Το περασμένο Σάββατο παρακολουθούσα μια συνέντευξη και όταν ρώτησαν τον προσκεκλημένο, «Ποια είναι η σπουδαιότερη ανάγκη στον κόσμο σήμερα;» αυτός αποκρίθηκε χωρίς δισταγμό και είπε «Συμπόνια, ο κόσμος μας χρειάζεται περισσότερη συμπόνια».
Πιθανόν εγώ να είχα αποκριθεί χωρίς να σκεφτώ, ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη αγάπη. Όμως μου άρεσε η απάντησή του. Ήταν πιο συγκεκριμένη με το να πει ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη συμπόνια.
Συμπόνια σημαίνει να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου. Συμπόνια είναι να προσφέρεις σε κάποιον το ευεργέτημα της αμφιβολίας. Συμπόνια είναι να αντιλαμβάνεσαι ότι ο καθένας έχει τη δική του ιστορία. Η συμπόνια μας βοηθά να ακούμε περισσότερο και να συμβουλεύουμε λιγότερο. Μας βοηθάει να προσπαθούμε να κατανοούμε και να αποφεύγουμε να κρίνουμε.
Τότε θυμήθηκα μια άλλη φίλη που είχα γνωρίσει, την Τζούντυ. Όταν την πρωτοσυνάντησα στη γειτονιά μου, προσπάθησα να της μιλήσω. Ούτε ανταποκρίθηκε, ούτε μου μίλησε. Μετά από μήνες προσπαθειών, τελικά μου μίλησε και μου εξήγησε ότι είχε σοβαρό πρόβλημα με την πλάτη της και ότι όταν περπατούσε πονούσε τόσο πολύ που μετά βίας μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Μετά από μια εγχείρηση που έκανε και έγινε καλύτερα, γίναμε καλές φίλες. Με δίδαξε να μη κρίνω τους άλλους. Συχνά μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες που εμείς δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Η Τζούντυ με δίδαξε ένα καλό μάθημα όσον αφορά τη συμπόνια.
Στον σημερινό κόσμο, στον οποίο οι άνθρωποι βιάζονται να σχολιάσουν και να κρίνουν καταστάσεις που ξεπετάγονται στις οθόνες των υπολογιστών τους, χρειαζόμαστε περισσότερη συμπόνια. Όταν είναι πολύ κοινό να κατακρίνουμε, να φοβερίζουμε και να κακολογούμε τους άλλους σημαίνει ότι δεν βρίσκουμε τον χρόνο να κατανοήσουμε και τότε χρειαζόμαστε περισσότερη συμπόνια. Όταν αφήνουμε τον φόβο να ορθώσει τείχη ανάμεσά μας, χρειαζόμαστε περισσότερη συμπόνια. Αν θέλουμε να επιτρέψουμε στον Ιησού να ελέγχει περισσότερο τη ζωή μας και τις σκέψεις μας, χρειαζόμαστε περισσότερη συμπόνια.
Να χαίρεστε μ’ αυτούς που χαίρονται, και να κλαίτε μ’ αυτούς που κλαίνε. — Ρωμαίους 12:15
Να θυμάστε τούς φυλακισμένους, σαν να είστε φυλακισμένοι μαζί τους· τους ταλαιπωρούμενους, σαν να ταλαιπωρήστε σεις οι ίδιοι. — Εβραίους 13:3
Να το έχετε ως κανόνα, να είστε ευγενικοί με τους νέους, συμπονετικοί με τους ηλικιωμένους, συμπάσχοντες με τους υποφέροντες και ανεκτικοί με τους αδύναμους και τους αδικημένους. — Lloyd Shearer (1916–2001)
Οποτεδήποτε πάτε να κρίνετε κάποιον, κάνετε στον εαυτό σας την ακόλουθη ερώτηση: Ποιο απ’ τα δικά μου λάθη μου θυμίζει περισσότερο το άτομο που πρόκειται να κρίνω; — Μάρκος Αυρήλιος (121-180)