Η σύζυγός μου κι εγώ είχαμε πάει να παρευρεθούμε σε μια κηδεία στις ΗΠΑ. Είχαμε νοικιάσει ένα αυτοκίνητο και κάναμε διάφορες δουλειές. Εγώ προσωπικά ήθελα να βρω ένα κατάστημα που επισκεύαζε ρολόγια όπου θα μπορούσα να αγοράσω μια καινούργια μπαταρία για το ρολόι χειρός που είχα. Στα δύο πρώτα εμπορικά κέντρα που πήγαμε, ρωτήσαμε, όμως κανένας δεν ήξερε να μας πει, πού υπήρχε ένα τέτοιο κατάστημα. Ψάξαμε στο Ίντερνετ χωρίς επιτυχία και κάπως απρόθυμα σταμάτησα να ψάχνω.
Καθώς οδηγούσαμε, η σύζυγός μου αναλογιζόταν τον συγγενή μας που είχε αποβιώσει και εγώ της είπα πως μου ήταν δύσκολο να φανταστώ πως μπορούσε ο Ιησούς να εμφανίζεται προσωπικά σε τόσους πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και να τους συναντά όταν αυτοί έφθαναν στον ουρανό. Με τόσα πολλά δισεκατομμύρια ανθρώπους πάνω στη γη και με τόσους πολλούς να πεθαίνουν κάθε μέρα, πώς μπορεί ο Θεός και κρατά λογαριασμό για τον καθένα μας και να συναντά τόσους πολλούς από εμάς προσωπικά όταν εμείς φθάνουμε στον ουρανό;
Μόλις είχα τελειώσει να της τα αναφέρω όλα αυτά, ομολογώντας την κατά κάποιο τρόπο αρνητική μου απορία και κάπως αυθόρμητα σκέφτηκα να συνεχίσω να ψάχνω για ένα κατάστημα που θα είχε μικρές μπαταρίες. Έτσι της είπα, «Θα ρωτήσω για άλλη μια φορά» και βγήκα απ’ τη λεωφόρο στρίβοντας δεξιά. Παραδόξως, το πρώτο πράγμα που είδα όταν μπήκαμε σε έναν μικρότερο δρόμο ήταν να δούμε ένα κατάστημα ακριβώς μπροστά μας με μια μεγάλη πινακίδα: Επισκευές Ρολογιών.
Η γυναίκα μου άρχισε να γελάει και μου είπε, «Βλέπεις; Μόλις πήρες την απάντησή σου απ’ τον Θεό. Με αυτό τον τρόπο!»
Αυτή κατάλαβε τι μου έλεγε ο Θεός, με έναν αξιομνημόνευτο και επιγραμματικό τρόπο. Όχι μόνο μπορώ να συναντώ τον καθένα σας προσωπικά όταν έρθει η ώρα σας να έρθετε εδώ, αλλά μπορώ να εκπληρώσω και τις πιο απλές σας ανάγκες, ακόμα και μια μικροσκοπική μπαταρία ρολογιού, με απρόβλεπτους τρόπους!
Έτσι μεσολάβησε ο Θεός εκείνη τη μέρα και απάντησε στην ερώτησή μου και τώρα βρισκόμασταν μέσα σε ένα μαγαζί γεμάτο ρολόγια όπου μας εξυπηρετούσε ένας ευχάριστος και δεξιοτέχνης Βιετναμέζος κύριος. Είχε μπαταρίες σαν αυτήν που χρειαζόμουν και αφού έλεγξε το ρολόι μου, με διαβεβαίωσε ότι αν και το ρολόι μου ήταν παλιό, ήταν ακόμα σε καλή κατάσταση.
Μου υπενθύμισε την αρχή του Ψαλμού 139: «Κύριε, με δοκίμασες και με γνώρισες. Εσύ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσή μου· καταλαβαίνεις τους λογισμούς μου από μακριά· διερευνάς το περπάτημά μου και το πλάγιασμά μου».