Θεωρεί τον εαυτό του νικητή, όμως μερικοί ίσως αναρωτηθούν πώς έχει φτάσει σε αυτό το συμπέρασμα. Το σώμα του είναι μελανιασμένο και γεμάτο ουλές από τους πολυάριθμους ξυλοδαρμούς. Η ζωή του στο δρόμο, έχει αφήσει επίσης το σημάδι της. Και εκτός από όλα αυτά, έχασε την ελευθερία του και η πιθανότητα εκτέλεσης πλανιέται από πάνω του. 1
Το ξεκίνημά του ήταν πολλά υποσχόμενο, γεννημένος με κορυφαία πολιτικά δικαιώματα που θα μπορούσαν να του είχαν ανοίξει τόσες πόρτες. 2 Κι’ όμως, αφότου ενστερνίστηκε τη νέα του πίστη, φυλακίστηκε άδικα πολυάριθμες φορές, 3 ανακρίθηκε βίαια, 4 ναυάγησε τρεις φορές, 5 και ακόμα λιθοβολήθηκε και μια φορά! 6 Διέφυγε από αρκετές συνομωσίες την ύστατη στιγμή, 7 σίγουρα όμως δεν γλύτωσε από την κάθε κακοποίηση.
Και δεν ήταν μόνον η άγρια εναντίωση και η απόρριψη – αντιμετώπισε επίσης φτώχια και στέρηση. Έγραψε, “Μέχρι τούτη την ώρα και πεινάμε, και διψάμε και είμαστε χωρίς τα απαραίτητα ενδύματα, και μας χαστουκίζουν, και περιπλανιόμαστε. … Γίναμε σαν περικαθάρματα του κόσμου, σκύβαλο όλων μέχρι σήμερα”. 8 Με λίγα λόγια, είχε πολλές φασαρίες σε σημείο που μερικές φορές η ζωή του φαινόταν αφόρητη. 9
Υπό αυτές τις συνθήκες, φαίνεται σχεδόν απίστευτο το ότι μπορεί να δηλώνει τολμηρά: “Τον αγώνα τον καλό αγωνίστηκα, τον δρόμο τελείωσα, την πίστη διατήρησα· τώρα πλέον, μου απομένει το στεφάνι τής δικαιοσύνης, το οποίο ο Κύριος ο δίκαιος κριτής, θα μου αποδώσει κατά την ημέρα εκείνη”. 10
Ο Παύλος θεωρούσε τον εαυτό του νικητή επειδή οποιοδήποτε εξωτερικό δείγμα αποτυχίας εξαφανιζόταν από την ενδότερη ικανοποίηση του ότι γνώριζε πως είχε κάνει αυτό που πρόσμενε από αυτόν ο Θεός. Είχε διασφαλίσει την έσχατη νίκη – όπως μπορούμε και εμείς επίσης, αν χρησιμοποιήσουμε τα χαρίσματά μας και το χρόνο μας για τη δόξα του Θεού. (Με την ελπίδα πως το δικό μας ιδιαίτερο μονοπάτι στη ζωή θα περιλαμβάνει πολύ λιγότερα χτυπήματα από αυτά που δέχθηκε ο θαρραλέος απόστολος Παύλος!)