Βρισκόμουν μαζί με μερικές φίλες μου μέσα σε ένα σαλόνι γεμάτο με Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Πάνω στο τραπεζάκι υπήρχαν ζεστά ροφήματα και όλες μαζί τραγουδούσαμε Χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Τι θα μπορούσε να είναι πιο γιορτινό;
Όμως μια και κατοικώ στη Νοτιοανατολική Ασία, όλες οι γνωστές μου ήταν ντόπιες και προσπαθούσαν να τραγουδήσουν το «Άγια Νύχτα» σε μια ξένη (για μένα) γλώσσα. Καθώς τα μάτια μου έκαναν το γύρω του δωματίου, σκέφτηκα για λίγο για την καθεμιά που βρισκόταν εκεί.
Η Σούζυ ήταν Βουδίστρια πριν γίνει Χριστιανή. Αυτό έφερε τα πάνω-κάτω στην οικογένειά της, όμως με το πέρασμα του χρόνου και με πολύ υπομονή βοήθησε τον καθένα τους να μάθουν και να γνωρίσουν τον Χριστό.
Η Νανίγκ και ο σύζυγός της θεωρούσαν τους εαυτούς τους αγνωστικιστές όταν παντρεύτηκαν. Όμως ο Ιησούς επηρέασε τη ζωή της Νανίγκ με αποτέλεσμα αυτή να πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή – παρότι νοιώθει κάπως απομονωμένη, καθώς κανένα από τα άλλα μέλη της οικογένειά της δεν είναι Χριστιανοί. Η Νανίγκ προσεύχεται πως κάποια μέρα ο σύζυγός της και οι γιοι της θα κάθονται δίπλα-δίπλα εκεί στην εκκλησία.
Οι γονείς της Χάννας ήταν άθεοι όταν ζούσαν στην Κομμουνιστική Κίνα, όμως όταν έφθασαν εδώ, γνώρισαν τον Ιησού. Μετά από 30 χρόνια γάμου, πρόσφατα αποφάσισαν να ανανεώσουν τη συζυγική τους σχέση στην εκκλησία μπροστά σε όλα τους τα παιδιά. Το όλο σκηνικό ήταν μια γιορτή πίστης για όλη την οικογένεια.
Καθώς κοίταγα την καθεμιά τους, γύρω-γύρω στο δωμάτιο, σκεφτόμουν το μακρινό ταξίδι που είχε διανύσει η κάθε φίλη μου για να φθάσει σε αυτό το σημείο, όπου όλες βρισκόμασταν μαζί και τραγουδούσαμε Χριστουγεννιάτικα παραδοσιακά τραγούδια. Εντούτοις υπήρχε κάτι περισσότερο σε αυτή τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή που μου ήταν άγνωστο. Όταν τελειώσαμε να τραγουδάμε το «Άγια Νύχτα», μία απ’ τις φίλες μου εκεί, μου εκμυστηρεύτηκε το εξής:
«Σε όλες τις εκκλησίες της πόλης, υπήρξαν απειλές για βομβιστικές επιθέσεις. Μας δίνει τόση χαρά που μπορέσαμε να συγκεντρωθούμε εδώ όλες μαζί απόψε».
Κοίταξα τις φίλες μου και θαύμασα την αγάπη τους και την σταθερή τους αφοσίωση, παρ’ όλες τις αντιξοότητες που αντιμετώπιζαν. Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι άραγε να επιφυλάσσει το μέλλον για τους Χριστιανούς εκείνους που δεν θα μπορούν να ζούνε ελεύθερα αυτό που πιστεύουν. Όμως αυτοί οι φόβοι μου εξανεμίστηκαν, καθώς σκέφτηκα το εξής: Καθ’ όν χρόνο το Χριστουγεννιάτικο άστρο λάμπει φωτεινά στις καρδιές μας και εμείς που αγαπάμε τον Ιησού συγκεντρωνόμαστε για να γιορτάσουμε τη γέννησή Του, τότε το φως των Χριστουγέννων θα λάμπει φωτεινά και θα φωτίζει τον δρόμο για τη δική Του επιστροφή.