Η ηλικιωμένη μητέρα μου, είπε στο τηλέφωνο. “Την επόμενη φορά που θα έρθεις, θα σε πείραζε να κοιτάξεις στο γκαράζ; Ο αδελφός σου βοηθάει να το καθαρίσει και βρήκε μερικά από τα πράγματά σου”.
Ποια από τα παιδικά μου πράγματα θα μπορούσαν πιθανόν να υπάρχουν ακόμα; Όταν έφτασα, ήταν εκεί: Μια βαριά χειροκίνητη γραφομηχανή, σταθερή όσο ποτέ, αλλά λίγο σκουριασμένη μετά από τρεις δεκαετίες αχρηστίας. Μόλις την είδα, μου ήρθανε χαρούμενες αναμνήσεις. Μου την είχαν αγοράσει οι γονείς μου μεταχειρισμένη για να με ανταμείψουν επειδή πέρασα ένα σημαντικό τεστ στην ηλικία των 11. Έμαθα από μόνος μου πώς να δακτυλογραφώ και πέρασα πολλές ώρες από τα εφηβικά μου χρόνια πληκτρολογώντας ποιήματα και ιστορίες.
Πριν συνηθίσω στην ιδέα ότι ο παλιός μου φίλος θα κατέληγε στα σκουπίδια, προσπάθησα να δακτυλογραφήσω ξανά. Είχα ξεχάσει πόση δύναμη απαιτείται για να πατήσεις ένα πλήκτρο πάνω σε μια παλιά χειροκίνητη γραφομηχανή! Ίσως να ήταν η παλιά μελανοταινία, όμως μετά δυσκολίας μπορούσα να δω τι είχα δακτυλογραφήσει. Ωχ, έκανα ένα λάθος! Το μικρό μου δαχτυλάκι πήγε να διορθώσει το λάθος και τότε θυμήθηκα ότι δεν υπήρχε τρόπος να πας προς τα πίσω και να το διορθώσεις, και ότι βρισκόμουν πάλι στις μέρες με τις σβηστήρες γραφομηχανών. Χτυπώντας προσεκτικά, κατάφερα να δακτυλογραφήσω μερικές λέξεις. Ένα κουδουνάκι χτύπησε, που σήμαινε ότι έπρεπε να τραβήξω τον μοχλό ο οποίος προχώρησε το χαρτί και επέστρεψε τον βαρύ κύλινδρο για να ξεκινήσει μια καινούργια γραμμή. Είχα προσπαθήσει αρκετά και τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά.
Πόσο διαφορετικά είναι όταν δακτυλογραφώ στο τάμπλετ μου! Ελαφρύ και φορητό, μπορώ να το πάρω όπου και να πάω. Το βγάζω από την τσάντα μου, πατάω το πλήκτρο εκκίνησης και ξεκινά αμέσως. Λίγη απαλή πληκτρολόγηση και οι πρώτες λέξεις σχηματίζονται στην οθόνη. Ένα πάτημα και μπορώ να διαγράψω τα λάθη μου. Λίγη ακόμα πληκτρολόγηση και τα λάθη αυτοδιορθώνονται. Ένα ακόμα κλικ και όλη μου η εργασία έχει σωθεί. Λίγα ακόμα κλικ και μπορώ να στείλω emails σε φίλους μου σε όλο τον κόσμο – ούτε καρμπόν, φάκελοι, ούτε ανάγκη για γραμματόσημα – και θα τα λάβουν σχεδόν αμέσως.
Οι πνευματικές μας ζωές είναι κι αυτές κάπως έτσι. Ο Θεός μας προσφέρει μια “φορητή πνευματική τεχνολογία” να χρησιμοποιήσουμε στις καθημερινές μας ζωές – τη δύναμη της προσευχής, μια προσωπική σχέση με Αυτόν και τα δώρα του Αγίου Πνεύματος όπως είναι η σοφία, η γνώση και η πίστη 1 – όμως εξαρτάται από μας. Μπορούμε να επωφεληθούμε από τα δώρα που μας προσφέρει Αυτός ή μπορούμε να προσπαθήσουμε να τα καταφέρουμε χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Το όλο πράγμα ακούγεται τόσο παράλογο όσο και εγώ να χρησιμοποιώ σήμερα την παλιά μου γραφομηχανή αντί για το γρήγορο, ευκολόχρηστο και φορητό μου τάμπλετ. Η πνευματική τεχνολογία του Θεού μπορεί να βελτιώσει τις ζωές μας, έτσι λοιπόν ας την χρησιμοποιήσουμε.
- βλ. Κορινθίους Α’ 12↑