Μου αρέσει να φροντίζω τον κήπο μου, όμως μερικές φορές προβληματίζομαι με τα λουλούδια. Μου αρέσει να αγοράζω λουλούδια κάθε άνοιξη και τα απολαμβάνω σε όλο το καλοκαίρι, τα φροντίζω, τα ποτίζω και τα θαυμάζω για την ομορφιά τους. Απλά δυσκολεύομαι να τα αποχωριστώ όταν αρχίζουν να κιτρινίζουν και να ξεραίνονται.
Όταν τα παρατηρώ να μαραίνονται στο τέλος της εποχής, νοιώθω λες και θέλω να πάψω να ασχολούμαι με ό,τι έχει να κάνει με τον κήπο μου, όμως όταν έρχεται η άνοιξη, μένω πάντα έκπληκτη. Βλέπω τα πρώτα μικρά βλασταράκια να ξεπετάγονται από το έδαφος και αντιλαμβάνομαι ότι συνεχίζει να υπάρχει ζωή μέσα τους. Το σπέρμα του σπόρου συνεχίζει να υπάρχει, απλά εγώ πρέπει να έχω υπομονή. Πρέπει να εμπιστευτώ τους σπόρους επειδή το μόνο που χρειάζονται είναι να τους επιτραπεί να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν και να μετατραπούν σε ένα υπέροχο νέο φυτό.
Είναι όπως με τις ιδέες μου, τα όνειρά μου και τους στόχους μου για την κάθε νέα χρονιά. Μερικές φορές πρέπει να τα βάλω όλα στο ράφι για λίγο καιρό. Πρέπει να πιστέψω πως όταν φθάσει ο κατάλληλος καιρός, όλες αυτές οι σκέψεις θα αρχίσουν να βλαστάνουν ξανά και εγώ θα έχω κάποιο νέο εγχείρημα να ασχοληθώ. Κατόπιν θα φροντίσω το εγχείρημα αυτό με στοργή και σύνεση και αυτό θα πάρει ζωή.
Έτσι αυτή τη χρονιά θα πάψω να στενοχωριέμαι για όλα τα μαραμένα φυτά και τα εγχειρήματα. Θα τα αφήσω στην ησυχία τους και θα τους δώσω λίγο χρόνο. Μετά, όταν φθάσει η κατάλληλη στιγμή, όταν βγει ο ήλιος και πέσουν οι πρώτες απαλές βροχές, εγώ θα έχω την ευλογία να αρχίσω κάτι νέο και όμορφο.