματα, μου πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και μια συνέντευξη για να διαπιστώσουν αν πράγματι πληρούσα τις προϋποθέσεις να αποκτήσω άδεια παραμονής. Και ναι, τα κατάφερα και αυτό μου έδωσε πάρα πολύ χαρά!

Τώρα μπορώ να πηγαινοέρχομαι ελεύθερα. Όταν παίρνω το αεροπλάνο για να πάω σε μια άλλη χώρα, δεν ανησυχώ μήπως και δεν μου επιτρέψουν να γυρίσω ξανά στις ΗΠΑ. Μπορώ να δείξω την πράσινη κάρτα μου και να αποδείξω ότι έχω το δικαίωμα να βρίσκομαι εδώ. Αυτό σημαίνει πολλά για μένα, επειδή υπήρξε καιρός που δεν είχα αυτή την πράσινη κάρτα, αν και ο σύζυγός μου είναι Αμερικάνος και τα παιδιά μου έχουν Αμερικάνικα διαβατήρια.

Έτσι λοιπόν τι έκανα; Χρειάστηκε κάποιος χρόνος, όμως έκανα ό,τι έπρεπε να γίνει. Έπρεπε να ξοδέψω ώρες ατελείωτες στο τηλέφωνο, μιλώντας με τους αξιωματούχους στα γραφεία μετανάστευσης, καθώς συμπλήρωνα περίπλοκα έντυπα και αιτήσεις. Την ημέρα που έδωσα την συνέντευξη, ένοιωθα κάπως νευρικά. Τι και αν, για κάποιο λόγο, απέρριπταν την αίτησή μου; Όμως καθώς σκέφτηκα και προσευχήθηκα γι’ αυτό, αντιλήφθηκα ότι είχα κάνει ό,τι έπρεπε να κάνω. Είχα όλες τις προϋποθέσεις και δεν υπήρχε λόγος να αρνηθούν το αίτημά μου. Μπορούσα να είμαι γεμάτη αυτοπεποίθηση  στη συνέντευξη που θα έδινα, αφού είχα κάνει ό,τι έπρεπε να κάνω.

Βέβαια προσευχήθηκα στον Θεό να αποδεχτούν το αίτημά μου, όμως δεν προσευχόμουν για κάποιο θαύμα. Θα ήταν ανόητο εκ μέρους μου, αν σε όλη αυτή τη διαδικασία με την υπηρεσία μετανάστευσης, σχεδίαζα μέσα μου για ένα θαύμα και δεν έκανα το μέρος μου με επιμέλεια και όταν ερχόταν η ώρα της συνέντευξης να εκλιπαρούσα το Θεό για κάποιο θαύμα.

Ίσως επειδή είμαι μητέρα και ξέρω πώς είναι να έχεις παιδιά που σου έρχονται συνέχεια όλη μέρα με αιτήματα όπως «Μπορείς να μου δώσεις ένα ποτήρι νερό;» Ναι, θα μπορούσα να σου δώσω ένα ποτήρι νερό, αλλά είσαι επτά χρονών και μπορείς να πάρεις ένα ποτήρι νερό μόνη σου για να πιείς. Νομίζω πως και ο Θεός μερικές φορές το βλέπει κάπως έτσι όταν προσευχόμαστε για πράγματα που μπορούμε να φροντίσουμε τέλεια από μόνοι μας.

Η επτάχρονη κόρη μου ίσως να χρειάζεται λίγη συμβουλή ώστε να μην πιαστούν τα δάκτυλά της στο ντουλάπι της κουζίνας ή πώς να καθαρίσει αφού κάνει κάτι στη κουζίνα, όμως σίγουρα μπορεί η ίδια να γεμίσει ένα ποτήρι νερό και να το πιεί. Και προσμένω να το κάνει. Αν ήταν άρρωστη ή τραυματισμένη, τότε τα πράγματα θα είχαν αλλιώς, όμως υπό κανονικές συνθήκες, προσμένω να σηκωθεί από οτιδήποτε κάνει και να φροντίσει τα πράγματα που χρειάζεται για τον εαυτό της.

Η Βίβλος είναι γεμάτη παραδείγματα όπου ο Θεός προσμένει τους ανθρώπους να φροντίσουν τα πράγματα που μπορούν να φροντίσουν οι ίδιοι πριν κάνει κάτι που αυτοί δεν μπορούσαν να κάνουν. Ο Θεός έσωσε τον Νώε και την οικογένειά του από τον κατακλυσμό, όμως πρόσμενε απ’ τον Νώε να κατασκευάσει την κιβωτό. Ο Θεός με θαυματουργό τρόπο προμήθευσε το μάνα για τους Ισραηλίτες, όμως πρόσμενε αυτοί οι ίδιοι, να το μαζεύουν κάθε μέρα. Ο Ιησούς ανέστησε τον Λάζαρο απ’ τους νεκρούς, όμως πριν το κάνει, είπε στο πλήθος να μετακινήσουν τον βράχο.

Όταν ο Ιησούς πολλαπλασίασε τους άρτους και τα ψάρια, πιθανόν να το είχε καταφέρει χωρίς το αρχικό «καλαθάκι» με τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια. Θα μπορούσε επίσης να κάνει το φαγητό να εμφανιστεί στα χέρια του καθενός στο πλήθος αντί να βάλει τους μαθητές Του να το μοιράσουν. Όμως ξανά, πρόσμενε απ’ τον καθένα να κάνει το μέρος του. Όταν έχεις κάνει το μέρος σου, μπορείς να προσδοκείς και να εμπιστεύεσαι ότι ο Θεός θα κάνει το μέρος Του σύμφωνα με το θέλημά Του.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις ήταν καταστάσεις όπου πραγματικά χρειαζόταν ένα θαύμα. Υπάρχουν επίσης φορές όταν δεν χρειάζεστε ένα θαύμα. Απλά χρειάζεστε να εργαστείτε κάπως, επειδή «εξαρτάται από εσάς», κατά κάποιο τρόπο.

Αυτό που θέλω να πω με όλα αυτά δεν είναι, «Μην προσεύχεστε!» Αλλά μάλλον «Μη προσμένετε τον Θεό να κάνει αυτό που είναι δική σας ευθύνη να φροντίσετε!» Όμως αν εσείς κάνατε αυτό που πρέπει και μπορείτε, τότε συνεχίστε γεμάτοι εμπιστοσύνη. Όπως ακριβώς οι πολίτες μιας χώρας έχουν ορισμένα δικαιώματα, το ίδιο κι εμείς που έχουμε ουράνια υπηκοότητα. Καθώς εκπληρώνουμε τις προϋποθέσεις, αποκτάμε τα δικαιώματα και τα προνόμια. Και τα προνόμια ενός παιδιού του Θεού είναι κάτι το υπέροχο.