«Σας παρακαλώ, λοιπόν, αδελφοί, χάρη των οικτιρμών τού Θεού, να παραστήσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη στον Θεό, η οποία είναι η λογική σας λατρεία» (Ρωμαίους 12:1).
Πιστεύω ότι ο Θεός, μας έχει δώσει τη δυνατότητα και τα μέσα να κάνουμε αλλαγές και επιλογές στη ζωή μας, όμως μερικές φορές νοιώθω επίσης την ευκολία με την οποία μπορεί να παρασυρθούμε με ιδεολογίες του τύπου «αυτοβοήθειας». Για παράδειγμα, το να σχεδιάζουμε το «καλύτερο στη ζωή μας» και να κάνουμε σχέδια για τα επόμενα πέντε χρόνια, είναι όντως κάτι το θετικό, όμως πρέπει να βρούμε τον τρόπο να τα εναρμονίσουμε με εκείνο που λέει στο εδάφιο να «παραστήσουμε τα σώματά μας ως μια θυσία ζωντανή».
Αυτό το εδάφιο της Βίβλου είναι πράγματι ενδιαφέρον, επειδή δεν μας λέει ότι μόνο οι σκέψεις μας ή τα πιστεύω μας να προσφέρονται στον Θεό, αλλά και το σώμα μας επίσης. Αυτό σημαίνει πως οτιδήποτε κάνουμε σωματικά με τη ζωή μας, θα πρέπει να γίνεται προς δική Του δόξα. Η Βίβλος αυτό το ονομάζει η «λογική» μας λατρεία – κάτι όχι και τόσο εκπληκτικό, ούτε άξιο βραβείου, αλλά απλά το «πρωταρχικό ξεκίνημά» μας, όσον αφορά τη Χριστιανική μας ζωή.
Όταν συνειδητοποιείς τι σημαίνει ακολουθώ τον Ιησού απ’ αυτή την άποψη, τότε γίνεται πραγματικότητα. Δεν πρόκειται απλά περί μιας ιδεολογίας, αλλά κάτι στο οποίο αφιερώνεις τον χρόνο σου, κάτι στο οποίο προσφέρεις τον εαυτό σου. «Το να θυσιάζεσθε» δεν σημαίνει ότι η ζωή θα είναι μίζερη ή σκληρή, χωρίς καθόλου χαρά, φιλοδοξίες ή όνειρα. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, επειδή μπορούμε να βρούμε την αληθινή εκπλήρωση μόνο με το να παραμένουμε κοντά στον Θεό και να ακολουθούμε το δικό Του σχέδιο.
Ενώ όλοι μας έχουμε ελπίδες, όνειρα και προσδοκίες για τη ζωή μας, πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας τι χρειάζεται ο Θεός από εμάς. Τι σημαίνει να είμαστε «ζωντανή θυσία» στην προσωπική μας ζωή και στη σχέση μας μαζί Του;