Η αγαπημένη μου γεύση είναι τα ξινά – ξινά γλυκίσματα, τουρσί, οτιδήποτε περιέχει λεμόνι, ξινά κεράσια, μου αρέσει ό.τι είναι ξινό! Σε μερικούς αρέσουν τα πικάντικα ή τα γλυκά, ή το νέο στην πιάτσα το ουμάμι, όμως η γεύση εκείνη που είδα ότι δεν αρέσει σε κανέναν είναι η πικρή. Το γεγονός αυτό δεν με ξαφνιάζει ενώ στην ουσία, η λέξη που έχω δει να χρησιμοποιείται περισσότερο για τον ορισμό της λέξης πικρό είναι η λέξη «δυσάρεστο».
Φαίνεται να βγάζει νόημα το γεγονός ότι η λέξη «πίκρα» χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει την πράξη του να παραμένει κάποιος μνησίκακος και θυμωμένος. Διάβασα κάποτε ένα άρθρο που ανέφερε ότι υπάρχουν τρία είδη πικρίας.
Το πρώτο είδος είναι πικρία ενάντια στο Θεό. Αυτό το είδος πικρίας μπορεί να προέλθει από καταστάσεις όταν δεν μπορείτε να κατανοήσετε γιατί συνέβη κάποιο κακό: Η απώλεια ενός αγαπημένου σας, μια φυσική καταστροφή ή οτιδήποτε νοιώθετε να είναι άδικο. Νοιώθουμε θυμωμένοι ενάντια στον Θεό επειδή δεν εμπόδισε κάτι και υποθέτετε ότι δεν άκουσε τις προσευχές σας – ή ίσως και να μη νοιάστηκε.
Το δεύτερο είδος είναι πικρία ενάντια στους άλλους. Ίσως κάποιος να σας κακομεταχειρίστηκε, να έκανε κάτι ανέντιμο, ή να είπε άσχημα πράγματα πίσω απ’ την πλάτη σας. Νοιώθετε ότι ποτέ δεν θα μπορέσετε να τους συγχωρέσετε – ή ακόμα και αν μπορούσατε, δεν θα το άξιζαν, και σίγουρα δεν θα ήταν δίκαιο να το κάνατε.
Τα τελευταίο είδος πικρίας – το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε πάντα ότι πρόκειται για κάποιο είδος πικρίας – είναι να νοιώθετε πικραμένοι με τον εαυτό σας! Ίσως μέσα σας να νοιώθετε ότι ο Θεός, σας συγχώρεσε για κάποιο λάθος που κάνατε, όμως εσείς δεν μπορείτε να συγχωρέσετε τον εαυτό σας και κρατάτε μέσα σας όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.
Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νοιώσει πικραμένος απ’ τους άλλους. Ο καθένας μας πληγώνεται και είναι δύσκολο να χειριστούμε τους δύσκολους ανθρώπους και τις περιστάσεις. Το μυστικό είναι στο πώς αντιμετωπίζετε αυτόν τον πόνο που νοιώθετε.
Στην Εβραίους επιστολή 12:15 λέει, «Προσέξτε μήπως κάποιος στερείται τη χάρη τού Θεού· μήπως κάποια ρίζα πικρίας, που αναφύεται, φέρνει ενόχληση». Η πικρία μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο να λάβετε τη χάρη που επιθυμεί να σας δώσει ο Θεός. Και όπως το παράδειγμα με τη ρίζα, ίσως στην αρχή να μην παρατηρήσετε την πικρία, όμως καθώς αυτό το «ζιζάνιο» αναφύει, θα υπάρξουν και συμπτώματα. Και αν το αφήσετε να συνεχίσει να μεγαλώνει χωρίς να το ξεριζώσετε, μπορεί να καλύψει όλη σας τη ζωή.
Στο κεφάλαιο 18 του Ματθαίου, ο Πέτρος ρωτά τον Ιησού πόσες φορές έπρεπε να συγχωρέσει κάποιον και αν επτά φορές ίσως ήταν αρκετές. Ποιος ξέρει αν ο Πέτρος είχε αδικηθεί έξη φορές και υπέθεσε ότι παραπάνω δεν γίνεται. Ο Ιησούς του απάντησε ότι εβδομήντα φορές επί επτά πρέπει να συγχωράμε και το συνέδεσε με την Παραβολή του Άσπλαχνου Υπηρέτη.
Στην παραβολή αυτή που τους αναφέρει, ένας βασιλιάς προσπαθεί να βρει άκρη στα οικονομικά του, γι’ αυτό βάζει τους δούλους του να του επιστρέψουν τα χρήματα που του χρωστάνε. Ένας απ’ αυτούς, του χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα – μισθοί 200.000 ετών! Δεν μπορούσε να τα ξεπληρώσει, έτσι ο βασιλιάς διέταξε σύμφωνα και με τις τότε Ρωμαϊκές πρακτικές, να πωληθούν η σύζυγός του και τα παιδιά του και οτιδήποτε είχε ώστε να ξεπληρώσει το χρέος που όφειλε.
Όταν όμως αυτός πέφτει στα γόνατά του, και τον εκλιπαρεί λέγοντάς του, «Έχε υπομονή μαζί μου και θα στα ξεπληρώσω όλα!», ο βασιλιάς τον λυπάται, ακυρώνει το χρέος του και τον αφήνει ελεύθερο. Δεν ξέρω τι θα κάνατε εσείς αν σας είχε συγχωρεθεί ένα τέτοιο αφάνταστα τεράστιο χρέος και ξαναπαίρνατε την οικογένειά σας και τη ζωή σας στα χέρια σας πάλι, όμως αυτός ο υπηρέτης πρέπει να μην ήταν στα καλά του, επειδή μόλις φεύγει απ’ το παλάτι και συναντά κάποιον στο δρόμο που του χρωστά εκατό δηνάρια – ένα χρέος 600.000 φορές λιγότερο απ’ αυτό που του είχε συγχωρεθεί – του επιτίθεται τον πιάνει απ’ τον λαιμό και πάει να τον πνίξει, απαιτώντας να του επιστρέψει τα χρήματα αμέσως.
Όταν ο οφειλέτης πέφτει στα γόνατά του και τον εκλιπαρεί, «Έχε υπομονή μαζί μου και θα στο ξεπληρώσω», ο δούλος τον στέλνει στη φυλακή.
Όταν ο βασιλιάς μαθαίνει τι συνέβη, καλεί αυτό τον άνθρωπο και τον επιτιμά, λέγοντάς του ότι θα έπρεπε να ήταν το ίδιο επιεικής με τους άλλους, όπως ήταν και ο βασιλιάς μαζί του. Κατόπιν τον βάζει στην φυλακή μέχρι να πληρωθεί το χρέος του. Ο Ιησούς ολοκληρώνει την παραβολή αυτή με μια βαρυσήμαντη δήλωση: «Έτσι και ο ουράνιος Πατέρας μου θα κάνει σε σας, αν δεν συγχωρήσετε από την καρδιά σας κάθε ένας στον αδελφό του τα παραπτώματά τους». 1
Αυτή και αν είναι παρότρυνση! Βέβαια, δεν είναι πάντα εύκολο, όπως μας λέει και η Βίβλος, «Να αφαιρεθεί από σας κάθε κακία, πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία· γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου τού Χριστού». 2 Όμως αυτό το γνωρίζει ο Θεός και υπόσχεται ότι αν Του το ζητήσουμε θα μας βοηθήσει να συγχωρήσουμε. 3
Μια φορά είδα μια αστεία εικονογράφηση με δύο ηλικιωμένα άτομα. Στο ένα μέρος ήταν μια γυναίκα που είχε γενναιόδωρη καρδιά, που πάντα βοηθούσε τους άλλους και η οποία συγχωρούσε εύκολα. Έδειχνε να ακτινοβολεί από χαρά και έδειχνε αρκετά δυνατή για την ηλικία της. Στην άλλη μεριά ήταν ένα άλλο ηλικιωμένο άτομο, ένας άνδρας που πάντα έβλεπε το χειρότερο στους άλλους, δυσανασχετούσε με το καθετί και δεν συγχωρούσε εύκολα. Έδειχνε μίζερος και ταλαιπωρημένος. Πιο κάτω η λεζάντα, έγραφε, «Μερικά άτομα είναι καλοδιατηρημένα, άλλα είναι καταπικραμένα».
Εσείς πού ταιριάζετε;