Πάντα μου άρεζε ιδιαίτερα το Πάσχα. Αν και τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή χαράς και ενθουσιασμού για να τα απολαύσει όλος ο κόσμος ακόμα και αυτοί που δεν είναι Χριστιανοί, νοιώθω πως το Πάσχα είναι μια γιορτή για το τι έκανε ο Ιησούς για τον καθένα μας σαν ξεχωριστές οντότητες.
Το Πάσχα έχει να κάνει με τη σχέση μου με τον Ιησού. Όταν ήμουν μικρή, ποτέ μου δεν είχα κατανοήσει αυτή τη σχέση. Ο Ιησούς ήταν ο φίλος μου, ναι, όμως τίποτα περισσότερο. Υποθέτω πως έβλεπα τον Ιησού σαν ένα τρόπο «διαφυγής», κάποιον ο οποίος ήταν πάντα εκεί για να πιαστώ εγώ, όμως μόνον όταν υπήρχε ανάγκη.
Ήταν μια μονόδρομη σχέση και δεν είχα αντιληφθεί τι πραγματικά έχανα, μέχρι που ένα βράδυ όταν ήμουν 14, και ενώ έπεφτα για ύπνο ακούγοντας μουσική από το MP3, αυτό άρχισε να παίζει ένα τραγούδι που είχα ξεχάσει ότι υπήρχε καν στη συλλογή μου. Ήταν ένα τραγούδι που υποτίθεται ότι το τραγουδά ο Ίδιος ο Ιησούς και πήγαινε κάπως έτσι:
«Και όμως θα είχα πεθάνει για σένα,
Και ας ήσουν εσύ, ο μόνος πάνω στη γη
Και όμως θα είχα κλάψει για σένα,
Και ας ήσουν εσύ, ο μόνος πάνω στη γη
Και θα ‘χα αναστηθεί απ’ τους νεκρούς,
Σαν να ήσουν εσύ ο μόνος πάνω στη γη».
Το τραγούδι συνέχιζε να λέει ότι όλα όσα υπέφερε Αυτός, τα έκανε για μένα και θα τα είχε κάνει όλα – τα έκανε όλα – απλά και μόνο για μένα. Θυμάμαι που ενώ ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, σκεπτόμουνα το τεράστιο μέγεθος αυτής της έννοιας. Ο Υιός του Θεού, να έρχεται εδώ στη γη και να υποφέρει απερίγραπτο πόνο και εξύβριση, δίνοντας το αίμα Του και την τελευταία Του πνοή, για μένα.
Αν και εγώ η ίδια δεν είμαι και τόσο συναισθηματικός τύπος, έβαλα το πρόσωπό μου μέσα στο μαξιλάρι μου και άρχισα να κλαίω, επειδή με συγκλόνισε η σκέψη μιας τέτοιας αγάπης. Η καρδιά Του είχε τόση πολύ αγάπη για μένα ώστε να νοιώσει τα καρφιά να τρυπάνε το σώμα Του για τα δικά μου λάθη. Αυτός ο άνθρωπος, που γνώριζε ότι θα απορρίπτονταν, θα καταφρονούνταν και θα αποξενωνόταν, είδε την ψυχή μου και με έκρινε άξια μιας τέτοιας θυσίας. Η θυσία Του δεν ήταν εν μέρει. Έζησε και ένοιωσε την καθεμία ταπεινωτική και οδυνηρή εμπειρία σαν μια ξεχωριστή θυσία για τον καθένα από μας που έζησε ποτέ πάνω σε αυτή τη γη.
Γι’ αυτό τον λόγο, το Πάσχα έχει μια τόσο ιδιαίτερη σημασία για μένα, επειδή παρουσιάζει την ιστορία ενός πολύ στοργικού Θεού που είναι πάντα παρών και πάντα πρόθυμος να κάνει ό τι πρέπει για να έχει μια σχέση μαζί μου. Γνωρίζω πως ποτέ δεν μπορώ να ανταποδώσω την αγάπη Του, όμως θα προσπαθήσω να Του δώσω όλη τη δική μου.