Σκεπτόμουν τη μητέρα μου τη μέρα των γενεθλίων της και αντιλήφθηκα ότι υπήρχε κάτι πολύ ξεχωριστό όταν ήμουν μικρή και αυτό ήταν οι φορές που περάσαμε μαζί. Για να είμαι πιο συγκεκριμένη, σκεφτόμουν τα Χριστούγεννα όταν ήμουν μικρή. Αυτό που έκανε την κάθε ανάμνηση ξεχωριστή δεν ήταν ο αριθμός ή η αξία των δώρων που λαμβάναμε στα Χριστουγεννιάτικα πάρτι που πηγαίναμε. Μάλλον, ήταν τα απλά πράγματα.
Πρώτα ήταν εκείνα τα Χριστούγεννα που κάναμε μια επιπλέον προσπάθεια να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί σαν μια οικογένεια και φτιάξαμε μια φάτνη από ξύλο και δίπλα της βάλαμε μικροσκοπικά έλατα και φιγουρίνια που τα ντύσαμε εμείς και τα βάλαμε όλα μαζί στο καθιστικό δωμάτιο.
Μια άλλη χρονιά, το μικρό σπίτι που ζούσαμε, ήταν κρύο, όμως μας ζέστανε μια κασέτα με Χριστουγεννιάτικα κάλαντα – κάτι το πρωτόγνωρο για εμάς τα παιδιά – και η χαρά όταν ανακαλύψαμε πορτοκάλια στις κάλτσες που είχαμε κρεμάσει, μαζί με ξηρούς καρπούς και σταφίδες σε μια σακούλα. Εκείνη τη χρονιά είχαμε επίσης ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο με στολίδια που είχαμε φτιάξει στο σπίτι και απεικόνιζαν τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος – αγάπη, χαρά, ειρήνη, υπομονή, καλοσύνη, πιστότητα, ευγένεια και εγκράτεια. 1
Μετά ήταν και εκείνα τα Χριστούγεννα όταν εγώ ήμουν ακόμα πιο μικρή. Είχαμε περάσει πόπκορν σε μια κλωστή και το είχαμε κρεμάσει πάνω στο δέντρο. Δεν είχε μείνει ούτε ένα μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου, επειδή ένα μικρό ποντικάκι, ντυμένο σαν ένα τρίχρονο κοριτσάκι με κοτσίδες, το έτρωγε όποτε νόμιζε ότι δεν το έβλεπε κανείς.
Υπήρχαν επίσης και εκείνα τα Χριστούγεννα όταν ήμουν εννέα χρονών και όλες εμείς οι έξη κοπέλες ξυπνήσαμε έκπληκτες – και μια σειρά από λευκές μικρές κούτες, η κάθε μια τους με το όνομά μας, περιείχε κάτι ξεχωριστό, κάτι που το χρειαζόμασταν ή με το οποίο μπορούσαμε να παίξουμε – σχοινάκια, βούρτσες, τσιμπιδάκια για τα μαλλιά, ρούχα, κτλ. Όλα αυτά ήταν κάτι το ξεχωριστό για εμάς τα παιδιά, των οποίων οι γονείς ήταν Χριστιανοί εθελοντές πλήρους απασχόλησης!
Σκεπτόμενη εκείνες τις ξεχωριστές περιστάσεις με κάνουν να θέλω να δώσω και στα δικά μου παιδιά την ίδια αγάπη, ενθουσιασμό και ζεστασιά αυτά τα Χριστούγεννα. Θέλω να έχουν χαρούμενες αναμνήσεις για να θυμούνται. Τότε ήταν που αντιλήφθηκα τι ήταν εκείνο που έκανε εκείνες τις στιγμές τόσο ξεχωριστές. Ήταν η αγάπη και ο χρόνος που μας είχαν δώσει οι γονείς μας που επιδείκνυε εκείνη την αγάπη. Ήταν επίσης η πίστη των γονιών μας στον Ιησού και τον Λόγο του Θεού που μας έδιναν ό,τι χρειαζόμασταν – την αγάπη Του και σωτηρία και έναν σκοπό στη ζωή – με το να προσεγγίζουμε και να κερδίζουμε και άλλους με την αλήθεια του Θεού.
Αν και δεν είχαμε πολλά, είχαμε τον Κύριο και ο ένας τον άλλον – και αυτό ήταν που έκανε εκείνα τα Χριστούγεννα, τόσο χαρούμενα και ξεχωριστά.
- βλ. Γαλάτες 5:22-23↑