Τα κατοικίδια, μας κάνουν συντροφιά, μας βοηθάνε και μπορούν να γίνουν μια πηγή παρηγοριάς στους δύσκολους καιρούς. Όταν ένα κατοικίδιο αποβιώνει, η απώλειά του μπορεί να αποβεί αρκετά οδυνηρή. Άτομα που βιώνουν κάτι τέτοιο, συχνά αναζητούν απαντήσεις, με την ελπίδα ότι δεν έχουν χάσει μια για πάντα κάτι το οποίο τους ήταν τόσο αγαπητό. Η δική μας συμπόνια και κατανόηση, μπορεί να τους βοηθήσουν να απευθυνθούν στον Θεό για την παρηγοριά τους. Τα λόγια μας μπορούν να τους βοηθήσουν να νοιώσουν τη διαβεβαίωση ότι κάποια μέρα θα ξαναβρεθούν με τα αγαπημένα τους κατοικίδια στην επόμενη ζωή στον ουρανό.
Πιστεύω ότι στην επουράνια ζωή, θα υφίσταται η υπέρτατη υπηρεσία διάσωσης κατοικίδιων, καθώς ο Θεός αποκαθιστά τη δημιουργία Του στην αρχική της τελειότητα. Αν και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε απ’ τη Βίβλο αν τα κατοικίδια πάνε στον ουρανό, γνωρίζουμε όμως ότι ο Ιησούς μας αγαπά και θέλει να νοιώθουμε ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι στην αιώνια, επουράνια κατοικία μας.
Κάποιος μου ανέφερε πρόσφατα για το πόσο δύσκολο του ήταν να κάνει ευθανασία στο κατοικίδιο σκυλάκι του λόγω της περασμένης ηλικίας του. Το σκυλάκι αυτό ήταν η αγαπημένη του συντροφιά για πολλά χρόνια και βρίσκονταν πάντα μαζί του, κοιμόταν στο πατάκι δίπλα στο κρεβάτι του και ήταν σαν ένας φίλος, στον οποίο μπορούσε να μιλήσει όταν ένοιωθε μόνος ή στεναχωρημένος. Το σκυλάκι αυτό είχε παρουσιαστεί στην εξώπορτα του σπιτιού του απ’ το πουθενά και ήταν πεπεισμένος ότι ήταν ο Θεός που του είχε στείλει αυτό το υπέροχο κατοικίδιο, το χρονικό διάστημα που αυτός χρειαζόταν απεγνωσμένα συντροφιά και ανιδιοτελή αγάπη.
Αυτή η δυνατή φιλία που δημιουργήθηκε μεταξύ τους με τον καιρό, έκανε αυτό το κατοικίδιο να είναι μια ατελείωτη πηγή χαράς και ένα απ’ τα πιο αγαπημένα του πράγματα στον κόσμο. Αντιλήφθηκα πως για αυτόν, ο θάνατος του σκυλιού του, του προξένησε μεγάλη λύπη και στεναχώρια, λες και είχε χάσει κάποιο μέλος απ’ την οικογένειά του. Αυτή η απώλεια δημιούργησε ένα κενό στην καρδιά του και ένα αίσθημα μεγάλης απώλειας.
Του είπα πως πιστεύω ότι η απεριόριστη αγάπη που έχει ο Θεός για τον καθένα μας, θα κάνει την επουράνια κατοικία μας έναν τόπο ευτυχίας, όπου υπόσχεται να εκπληρώσει τις επιθυμίες της καρδιάς μας καθώς εμείς χαιρόμαστε με Αυτόν – κάτι που σημαίνει ότι θα ξαναβρεθούμε με τα κατοικίδια που σήμαιναν τόσα πολλά για εμάς ενώ ήμασταν στη γη. 1
Με το να στηρίζουμε εκείνους που έχασαν κάποιο τους αγαπημένο κατοικίδιο, μας δίνεται η ευκαιρία να δημιουργήσουμε μια σύνδεση μαζί τους, όταν αυτοί χρειάζονται τόσο πολύ τη βοήθεια και την αγάπη του Θεού καθώς και την ελπίδα για το τι μπορεί να κάνει αυτή η αγάπη. Το μεγάλο μας προνόμιο – και υπευθυνότητα – είναι να προσεγγίζουμε εκείνους που χρειάζονται παρηγοριά και στήριξη όταν περνάνε στεναχώριες και να τους τα προσφέρουμε με τρόπο που θα εκπληρώσει την ανάγκη τους αυτή.
Εδώ είναι μια ιστορία που δείχνει πόσο μεγάλη βοήθεια μπορεί να γίνει αυτό:
Πριν μερικές βδομάδες, μερικά παιδιά στη γειτονιά μας αντιμετώπισαν μια τραγωδία – τον ξαφνικό θάνατο της αγαπημένης τους σκυλίτσας, της Καλούα. Αποφασίστηκε όπως η Καλούα να θαφτεί κάτω από τον ίσκιο ενός δένδρου στον κήπο του σπιτιού που ζούσε, δίπλα στο όμορφο άγαλμα ενός αγγέλου και πως επίσης θα λάμβανε μέρος και μια μικρή τελετή το πρωινό του Σαββάτου. Προσφέρθηκα να πω λίγα λόγια στην τελετή, στην προσπάθειά μου να δώσω λίγη χαρά στα παιδιά.
Συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί και καθίσαμε πάνω στο γρασίδι εκείνο το όμορφο καλοκαιρινό πρωινό. Εξήγησα στα παιδιά ότι ο ουρανός είναι ένα πραγματικό μέρος, όπως και ο τωρινός μας κόσμος, μόνο που είναι πολύ πιο όμορφος και ότι είναι εκεί που πηγαίνουμε όταν αφήνουμε αυτή τη ζωή.
Στη συνέχεια τους εξήγησα πως αν και η Βίβλος δεν είναι και τόσο ξεκάθαρη σε μερικές λεπτομέρειες, όμως πιστεύω, όπως και πολλοί άλλοι, ότι μέλη της οικογένειάς μας και στενοί φίλοι που έχουν πάει πριν από μας στον ουρανό, θα βρίσκονται εκεί να μας καλωσορίσουν όταν φθάσουμε κι εμείς εκεί. Επίσης πιστεύω ότι θα υπάρχουν και κατοικίδια στον ουρανό.
Στη συνέχεια τραγουδήσαμε έναν ύμνο, βάλαμε λίγα λουλούδια στο μνήμα της Καλούα και μετά είπαμε και μια προσευχή. Μετά απ’ αυτό, τα παιδιά είπαν αντίο και επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους. Όμως οι ενήλικες που παραβρέθηκαν εκεί, παρέμειναν και με ευχαρίστησαν ξανά και ξανά. «Αυτό ήταν υπέροχο». «Ήταν τόσο ενθαρρυντικό!» «Η καλύτερη τελετή επιμνημόσυνης δέησης που παραβρεθήκαμε».
Τους ευχαρίστησα και στην αρχή σκέφτηκα ότι τα καλοσυνάτα τους σχόλια ήταν μάλλον από ευγένεια, όμως καθώς συνεχίσαμε να συζητάμε, αντιλήφθηκα ότι είχαν παρηγορηθεί απ’ την περιγραφή που τους έδωσα για την επουράνια ζωή. Αντιλήφθηκα το πόσο λίγα γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι για τον ουρανό. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν πως αν δεχθούν τη σωτηρία του Θεού μέσω του Ιησού, ότι η πόρτα θα είναι ορθάνοιχτη όταν φθάσουν εκεί. Μια και είμαστε Χριστιανοί και γνωρίζουμε τον Ιησού, η κάθε μας σκέψη για τον ουρανό και το μετέπειτα θα πρέπει να είναι χαρμόσυνη και γεμάτη ευγνωμοσύνη για ένα τόσο πολύτιμο δώρο. 2