Υπάρχουν μερικά εδάφια με τα οποία δυσκολεύομαι κάπως. Ένα απ’ αυτά είναι το «Συνέχεια να προσεύχεστε». 1 Αυτό το εδάφιο έρχεται συχνά στον νου μου και έχω μάθει το πόσο σημαντικό είναι να προσευχόμαστε. Προσεύχομαι πολύ, όμως δεν προσεύχομαι συνέχεια, έτσι συχνά αισθάνομαι κάπως ένοχη που δεν προσεύχομαι περισσότερο.
Όσο καλές και να είναι οι προθέσεις μου, ο νους μου πάει και σε άλλα πράγματα. Κάνω μια σύντομη προσευχή πριν να οδηγήσω ή να φάω ή να κοιμηθώ ή όταν ξυπνάω. Προσεύχομαι όταν μου το ζητήσει κάποιος να προσευχηθώ γι’ αυτόν. Έχω έναν κατάλογο από πράγματα για τα οποία προσεύχομαι κάθε μέρα. Προσεύχομαι για άλλους όταν τους θυμάμαι. Όμως ανεξάρτητα απ’ το πόσο προσεύχομαι ή πόση ώρα ή πόσο απεγνωσμένα, ποτέ δεν πρόκειται να είναι «συνέχεια».
Πρόσφατα η κόρη μου πήγε αεροπορικώς στην Ευρώπη. Η πτήση της διήρκησε πολλές ώρες, με αρκετές διασυνδέσεις σε διαφορετικά αεροδρόμια και ήθελα να προσεύχομαι συνέχεια γι’ αυτήν μέχρι να φτάσει ασφαλής στο τελικό της προορισμό. Ανακάλυψα ένα αρωματικό κερί που αποκαλείται «Ψίθυροι Αγγέλων» και μου άρεσε η σκέψη για το ότι αν και εγώ δεν μπορούσα να προσεύχομαι συνέχεια, οι άγγελοί της προσεύχονταν γι’ αυτήν πάντα. Έτσι τοποθέτησα το κερί σε ένα ασφαλές και ορατό σημείο, το άναψα, προσευχήθηκα για το ταξίδι της και μετά ασχολήθηκα με ό,τι είχα να κάνω. Κάθε φορά που πέρναγα κοντά απ’ το κερί, προσευχόμουν γι’ αυτήν. Το κερί παρέμεινε αναμμένο μέχρι που η κόρη μου έφτασε στον προορισμό της ασφαλής.
Ίσως οι προσευχές μας να είναι σαν το κερί αυτό. Η πίστη μας και η εμπιστοσύνη μας στον Θεό είναι σαν αυτό το ευωδιαστό άρωμα που ανέρχεται προς τον θρόνο Του. Ίσως να απολαμβάνει την ευωδία των προσευχών μας όπως εγώ απολάμβανα αυτό το κερί. Είναι όμορφο το να σκέφτεσαι ότι η ευωδία απ’ τις προσευχές μας πλημμυρίζει τα δώματα του ουρανού όπως το άρωμα απ’ το κερί αυτό είχε πλημμυρίσει το δικό μου σπίτι.
Έτσι αποφάσισα να σταματήσω να ανησυχώ για τις φορές εκείνες που εγώ δεν είχα προσευχηθεί. Θα κάνω ό,τι μπορώ και θα προσπαθώ να προσεύχομαι όσο μπορώ. Ειδικά όταν είμαι απεγνωσμένη, θα ανάψω ένα κερί και θα εμπιστευτώ τις σκέψεις μου και τις προσευχές μου στον Θεό. Κατόπιν θα βάλω το καθετί στα δικά Του χέρια, τη ζωή μου και τις ζωές εκείνων που αγαπώ, επιρρίπτοντας έτσι όλες μου τις φροντίδες σε Αυτόν, επειδή γνωρίζω ότι Αυτός νοιάζεται για μένα. Θα εφαρμόσω κάπως γενικότερα το εδάφιο «Συνέχεια προσεύχεστε». Θα κάνω το καλύτερο δυνατόν να προσεύχομαι συνέχεια, όμως θα εμπιστευτώ το έλεος του Θεού όταν δεν το εφαρμόζω «συνέχεια» και θα Τον ευχαριστώ σε κάθε περίσταση.
- Θεσσαλονικείς Α’ 5:17 ↑