Συχνά νοιώθω απογοήτευση με την κατάσταση του κόσμου. Διαβάζω την εφημερίδα, παρακολουθώ τα βραδινά νέα και μερικές φορές απλώς εκνευρίζομαι! Γιατί να υπάρχει τόση πολλή ασυμφωνία — γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να τα βρουν μεταξύ τους; Όμως, όπως λένε, όταν δείχνουμε με το ένα μας δάκτυλο τους άλλους και τους κατηγορούμε, υπάρχουν άλλα τρία δάκτυλα που δείχνουν πίσω προς τα εμάς. Τότε πρέπει να ρωτήσω τον εαυτό μου — Έκανα εγώ κάτι σήμερα για να γίνω μέρος της λύσης, ακόμα και στην ίδια μου τη γειτονιά; Το ανέλπιδο σκεπτικό του «όλα είναι ανώφελα» δεν είναι μόνο ηττοπαθές, αλλά απλώς δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος για να ζούμε τη ζωή μας!
Η φίλη μου η Μάργκαρετ αναφέρει την παρακάτω ιστορία για κάποιο γεγονός στην πολυκατοικία που διαμένει:
«Στην πολυκατοικία μας έχουμε μια διαδικτυακή ομάδα συζητήσεων για τους ενοίκους. Την χρησιμοποιούμε για ανακοινώσεις, για την πώληση αντικειμένων και μερικές φορές για να εκτονώσουμε την αγανάκτησή μας. Πριν λίγες μέρες, καμιά δεκαριά ή και παραπάνω άτομα είχαν θυμώσει για μια γνώμη που ακούστηκε σε μια συζήτηση που έγινε εκεί. Ακούστηκαν απαίσια, βαριά και προσβλητικά λόγια.
«Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, αναστατώθηκα και σκέφτηκα να εγκαταλείψω την ομάδα.
«Μετά όμως ένοιωσα ότι αυτή η αντίδρασή μου ήταν λάθος και ότι θα έπρεπε να μοιραστώ τα συναισθήματά μου, ακόμα και αν σπανίως συμμετέχω στις συζητήσεις εκεί.
«Έτσι ζήτησα απ’ τον Θεό να με βοηθήσει να μιλήσω με αγάπη και ευγένεια σε όλους, άτομα που δεν γνώριζα και που δεν θα μπορούσα να τους αναγνωρίσω, ακόμα και αν μερικές φορές είναι πιθανό να βρεθούμε στον ανελκυστήρα μαζί!
«Έγραψα πως είναι λυπηρό να συμπεριφερόμαστε κατ’ αυτό τον τρόπο, ότι πρέπει να είμαστε πιο ευγενικοί — μια και ήδη υφίσταται τόση πολλή βία και επιθετικότητα στους δρόμους. Θα πρέπει να μπορούμε να επιστρέφουμε στο σπίτι μας, μετά από μια δύσκολη μέρα και να βρεθούμε σε ένα καταφύγιο αγάπης με τους δικούς μας. Έγραψα επίσης ότι αν μπορούμε να μιλάμε ευγενικά και με καλοσύνη μεταξύ μας θα δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον σιγουριάς και προστασίας μέσα στο κτίριό μας.
«Πρόσμενα να ακούσω άσχημες και κυνικές αποκρίσεις. Όμως δεν συνέβη κάτι τέτοιο, παρά μόνο σιωπή απ’ όλους και ένα-δύο ‘μου αρέσει’. Ήμουν ευγνώμων για τα ‘μου αρέσει’ και εξέλαβα τη σιωπή ως σημάδι σεβασμού — και το θέμα αυτό έκλεισε.
«Ένοιωθα τον Θεό να κάνει κάτι, θέλοντας να μας βοηθήσει να τα βρούμε μεταξύ μας. Χθες επίσης μοιράστηκα με τη διαδικτυακή ομάδα μου ένα εμπνευστικό γνωμικό και ευχαρίστησα τον καθένα που είναι τόσο καλοί γείτονες. Αυτή τη φορά υπήρξαν περισσότερα ‘μου αρέσει’ και ένα-δύο άτομα ευχήθηκαν σε όλους να έχουν μια υπέροχη ημέρα, και αυτό ήταν κάτι το πρωτοφανές!
«Αν και ένοιωσα μια κάποια ντροπή, όμως ήμουν ενθουσιασμένη που είχα προσφέρει μια εναλλακτική λύση στις επιθετικές κριτικές, ενώ για άλλη μια φορά αποδείχθηκε ότι, η λίγη αγάπη μπορεί να καταφέρει πάρα πολλά».
Η παρέμβαση της Μάργκαρετ ήταν απλή, όμως απαίτησε αρκετό θάρρος και προσπάθεια να πει τις σωστές λέξεις, ώστε να εκτονώσει μια δυνητικά περίπλοκη κατάσταση ανάμεσα στους ένοικους μιας πολυκατοικίας. Μου θυμίζει το εδάφιο της Βίβλου, «Η γλυκιά απόκριση καταπραΰνει θυμό». 1
- Παροιμίες 15:1 ↑