Στην καρδιά των Χριστουγέννων βρίσκεται το Βρέφος της Βηθλεέμ, που γεννήθηκε μέσα σε αυτόν τον συχνά κρύο, εχθρικό κόσμο για να μας ζεστάνει με την επουράνια αγάπη του Πατέρα Του. Ήταν το παιδί που πρωτάρχισε τα Χριστούγεννα και είναι τα παιδιά που κρατάνε ζωντανά τα Χριστούγεννα, με τους ξεχωριστούς τους τρόπους.
Οι ενήλικες το γνωρίζουν αυτό. Τα Χριστούγεννα αντλούν από μέσα μας την παιδική αθωότητα, γινόμαστε πιο τρυφεροί και οι καρδιές μας κτυπάνε με ενθουσιασμό όπως όταν ήμασταν παιδιά – με τα κάλαντα, τα φωτάκια, τα δώρα, τους συμβολισμούς και το κλίμα των γιορτών. Συνδέουμε τα Χριστούγεννα με τα παιδιά και κάθε χρονιά μας αρέσει να θυμόμαστε την απλοϊκή τους χαρά.
Το βράδυ ενός Δεκέμβρη στη μέση ενός Χριστουγεννιάτικου συνωστισμού, η σύζυγός μου και εγώ επιστρέφαμε σπίτι μας, μετά από μια ατελείωτη και κουραστική μέρα. Ένοιωθα καταπονημένος, όχι μόνο από τη διαδρομή του λεωφορείου που ήταν γεμάτο κόσμο, αλλά και από την νοσταλγία μου για ζεστά Χριστούγεννα, με λιγότερη εμπορικότητα και με περισσότερη μουσική.
Το μυαλό μου ταξίδευε εδώ κι εκεί, όταν μια οικογένεια με μικρά παιδιά ανέβηκε στο λεωφορείο. Τα παιδιά ήταν γεμάτα ζωή και αυτό ήταν τόσο καλό επειδή εκείνη η βραδιά ήταν όλο βαρεμάρα, όμως ακούστε τι συνέβη στη συνέχεια. Ξαφνικά άκουσα ένα απλό πα ραμ παμ παμ παμ! Στην αρχή σκέφτηκα πως όλα αυτά συνέβαιναν στον νου μου, όμως δεν ήταν – ήταν από τα παιδιά που είχαν ανέβει στο λεωφορείο. Μια ζωντανή παρουσίαση του «Μικρού Τυμπανιστή!» Χωρίς να τους πούνε τίποτα οι γονείς τους και τα δύο τους άρχισαν να τραγουδάνε με όλη τους τη δύναμη:
Μου ‘παν έλα να πάμε να δεις
Πα ραμ, παμ, παμ, παμ
Χριστός γεννήθηκε στην άκρη της γης
Πα ραμ, παμ, παμ, παμ
Κι εγώ γυρεύω απόψε στον ουρανό
Πα ραμ, παμ, παμ, παμ
τ’ αστέρι ψάχνω να βρω το φωτεινό,
Πα ραμ, παμ, παμ, παμ
Ραμ, παμ, παμ, παμ,
να με πάει στο μικρό βασιλιά, πέρα μακριά.
Ραμ, παμ, παμ, παμ. 1
Μετά από λίγες μέρες, ήμασταν σε μια παραλιακή κωμόπολη, την οποία επισκεπτόμαστε κάθε χρόνο για να φέρουμε λίγη χαρά, παιχνίδια και το μήνυμα του Χριστού την εποχή των Χριστουγέννων. Ύστερα από μια μέρα γεμάτη δραστηριότητα, βρεθήκαμε στο σπίτι ενός καλού μας φίλου, ο οποίος πάντα μας υποδέχεται με ενθουσιασμό και μας προσφέρει τσάι. Εκείνη τη νύχτα όμως, ο κάματος της ημέρας μας είχε καταπονήσει. Δεν μας είχε απομείνει καθόλου δύναμη και το ίδιο συνέβαινε και με τους οικοδεσπότες μας, που ήταν κουρασμένοι από τις δουλειές της ημέρας. Πώς μπορούσαμε να μοιραστούμε τη χαρά των Χριστουγέννων ενώ νοιώθαμε τόσο αποκαμωμένοι; Όταν όμως κάποιος άρχισε να παίζει ένα Χριστουγεννιάτικο τραγούδι με την κιθάρα του, αρχίσαμε κι εμείς να τραγουδάμε. Είχαμε αρχίσει να παίρνουμε λίγο τα πάνω μας όχι όμως με αρκετό ενθουσιασμό ακόμα.
Και τι ήταν αυτό που μας ζωντάνεψε για τα καλά; Ένα μικρό παιδί. Είχαμε εξηγήσει στον μικρό Φράνκο – ένα τετράχρονο παιδάκι που έμενε στο σπίτι αυτό – ότι τα καλύτερα Χριστούγεννα δεν ήταν μόνο τα δώρα αλλά και η αγάπη στην καρδιά. Έτσι όταν αρχίσαμε να τραγουδάμε το «Ιησού Έλα μέσα στην Καρδιά Μου», η φωνούλα του μικρού παιδιού ακουγόταν περισσότερο από όλους τους άλλους. Τραγουδούσε την κάθε λέξη με στόμφο, συγκεντρωμένος στο μήνυμα που περιείχε αυτό το δυνατό μήνυμα:
Ιησού έλα στην καρδιά μου,
Δώσου μου την αγάπη Σου και το φως Σου.
Όλα τα παιδιά παντού λένε αυτή την προσευχούλα,
Ζήτα να έρθει ο Ιησούς στην καρδιά σου απόψε. 2
Ξαφνικά, όλοι μας αντιληφθήκαμε πως παρακολουθούσαμε ένα αληθινό Χριστουγεννιάτικο θαύμα να συμβαίνει μπροστά μας – ο Χριστός να αναγεννιέται στην καρδιά ενός μικρού παιδιού με πίστη.
Το τελευταίο επεισόδιο εκτυλίχθηκε την τελευταία ημέρα της επίσκεψής μας σε εκείνο το μέρος, όταν συγκεντρώθηκαν γύρω στα είκοσι παιδιά, για να παίξουν παιχνίδια και να πάρουν βραβεία. Αφού έτρεξαν και έπαιξαν γεμάτα χαρά στους αγώνες που έγιναν, ήλθε η στιγμή να τους πούμε την ιστορία των πρώτων Χριστουγέννων – μα θα καθόντουσαν ήσυχα; Όμως προς έκπληξή μας, κάθισαν στο έδαφος κάνοντας ένα ημικύκλιο μπροστά μας, παίρνοντας τα φυλλάδια με τα τραγούδια στα ιδρωμένα τους χέρια και γεμάτα συγκέντρωση, ευλάβεια και σοβαρότητα έψαξαν να βρούνε τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια που θα τραγουδούσαμε και άρχισαν να τραγουδάνε. Τόσο οι γονείς τους όσο κι εμείς είχαμε μείνει εμβρόντητοι με τον τρόπο που επιδείκνυαν μια τέτοια παιδική μορφή ευλάβειας. Για μια στιγμή ήταν λες και στεκόμασταν μπροστά στη φάτνη εκείνων των πρώτων Χριστουγέννων:
Μέσα σε μια φάτνη, χωρίς κρεβατάκι,
Ο Χριστούλης ακούμπησε το γλυκό Του κεφαλάκι.
Τα άστρα ψηλά Τον φωτίζαν στη σπηλιά,
Ενώ ο Χριστούλης κοιμόταν γλυκά.
Να μείνεις κοντά μου, Κύριε Ιησού, σου ζητώ
Μαζί μου για πάντα, προσεύχομαι εγώ.
Εσύ φρόντισε και ευλόγησε όλα τα παιδιά
Για να ζήσουμε στα ουράνια μαζί Σου παντοτινά. 3
Ο Χριστός εκδηλώνει την παρουσία Του μέσα από κάθε παιδί που γιορτάζει τη γέννησή Του. Είθε αυτά τα Χριστούγεννα, Αυτός να αγγίξει τη ζωή σας και την οικογένειά σας.