Όταν περνάμε θυελλώδεις και δύσκολες στιγμές στη ζωή μας, συχνά δίνουμε τόση πολλή σημασία στο να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής ή διάσωσης, με αποτέλεσμα να μας διαφύγει η πιο αξιόπιστη και αληθινή πηγή καταφυγίου και προστασίας.
Θυμήθηκα πολλές υποσχέσεις απ’ τις γραφές για τέτοιου είδους καταστάσεις:
«Ο Θεός είναι καταφυγή μας και δύναμη, βοήθεια ετοιμότατη μέσα στις θλίψεις. Γι’ αυτό, δεν θα φοβηθούμε και αν η γη σαλευτεί, και τα βουνά μετατοπιστούν στο μέσον των θαλασσών· και αν ηχούν και ταράζονται τα νερά τους· και τα βουνά σείονται εξαιτίας τής έπαρσής τους».1
«Στη σκιά των πτερύγων σου θα ελπίζω, μέχρις ότου περάσουν οι συμφορές». 2
«Ο αιώνιος Θεός είναι καταφυγή, και υποστήριγμα οι αιώνιοι βραχίονες». 3
Όμως καμία απ’ αυτές τις υποσχέσεις δεν μιλά για «διάσωση» απ’ τις ταλαιπωρίες, αν και ο Θεός μπορεί να το κάνει κι αυτό αν είναι το θέλημά Του. Όμως το πιο σημαντικό είναι το ότι Αυτός είναι το «καταφύγιό» μας ενώ υποφέρουμε δοκιμασίες και δυσκολίες. Όπως ακριβώς η διαφυγή μας μέσα σε ένα κτίριο εν μέσω καταιγίδας δεν κάνει την καταιγίδα να πάψει να υπάρχει, όμως μας παρέχει καταφύγιο μέχρι να περάσει η καταιγίδα.
Με αυτού του είδους την αντίληψη όσον αφορά τις καταιγίδες, μπορούμε να εμπιστευτούμε πλήρως τον Ιησού και να στηριχτούμε σ’ Αυτόν σαν το καταφύγιό μας και το άσυλό μας για όσο διαρκεί η καταιγίδα, αφήνοντας στα δικά Του χέρια το τελικό αποτέλεσμα.
Αγαπημένε μου Ιησού, μερικές φορές νοιώθω να με καταβάλουν οι καταιγίδες της ζωής αυτής, όμως Εσύ υποσχέθηκες ότι θα είσαι το καταφύγιό μου. Βοήθησε την πίστη μου να μεγαλώσει, να είμαι ασφαλής μέσα στη γνώση του ότι δεν υπάρχει ούτε στιγμή που δεν είμαι περιζωσμένος απ’ τη δική Σου αγάπη.