Πριν χρόνια, αντιμετώπισα μια περίπλοκη και δυσάρεστη κατάσταση εκεί που εργαζόμουν, με έναν απ’ τους συνεργάτες μου. Τα πράγματα δεν βελτιωνόντουσαν και εγώ ένοιωσα ανακούφιση, όταν αυτός στην πορεία μετακόμισε κάπου αλλού. Μετά από λίγο καιρό, μου έστειλε ένα σύντομο μήνυμα με δύο λέξεις μόνο: «Ζητώ συγνώμη».
Καλό κι αυτό! σκέφτηκα. Ζητάει συγνώμη. Έτσι κοίταξα για το υπόλοιπο μήνυμα, όμως δεν υπήρχε συνέχεια. Πρόσμενα μια γραπτή, λεπτομερή αναγνώριση για όσα μου είχε προξενήσει, τους πονοκεφάλους, την ένταση και τις επιπλοκές. Όμως το μόνο που έλαβα ήταν αυτές οι δύο λέξεις – «Ζητώ συγνώμη».
Μέσα μου ένοιωθα ότι ο Θεός μου ζητούσε να τον συγχωρέσω και να γυρίσω σελίδα στη ζωή μου. Είχε κάνει το μέρος του με το να ζητήσει συγνώμη και αυτό που έπρεπε να κάνω εγώ, ήταν να την αποδεχθώ – όμως βαθιά μέσα μου, ένοιωθα σαν να είχα πιαστεί λίγο κορόιδο. Δεν θα έπρεπε να γράψει κάτι περισσότερο στην απολογία του;
Δεν πέρασε καιρός και τώρα έπρεπε εγώ να ζητήσω συγνώμη από κάποιον και δεν ήξερα πώς να το κάνω. Αν ανέφερα τις αιτίες των πράξεων μου, αυτό θα έδινε την εντύπωση ότι προσπαθούσα να δικαιολογηθώ και αυτό θα έκανε την απολογία μου ανειλικρινή, συν το ότι διακινδύνευα να επαναλάβω την αντιπαράθεση. Στο τέλος, αντέγραψα το ζητώ συγνώμη που έστειλε ο πρώην συνεργάτης μου – και αν και ήταν κάπως απλοϊκό, όμως ήταν το ίδιο ειλικρινές.
Το να ζητάς συγνώμη δεν είναι εύκολο. Μας κάνει να νοιώσουμε άβολα και οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε εξασκηθεί αρκετά σ’ αυτό. Ο Γκάρυ Τσάπμαν και η Τζένιφερ Τόμας δίνουν αρκετά καλές συμβουλές στο βιβλίο τους, When Sorry Isn’t Enough. 1 Αναφέρουν ότι όταν αναζητάμε συμφιλίωση, το μυστικό … είναι να γνωρίζουμε τη γλώσσα της συγνώμης του άλλου προσώπου και να είμαστε πρόθυμοι να την μιλήσουμε. … Όταν δεν καταφέρνετε να μιλήσετε τη γλώσσα τους, κάνει τη συγχώρεση ακόμα πιο δύσκολη επειδή δεν είναι σίγουροι για το αν ζητάτε πραγματικά συγνώμη.
Οι συγγραφείς χωρίζουν το θέμα με τη γλώσσα που αναφέρουν, σε πέντε κύριες κατηγορίες:
- Μια έκφραση μεταμέλειας. Για μερικούς ανθρώπους θα είναι αρκετό να τους πείτε με ειλικρίνεια, «Ζητώ συγνώμη».
- Μία αποδοχή ευθύνης. Αποφύγετε να πείτε δικαιολογίες και παραδεχθείτε το λέγοντας «Έκανα λάθος».
- Με το να επανορθώνετε. Μη λέτε απλά συγνώμη – πείτε, «Τι μπορώ να κάνω για να επανορθώσω;»
- Με μεταμέλεια. Υποσχεθείτε, «Θα προσπαθήσω να μην το ξανακάνω».
- Με το να ζητήσετε συγχώρεση. Δείξτε ευαλωτότητα με το να πείτε ταπεινά, «Σε παρακαλώ συγχώρεσέ με».
Νομίζω πως η ταπεινότητα και η ειλικρίνεια είναι το μυστικό, στο να δείχνετε γνήσιο ενδιαφέρον για τις ανάγκες του ατόμου που έχει ενοχληθεί και ενώ μαθαίνετε να αφουγκραζόσαστε τον πόνο τους. Τώρα αν και οι δύο πλευρές είναι πρόθυμες, τότε μπορούν να συμβούν υπέροχα πράγματα σε αυτή την αποκαταστημένη σχέση.
- When Sorry Isn’t Enough: Making Things Right with Those You Love, Moody Publishers. ↑