Όταν σκέφτομαι τις δυσκολίες που έχω περάσει στη ζωή μου – όταν τα πράγματα έδειχναν να πηγαίνουν στραβά ή τα σχέδια και οι στόχοι μου να έχουν εκτροχιαστεί – αντιλήφτηκα πόσο ζωτικό ρόλο έπαιξε η πίστη μου στο να με βοηθήσει να ανταπεξέλθω στις αντίξοες περιστάσεις και τις προκλήσεις.
Μια και έχω εργαστεί σαν Χριστιανή απόστολος για περισσότερα από 30 χρόνια, προσφέροντας κοινοτική και εθελοντική υπηρεσία σε ξένες χώρες, φυσικό είναι η πίστη μου να έχει παίξει καθοδηγητικής σημασίας ρόλο, τόσο στην εργασία μου όσο και στην προσωπική μου ζωή. Έμαθα να εμπιστεύομαι πως οποιοδήποτε κι αν είναι το πρόβλημα, στην άλλη άκρη του τούνελ πάντα υπήρχε φως και μια ακτίνα ελπίδας.
Όταν γεννήθηκε το δεύτερο παιδί μου πρόωρα, χωρίς να έχουν αναπτυχθεί πλήρως τα πνευμόνια του και με ασθενικό παλμό, έγινα ράκος. Οι γιατροί αμφέβαλλαν ότι θα υπήρχε πιθανότητα να είναι υγιές όταν θα μεγάλωνε, και το έβαλαν σε θερμοκοιτίδα για ένα μήνα. Ο φόβος μήπως και έχανα το μωρό με έπνιγε, όμως κρατήθηκα από την πίστη, και τόσο αυτό, όσο και εγώ τα καταφέραμε και όταν βγήκε από το νοσοκομείο είχε αποκτήσει το βάρος που έπρεπε, αλλά και ένα πιστοποιητικό καλής υγείας. 1
Όταν μετά από 13 χρόνια αποστολικής υπηρεσίας στην Νοτιοανατολική Ασία, το έργο που είχαμε αναλάβει, τελείωσε απρόσμενα και ο σύζυγός μου κι εγώ με τρία μικρά παιδιά τότε, έπρεπε να αρχίσουμε σε μια άλλη χώρα, η πίστη ήταν που μας έδωσε το κουράγιο και τη δύναμη να τα δώσουμε όλα πάλι από την αρχή. 2
Η απώλεια ενός παιδιού από λευχαιμία μετά από δύο χρόνια χημειοθεραπείας το 2003 με έκανε να φθάσω στα όρια της απόγνωσης. Η πίστη έγινε σύντροφός μου στον δρόμο του πόνου και της απώλειας μέχρι να φθάσω σε ένα καλύτερο μέρος. 3
Το να νοιώθω ανίσχυρη να βοηθήσω στον αγώνα που έδινε κάποιος αγαπημένος μας ενάντια στα ναρκωτικά και να βλέπω από πρώτο χέρι τις άσχημες επιπτώσεις που είχε αυτός ο εθισμός, στον γάμο του και την επαγγελματική του ζωή, έκαναν την καρδιά μου να ραγίσει. Η πίστη μου έδωσε ελπίδα όταν όλα έδειχναν ανέλπιδα και τη δύναμη να πιστέψω ότι η μάχη θα κερδιζόταν. 4
Τα τελευταία 21 χρόνια (μέχρι και σήμερα) που εργάζομαι στην Αφρικανική ήπειρο, με όλη την ανασφάλεια και τη φτώχεια που υπάρχει εδώ, η πίστη υπήρξε η ασπίδα μου. Μου έδωσε το κουράγιο και την καρτερικότητα να κρατηθώ εκείνες τις φορές που τα πράγματα δεν έβγαζαν νόημα ή όταν η ενέργεια και η αποφασιστικότητά μου βρισκόταν στο ναδίρ. 5
Ξανά και ξανά, η πίστη στον Θεό μετέτρεψε τις αντίξοες περιστάσεις σε διαχειρίσιμες, έκανε προσιτή την ευτυχία, έκανε τις απογοητεύσεις και την απώλεια υποφερτές και μου έδωσε τη διαβεβαίωση ότι ο ήλιος πάντα θα λάμψει ξανά.