Όταν τα πράγματα ήταν άνω-κάτω, δεν είχα όρεξη να αναφερθώ σ’ αυτό που συνέβη, τώρα όμως που διορθώθηκε η κατάσταση, μπορώ να σας πω τι έγινε.
Με λίγα λόγια: Αν δεν είχαμε βρεθεί εκεί, δεν θα είχαμε αναχωρήσει.
Και τώρα να τι συνέβη:
Πράξη πρώτη: Το λάθος με το ρολόι
Η σύζυγός μου και εγώ έπρεπε να πάρουμε την πρώτη πτήση απ’ την πόλη του Βερολίνου, η οποία απέχει δύο ώρες με το λεωφορείο απ’ την πόλη της Δρέσδης όπου κατοικούμε. Σχεδιάσαμε το καθετί λεπτομερώς και πέσαμε για ύπνο με τη σκέψη ότι όλα ήταν υπό έλεγχο και ότι όλα θα πήγαιναν καλά.
Όταν ήμασταν στη στάση του λεωφορείου στις 4:50 το πρωί, που ήταν το πρώτο μέρος του ταξιδιού μας, αναρωτιόμασταν γιατί το λεωφορείο είχε αργήσει να έρθει. Όταν κοιτάξαμε την ώρα, ανακαλύψαμε ότι είχαμε χάσει το πρώτο λεωφορείο, που σήμαινε ότι θα χάναμε και το τραίνο, που σήμαινε ότι θα χάναμε και την πτήση μας! Μα τι πήγε στραβά;!
Καθώς προσπαθούσαμε να ανακαλύψουμε τι πήγε στραβά, αντιληφθήκαμε ότι το προηγούμενο βράδυ, η μπαταρία στο ρολόι μας είχε βγει απ’ τη θέση της και δεν την είχαμε ξαναβάλει στη θέση της όταν έπρεπε, με αποτέλεσμα το ρολόι να πηγαίνει 30 λεπτά πίσω! Ήμασταν σίγουροι για το ρολόι μας και δεν είχαμε ελέγξει αν δούλευε σωστά σε σχέση και με τα άλλα ρολόγια στο σπίτι μας.
Πράξη δεύτερη: Η απογοήτευση και η κατάρρευση
Νοιώθω άσχημα που το λέω, όμως ένοιωσα πολύ εκνευρισμένος και μέσα στην απόγνωσή μου ήθελα να φωνάξω: Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μας εγκατέλειψες; Είχαμε προσευχηθεί επανειλημμένα να πάνε όλα καλά και ένα ανόητο λάθος γκρέμισε όλα μας τα σχέδια…!
Είναι αστείο πως μερικές φορές σε τέτοιες στιγμές, παραβλέπουμε τα δικά μας λάθη και αρχίζουμε να κατηγορούμε τον Θεό ή τους άλλους, που τα πράγματα δεν πήγαν όπως έπρεπε.
Μετά την απόγνωση, άρχισα να σκέφτομαι πιο καθαρά τα πράγματα και προσπάθησα να βρω μια λύση να σώσω την κατάσταση. Ήταν προφανές πως δεν θα ήταν και τόσο εύκολο.
Όταν έχεις αποτύχει σε κάτι και νοιώθεις τόσο απογοητευμένος, είναι εύκολο να θέλεις να τα παρατήσεις, όμως η επιλογή αυτή δεν υπήρχε για εμάς, αναλογιζόμενοι τις συνέπειες που θα ακολουθούσαν. Δεν μπορείς να μείνεις με το πρόσωπό σου βουτηγμένο στη λάσπη για πάρα πολύ, ή όπως πολύ εύστοχα το έθεσε ο Dr. Seuss:
Λυπάμαι που το λέω
Αλλά είναι αληθινό
Γκάφες και αναποδιές
Συμβαίνουν στο λεπτό.Μπορεί να κρεμαστείς
Σ’ ένα κλαδί να πιαστείς
Όλοι οι φίλοι να φύγουν
Και μόνος σου να θρηνείς.Κι όταν πέσεις απ’ το κλαδί
Και χτυπήσεις πολύ
Το πιο πιθανό είναι
Θα ‘χεις πόνο στη ψυχή.Κι όταν είσαι στις μαύρες σου
Δεν έχεις όρεξη καμιά
Για να βγεις απ’ τη λούμπα σου
Δεν είν’ εύκολη δουλειά.1
Πράξη τρίτη: Διάσωση
Το να προσπαθείς να επικοινωνήσεις με μια μεγάλη αεροπορική εταιρεία εν τω μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας, είναι σαν να προσπαθείς να δώσεις ομιλία στο κέντρο της Βομβάης εν ώρα κυκλοφοριακής αιχμής. Η προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης της πτήσης μας ήλθε και παρήλθε και αφού είχα δοκιμάσει ό,τι μπορούσα χωρίς επιτυχία, η έσχατη ελπίδα μου ήταν να προσπαθήσω να επικοινωνήσω για άλλη μια φορά με τη γραμμή βοήθειας που παρείχε η εταιρία. Με έβαλαν σε αναμονή ξανά και φοβήθηκα πως θα κατέληγα ξανά στο «αιώνιο περίμενε». Όμως μετά από μισή ώρα υπομονής, κάποιος απάντησε στο τηλέφωνο. Δόξα στον Θεό!
Αφού εξήγησα τι είχε συμβεί, μας βρήκε και άλλη μια αναποδιά: Μάθαμε ότι η πολιτική της εταιρείας αυτής είναι πως αν χάσει κάποιος την πτήση της αναχώρησης, ακυρώνεται επίσης και η πτήση της επιστροφής. Που σήμαινε ότι θα χάναμε ολόκληρο το εισιτήριο και θα έπρεπε να αγοράσουμε νέα εισιτήρια εν μέσω περιόδου αιχμής, κάτι που θα μας στοίχιζε 2.000 ευρώ. «Εκτός … και αν έχετε κάποια απόδειξη ότι προσπαθήσατε να ακυρώσετε το εισιτήριο σας πριν την πτήση».
Και έτσι μέσα σε όλες μας τις προσπάθειες, αποδείχτηκε ότι τους είχα στείλει ένα μήνυμα στο WhatsApp, το οποίο φαινόταν να είναι λίγες ώρες πριν την αναχώρηση. Μας ζήτησαν να τους στείλουμε με μήνυμα άλλο ένα αντίγραφο του πρώτου μηνύματος, το οποίο και αποδέχθηκαν, με αποτέλεσμα μετά από μισή ώρα διαπραγματεύσεων να μας δώσουν νέα εισιτήρια για την επόμενη πτήση χωρίς να πληρώσουμε τίποτα!
Μετά από όλα όσα είπαμε και κάναμε, σκέφτηκα να δω στο κινητό μου πόσος χρόνος ομιλίας μου είχε απομείνει και ήταν μόνο 69 σεντς! Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν είχε τελειώσει ο χρόνος μου πριν ολοκληρώσουμε τη συνομιλία μας με την εταιρεία, με αποτέλεσμα να πρέπει να αρχίσουμε ξανά απ’ την αρχή. Πιστεύω ότι ο Θεός φροντίζει την κάθε λεπτομέρεια και θυμήθηκα πως η Βίβλος είναι γεμάτη ιστορίες με συμβάντα που εξαρτιόνταν από απλά πράγματα και απλούς ανθρώπους – πλήθη ανθρώπων να τρώνε από λίγα ψωμιά και ψάρια, ένας βοσκός να γίνεται βασιλιάς, ένας γίγαντας που καταρρέει με ένα κτύπημα από μικρό βότσαλο, η Ερυθρά Θάλασσα να διαχωρίζεται με το άγγιγμα ενός ραβδιού, ο Σωτήρας του κόσμου να γεννιέται σε έναν στάβλο, κτλ.
Αυτή η εμπειρία με βοήθησε να αντιληφθώ πως ακόμα και όταν εμείς λαθεύουμε και κάνουμε σοβαρές γκάφες, ο υπέροχος Θεός μας είναι πάντα μαζί μας και μπορεί να πάρει τα δικά μας ανθρώπινα λάθη και να τα μετατρέψει σε κάποιο καλό στη ζωή μας.
- Oh, the Places You’ll Go (1990), Το τελευταίο βιβλίο του Αμερικάνου συγγραφέα Σους Γκάιζελ πριν αυτός αποβιώσει.↑