Ο Μπο ήταν το Λαμπραντόρ μας και του άρεζε να κολυμπάει στην πισίνα μας. Η ζωή του ήταν όλο κινητικότητα και η πισίνα ήταν το βασίλειό του. Μια μέρα, ο γιος μου μάθαινε κάποιες νέες κινήσεις στην κολύμβηση και προσπάθησε να μείνει ακίνητος ανάσκελα. Ο Μπο νόμισε πως το παιδί κινδύνευε και πήδηξε στην πισίνα για να τον σώσει. Ενστικτωδώς, έσπρωξε το κεφάλι του γιου μου προς τα πάνω και τον αγκάλιασε με τις πατούσες του προσπαθώντας να τον βγάλει έξω απ’ την πισίνα. Ο καημένος ο γιος μου έκανε ό,τι μπορούσε για να αποφύγει τον Μπο και κατέληξε με νερό στα πνευμόνια του ενώ το στήθος γέμισε γρατζουνιές.
Είπα μπράβο στον Μπο ενώ τίναζε τα νερά από πάνω του και προσμένοντας ανυπόμονα να του πω πώς ένοιωθα γι’ αυτό που συνέβη. Ήξερα ότι έκανε περισσότερο κακό από καλό, όμως κατάλαβα πως και εγώ η ίδια είχα κάνει συχνά κάτι παρόμοιο στις σχέσεις μου με τους άλλους.
Τις προάλλες συζητούσα με κάποιον για τη σχέση του με τον έφηβο γιο του και του είπα τη γνώμη μου. Μετά από σαράντα και κάτι χρόνια σαν γονιός και σαν γιαγιά και έχοντας διδάξει η ίδια πάρα πολλούς έφηβους, η σοφία μου ήταν στην πραγματικότητα πάρα πολύ απλή: «Μην παίρνετε τα πράγματα τόσο προσωπικά».
Είναι δύσκολο να μην αντιδράσεις με νεύρα, με θυμό και να μην ενοχληθείς όταν νοιώθεις προσβεβλημένη. Είναι δύσκολο να μην το πάρεις προσωπικά, όταν σου έχουν μιλήσει άσχημα ή σε έχουν ενοχλήσει, συν τις φορές που εσείς θέλατε να κάνετε κάτι όμως έπρεπε να σταματήσετε για να ακούσατε τα λεγόμενα των παιδιών σας και να τα φροντίσετε.
Είναι δύσκολο να παραμείνετε σιωπηλοί, να παρακολουθείτε και να προσεύχεστε, γνωρίζοντας ότι είπατε ό,τι έπρεπε να ειπωθεί και κάνατε ό,τι μπορούσατε να κάνετε. Τώρα είναι η στιγμή να τραβηχτείτε στην άκρη λιγάκι και να τα αφήσετε να προσπαθήσουν. Αφήστε τα να κάνουν εκείνη την άτσαλη βουτιά. Αφήστε τα να δοκιμάσουν καινούργιους τρόπους κολύμβησης. Αφήστε τα να αντιγράψουν τους φίλους τους. Όμως μην πηδάτε στην πισίνα όπως έκανε ο Μπο προσπαθώντας να τα διασώσετε πρόωρα. Απλά παρακολουθείστε τα από κοντά και περιμένετε να καλέσουν για βοήθεια. Και προσευχηθείτε. Γιατί στο τέλος, μόνο η προσευχή και η ανιδιοτελής αγάπη είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά.
Αν παρεμπιπτόντως ζητήσουν τη βοήθειά σας, μην τα μαλώσετε για εκείνες τις φορές που δεν το έκαναν. Αν κτυπήσουν την πόρτα σας, μην τους πείτε ότι έχετε δουλειά. Γίνετε μια άγκυρα, ένας βράχος, ένα σημείο σταθερότητας σε έναν ασταθή κόσμο και διαβεβαιώστε τα ότι όλα θα πάνε καλά. Κατόπιν πάρτε τα στην αγκαλιά σας και πάλι, χαρείτε αυτές τις στιγμές, και δώστε τους την πίστη να ξαναπηδήξουν στην πισίνα.