Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα, η φίλη μου η Άιρα, και εγώ συγκεντρώνουμε δώρα για τα ορφανά σε δύο κοντινά ορφανοτροφεία. Μας δίνει μεγάλη χαρά να το κάνουμε αυτό, καθώς και οι δύο μας είμαστε μακριά απ’ τις οικογένειές μας τις μέρες των Χριστουγέννων.
Είχαμε βάλει όλα τα πράγματα που είχαμε συγκεντρώσει πάνω στο τραπέζι στο χολ και είχαμε ετοιμάσει και το τελευταίο πακέτο με είδη τουαλέτας, μια πετσέτα, Χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα, κτλ. Ένα πακέτο για το κάθε ορφανό.
Καθώς όμως κοιτάξαμε πάνω στο τραπέζι, παρατηρήσαμε ότι είχαν απομείνει ακριβώς ένα από το κάθε είδος.
«Μπορείς να τα πάρεις εσύ», μου είπε η Άιρα.
«Όχι εγώ!» της είπα. «Δεν χρειάζομαι κάτι από αυτά».
Έτσι τα επιπλέον παρέμειναν σε μια στοίβα πάνω στο τραπέζι.
Τελειώσαμε το πακετάρισμα και βάλαμε όλα τα κιβώτια με τα δώρα στο αυτοκίνητο της Άιρα για να τα πάει αυτή στα ορφανοτροφεία.
«Τα παιδιά θα χαρούν πάρα πολύ», της είπα και την αποχαιρέτησα.
Το ίδιο βράδυ, αφού μοιράστηκαν όλα τα δώρα, ένα απ’ τα άτομα που εργάζεται στα ορφανοτροφεία μου έστειλε ένα μήνυμα: «Δεν στο είπα, αλλά έχουμε άλλο ένα ορφανό αγοράκι, που ήλθε πρόσφατα».
Μα δεν θα πάρει δώρα το κακόμοιρο το παιδί! Σκέφτηκα.
Τότε καθώς γύρισα προς το τραπέζι, είδα όσα πράγματα είχαν απομείνει πάνω στο τραπέζι.
Ήταν ακριβώς ένα απ’ το καθετί! Γρήγορα τα έβαλα όλα μέσα σε μια μικρή κούτα και τα έστειλα στο ορφανοτροφείο.
Μα αυτό είναι εκπληκτικό, σκέφτηκα μέσα μου. Ο Ιησούς γνώριζε από πριν για αυτό το αγοράκι που ήλθε πρόσφατα στο ορφανοτροφείο και περίμενε από εμάς να το ανακαλύψουμε!
Ο Θεός νοιαζόταν τόσο για αυτό το ορφανό αγόρι, που σιγουρεύτηκε ότι δεν θα το ξεχνούσαν τα Χριστούγεννα. – Και αγαπά τον καθένα μας τόσο πολύ ώστε έστειλε τον μοναδικό Του Υιό για να μας σώσει.
Μα αυτό είναι τα Χριστούγεννα! – Ούτε τα δώρα ούτε τα γιορτινά, ούτε αυτό που μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους. Τα Χριστούγεννα έχουν να κάνουν με την αγάπη του Θεού, μια αγάπη που είναι τόσο προσωπική, που ούτε ένα άτομο δεν ξεχνιέται, ούτε ένα ορφανό.