Πριν μερικά χρόνια, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, είχα ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που παραλίγο να μου στοιχίσει τη ζωή. Τραυματίστηκε σοβαρά η σπονδυλική μου στήλη στον 4ο θωρακικό σπόνδυλο, με αποτέλεσμα να μείνω παραπληγικός και παράλυτος απ’ το στήθος και κάτω και βρέθηκα καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καρότσι.
Τίποτα δεν μπορεί να προετοιμάσει κάποιον για να τα βγάλει πέρα με την παραπληγία και την αναπηρία, ειδικά όταν πρέπει να βασίζεσαι ολοκληρωτικά στους άλλους να σε βοηθήσουν. Εντελώς ξαφνικά τα πράγματα που έπαιρνες ως δεδομένα, όπως το να σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι και να πηγαίνεις στο μπάνιο, δεν είναι πια δυνατόν να γίνουν επειδή το σώμα σου αρνείται να λειτουργήσει. Ο νους σου πλημμυρίζει από φόβο και αμφιβολίες, ενώ σε διαλύει η ανησυχία. Είναι λες και βλέπεις ένα άσχημο όνειρο, καθώς αγωνίζεσαι να καταλάβεις τι σου συμβαίνει, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις.
Η οικογένειά μου και οι φίλοι στάθηκαν δίπλα μου και με ενθάρρυναν, όμως στο τέλος, η δύσκολη επιλογή του να παραμείνεις αισιόδοξος και να συνεχίσεις με τη ζωή είναι πάντα προσωπική. Από εμπειρία μου όμως, μπορείτε να τα καταφέρετε.
Είναι πολύ δύσκολο να συνδιαλέγεσαι με την απογοήτευση και πάντα θέλουμε να βγάλουμε άκρη με τις καταστάσεις, αν όμως έχεις να αντιμετωπίσεις κάτι το οποίο ο άνθρωπος και τα χρήματα δεν μπορούν να διορθώσουν, τότε πού στρέφεσαι για τις απαντήσεις; Δεν είχα πουθενά να απευθυνθώ παρά μόνο στον Θεό. Μια γνωστή, μου έδωσε μια Βίβλο και μου είπε ότι μέσα εκεί θα μπορούσα να βρω τις απαντήσεις που έψαχνα.
«Αναζητάτε τη Βασιλεία του Θεού πάνω απ’ όλα», διάβασα, «και αυτός θα σας δώσει ό,τι χρειάζεστε». 1 Ξεκίνησα να κάνω το μέρος μου και ο Θεός πιστά έκανε το δικό Του. Έμαθα πως Αυτός δεν ξαφνιάζεται απ’ τις στιγμές που υποφέρουμε εμείς μέσα στην κοιλάδα της μοναξιάς και του πόνου. Στην ουσία, προσμένει από μας να Τον επικαλεστούμε ώστε Αυτός να φωτίσει το σκοτάδι μας. Το να είσαι Χριστιανός είναι ένα πράγμα, το να γνωρίζεις όμως πραγματικά ποιος είναι ο Χριστός είναι κάτι άλλο.
Ο Θεός μου έδειξε ότι νοιαζόταν τόσο για την κατάσταση του πνεύματός μου όσο και αυτή του παράλυτου σώματός μου. Πριν τον τραυματισμό μου, τα πράγματα αυτού του κόσμου αποσπούσαν την προσοχή μου εύκολα και η ευτυχία μου και η ασφάλειά μου προερχόταν απ’ αυτά. Τώρα γνωρίζω ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να συγκριθεί με την αγάπη του Ιησού, μια αγάπη η οποία παρηγορεί όσο τίποτα άλλο.
Αυτός θα θεραπεύσει τις πληγές και τις ασθένειες της ψυχής μας και θα φυτέψει σπόρους ελπίδας στις πιο δύσκολες περιστάσεις. Το δικό Του φως θα λάμψει στις πιο σκοτεινές κοιλάδες. «Ο Θεός είναι καταφυγή μας και δύναμη, βοήθεια ετοιμότατη μέσα στις θλίψεις». 2