Στη σύζυγό μου αρέσει πολύ να συλλέγει μικροσκοπικές φάτνες. Πριν είκοσι πέντε χρόνια έφτιαξε μικρά ομοιώματα για μια μικρή φάτνη και τα έκανε δώρο στην οικογένειά της. Τα έφτιαξε από πηλό, τα έβαψε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και κατόπιν τα έψησε στον φούρνο. Αυτή τη φάτνη, την έχει ακόμα η αδελφή της και τη χρησιμοποιεί κάθε Χριστούγεννα.
Όταν ζούσαμε σε διάφορες χώρες επιτελώντας Χριστιανική αποστολή, η γυναίκα μου άρχισε να συλλέγει μικρές φάτνες που είχαν φτιαχτεί από ντόπιους ανθρώπους. Έχει μια απ’ τη Ρωσία και μια απ’ το Ισραήλ που έχουν φτιαχτεί από ξύλο ελιάς. Έχει κάποια άλλη μέσα σε γυάλινη μπάλα χιονιού που παίζει Χριστουγεννιάτικα κάλαντα και πολλές άλλες.
Πέρσι είδαμε μια προσωπική συλλογή από 100 μικρές φάτνες απ’ όλο τον κόσμο. Ανάμεσα σ’ αυτές, είδαμε την Άγια Οικογένεια απεικονισμένη λες και ανήκε σε φυλή της Αφρικής, μια σαν Ασιάτες, μια απ’ την Ινδία και μία σαν Λατινοαμερικάνοι γεωργοί. Είδαμε επίσης μια φάτνη με πάρα πολύ λεπτομέρεια, η οποία χρησιμοποιήθηκε κάποτε σε έναν μεγάλο καθεδρικό ναό στην Ευρώπη. Είδαμε μια φάτνη φτιαγμένη από Εσκιμώους, στην οποία η Μαρία και ο Ιωσήφ φορούσαν άσπρες μπότες και λευκές γούνες με κουκούλες όπως οι Εσκιμώοι και άλλη μια φτιαγμένη σε ένα νησί του Νότιου Ειρηνικού, όπου τα ομοιώματα ήταν ντυμένα σαν τους ντόπιους μπροστά σε ένα καλύβι από κλαδιά από κοκοφοίνικα.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που έφτιαξαν όλες αυτές τις φάτνες σε τόσες πολλές διαφορετικές χώρες, είχαν όλοι κάτι κοινό. Παρίσταναν τον Ιησού και τους άλλους στη γέννησή Του, σαν τους εαυτούς τους, φορώντας το είδος των ρούχων σύμφωνα με το μέρος που ζούσαν αυτοί, συσχετίζοντας τη γέννηση του Χριστού με την κουλτούρα τους και τις δικές τους συνθήκες.
Γύρω στο ξεκίνημα του 18ου αιώνα, πριν απαγορευτεί η δουλεία στις ΗΠΑ, ένας σκεπτικιστής ρώτησε μια φορά έναν σκλάβο, «Πώς μπορείς να πιστεύεις στον Ιησού και να προσεύχεσαι στον ίδιο Θεό που προσεύχονται και τ’ αφεντικά σου;» Και ο σκλάβος απάντησε σοφά, «Δεν είναι μονάχα ο δικός τους Ιησούς. Είναι και ο δικός μου Ιησούς επίσης!» Εκείνος ο σκλάβος πίστευε στον Ιησού και είχε μάθει να αντλεί τη δύναμη και την παρηγοριά που χρειάζονταν απ’ Αυτόν.
Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Ο Ιησούς συσχετίζεται με τον καθένα, σε όποια φυλή και να ανήκει, σε οποιοδήποτε τόπο: Με πλούσιους και φτωχούς, αγρότες και αστούς, τους πολύ μορφωμένους και τους αγράμματους, τους δυνατούς και τους αδύναμους. Μας αγαπά όλους και ο καθένας μας μπορεί να Τον διεκδικεί σαν δικό του και να δεχθεί απ’ Αυτόν συγχώρεση για τις αμαρτίες του, σωτηρία και εκπλήρωση και της πιο βαθιάς μας ανάγκης. Αυτός είναι ο δικός μου Ιησούς και είναι και ο δικός σου επίσης.