Η ζωή είναι μια συνεχής ροή από αντιθέσεις – κράτα αυτό, άσ’ το εκείνο, αγωνίσου, παραιτήσου. Μας λένε να προσπαθήσουμε περισσότερο, να κάνουμε ένα διάλειμμα, να χαλαρώσουμε κάπως, να κάνουμε καλύτερες επιλογές, να πούμε ναι, να πούμε όχι, να τακτοποιηθούμε, να μη βολευτούμε. Και για να κάνουμε τα πράγματα ακόμα χειρότερα, πάντα υπάρχει κάποιος που θα σας πει το κλασσικό «άκου την καρδιά σου». Τώρα ναι!
Μερικές φορές, επιτρέπω όλα αυτά τα συγκεχυμένα, πολύπλοκα συναισθήματα να επηρεάσουν τη σχέση μου με τον Θεό. Είμαι αρκετά σοβαρή στη σχέση μου με τον Θεό; Γνωρίζω αρκετά κείμενα της Γραφής; Τον λατρεύω αυθόρμητα και ευλαβικά; Προσεύχομαι γεμάτη πίστη; Από πού ξέρω ότι έχω πίστη; Γιατί δεν ακούω τη φωνή του Θεού πιο ξεκάθαρα; Εάν είχα περισσότερη πίστη ή αγάπη, θα Τον άκουγα να μιλάει στην καρδιά μου; Ειλικρινά, όταν μια σχέση φαίνεται τόσο πολύπλοκη, νοιώθω να θέλω να τα παρατήσω.
Είμαι σίγουρη πως ο Θεός μάλλον με παρακολουθεί με κάποιο χιούμορ και πιθανόν και ένα μεγάλο βαθμό τρυφερότητας. Μπορώ να Τον φανταστώ να λέει, Θυμήσου, είπα ότι θα Με βρίσκεις όταν Με αναζητάς 1 και πως αν έρθεις κοντύτερα σε Μένα, κι Εγώ θα είμαι κοντύτερα σου. 2
Πρόσφατα ήρθα αντιμέτωπη με μερικές μεγάλες αποφάσεις που αφορούν την εργασία μου, την οικογενειακή μου ζωή και τα παιδιά. Διίσταμαι για το ποιες είναι οι σωστές επιλογές και παρασέρνομαι από συναισθήματα και γνώμες σχεδόν κάθε μέρα. Επίσης προσεύχομαι ειλικρινά στον Θεό για απαντήσεις. Κι όμως, καθώς γράφω αυτό το άρθρο, δεν μπορώ να αναφέρω με απόλυτη σιγουριά ότι πήρα την καλύτερη απόφαση, εκείνη που θα ήθελε ο Θεός να πάρω.
Αντίθετα όμως, μπορώ να αναφέρω ότι μαθαίνω. Βλέπω τις αδυναμίες μου και τις ευκαιρίες μου για ανάπτυξη. Βλέπω τη χάρη του Θεού να συμπληρώνει τα κενά μου. Συνεχώς με εκπλήσσει το γεγονός για το πόσο αβίαστος, ήρεμος και ανενόχλητος παραμένει ο Θεός.
Στην αναζήτησή μου για κείμενα της Γραφής ως καθοδήγηση, νοιώθω πάλι να έλκομαι απ’ τους Ψαλμούς. Επειδή σε κάθε Ψαλμό σχεδόν, ο Δαβίδ δείχνει στον Θεό την καρδιά του απερίφραστα. Σε όποια κατάσταση και να είναι, απευθύνεται στον Θεό. Και εκεί, παρ’ όλες τις αδυναμίες του, αναγνωρίζει τον Θεό, όπως με αυτή του τη δήλωση: «Έλπισα στο έλεός Σου· η καρδιά μου θα αγάλλεται στη σωτηρία Σου. Θα ψάλλω στον Κύριο, επειδή με αντάμειψε πλουσιοπάροχα». 3 Και αυτό αρκεί.