Σήμερα, ενώ επισκεπτόμουν μια μικρή πόλη, έμαθα για άλλη μια φορά πως όταν ο Θεός λέει «Πήδα», εγώ θα πρέπει να ρωτώ, «Πόσο ψηλά», επειδή Αυτός γνωρίζει τα πράγματα καλύτερα.
Περνούσα από μια αποθήκη εμπορευμάτων και κατά λάθος πήγα να πέσω πάνω σε κάποιον που προσπαθούσε να φορτώσει ένα μεγάλο λάστιχο στο 4Χ4 φορτηγάκι του. Γέλασα κάπως και είπα, «Φόρτωσε ένα λάστιχο για να μη μείνεις από λάστιχο!» (Ναι, τείνω να αστειεύομαι με λογοπαίγνια κάπως, συγνώμη γι’ αυτό.) Γέλασε κι αυτός και εγώ συνέχισα να περπατώ.
Δεν είχα κάνει λίγα μέτρα και μέσα στη καρδιά μου άκουσα μια ξεκάθαρη φωνή να λέει, «Πήγαινε πίσω να τον βοηθήσεις!» Ξαφνικά ένοιωσα ντροπή που δεν έκανα τίποτα άλλο εκτός από το να αστειευθώ μαζί του, χωρίς να σκεφτώ καν να τον βοηθήσω. Έτσι λοιπόν, γύρισα, τον βοήθησα και αυτός εκτίμησε τη βοήθειά μου και με το παραπάνω.
Καθώς φορτώναμε τα λάστιχα, πιάσαμε συζήτηση και μου είπε ότι τον έλεγαν Κους και ήταν από μια πόλη στην οποία έτυχε να ζω πριν μερικά χρόνια πριν μετακομίσω από κει. Του είπα πως είμαι Χριστιανός απόστολος και μου είπε, «Φοβερό! Ξέρεις κάτι, η βοήθεια που μου προσέφερες, έδειξε το πιστεύω σου».
Έτσι απλά. Ήμουν τόσο ευγνώμων που είχα δώσει τη δέουσα προσοχή στη φωνή του Θεού, δράττοντας την ευκαιρία να γίνω ένα παράδειγμα της πίστης μου. 1
Μιλήσαμε για αρκετή ώρα και πριν αναχωρήσω μου έδωσε τη διεύθυνσή του και προσευχήθηκα γι’ αυτόν. Μετά τη προσευχή, μου είπε αυτός, «Μακάρι να ζούσες πιο κοντά εδώ, όμως ας παραμείνουμε σε επικοινωνία και ίσως ξαναβρεθούμε!»
Μου θύμισε το γνωμικό: «Δείξε μου τι κάνεις και θα σου πω τι πιστεύεις». Είθε ο καθένας μας να φανερώνει με τις πράξεις του, όπως έκαναν και οι πρώτοι μαθητές, ότι έχουμε βρεθεί κοντά στον Ιησού. 2