Υπάρχουν πολλά παραδείγματα όταν προσευχόμαστε για άλλους και αυτοί είτε θεραπεύονται αμέσως είτε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όμως βιώνουμε και περιπτώσεις όταν προσευχόμαστε για κάποιες πολύ σοβαρές ασθένειες ξανά και ξανά για μήνες ίσως και χρόνια και όμως δεν βλέπουμε τα αποτελέσματα που ζητήσαμε. Τότε μπαίνουμε στον πειρασμό να αναρωτηθούμε τι να συνέβη. Μήπως δεν κάνουμε κάτι σωστά;
Αυτό που η Βίβλος αναφέρει όταν λέει να μην αποκάμνουμε κάνοντας το καλό 1 σίγουρα ταιριάζει και στις προσευχές μας όταν πρόκειται για μακροχρόνιες ασθένειες. Ίσως να μπούμε στον πειρασμό να σκεφτούμε, Γιατί να χάνουμε τον χρόνο μας αφού οι προσευχές μας δεν φέρνουν αποτελέσματα; Όμως όταν το κάνουμε αυτό, βλέπουμε μόνο το τώρα και όχι την ευρύτερη εικόνα που έχει κατά νου ο Θεός. Πρέπει να εμπιστευτούμε ότι Αυτός γνωρίζει τι θα αποφέρει το μέγιστο καλό. Έτσι κι αλλιώς αυτό δεν είναι που επιζητάμε στην πραγματικότητα;
Βέβαια, είναι στην ανθρώπινη φύση μας, όταν δεν βλέπουμε τα αποτελέσματα που προσμένουμε, να νοιώθουμε ηττημένοι, απεγνωσμένοι και γεμάτοι ερωτήματα, όταν έχουμε προσευχηθεί τόσο σοβαρά και με τόση ειλικρίνεια, όμως τότε είναι που θα πρέπει να δείξουμε εμπιστοσύνη. Μου θυμίζει εκείνο το εδάφιο: «Επειδή, έχετε ανάγκη από υπομονή, για να κάνετε το θέλημα του Θεού, [προσευχόμενοι] και να λάβετε την υπόσχεση». 2
Πάρτε για παράδειγμα τη δική μου περίπτωση και πώς μετά από τόσα χρόνια προσευχής, συνεχίζω να έχω μια αποδυναμωτική κατάσταση με τα μάτια μου. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι προσευχές μου πήγαν χαμένες ή ότι δεν έφεραν αποτέλεσμα; Μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως η απάντηση είναι ένα απόλυτο, αδιαμφισβήτητο, οριστικό όχι ότι δηλαδή δεν πήγαν χαμένες. Δεν είναι ούτε άχρηστες ούτε αναποτελεσματικές. Η Βίβλος μας λέει ότι «πολύ ισχύει η δέηση του πιστού». 3
Όταν βρίσκω τον χρόνο να κάνω μια παύση και να δω τα πράγματα απ’ την οπτική γωνία του Θεού, βλέπω μια περισσότερο ισορροπημένη εικόνα όσον αφορά τη δική μου κατάσταση. Όταν αναφέρω ότι τα μάτια μου δεν έχουν θεραπευτεί ακόμα, αντιλαμβάνομαι ότι είναι μόνο ένα κομμάτι απ’ τη μεγαλύτερη εικόνα. Σίγουρα δεν έχω θεραπευτεί «ολοκληρωτικά» ακόμα, όμως έχω βιώσει παροδικές θεραπείες πολλές φορές.
Εάν εστιάσω πάρα πολύ στη σπουδαιότητα του να θεραπευτώ ολοκληρωτικά και μόνιμα, ελαχιστοποιώ και παραμελώ τα πολύ σπουδαιότερα πράγματα που έχει κάνει ο Θεός στη ζωή μου. Όταν δίνω τόση πολύ σπουδαιότητα στην πλήρη εξάλειψη της ασθένειας και μέσα απ’ τα δικά μου χρονοδιαγράμματα, τότε παύω να δίνω έμφαση στα υπέροχα πράγματα που έχει κάνει ο Θεός για εμένα όταν με θεράπευσε προσωρινά για σύντομες χρονικές περιόδους ξανά και ξανά, όταν εγώ το χρειαζόμουν τόσο πολύ.
Συνεχίζω να προσεύχομαι για πλήρη θεραπεία, επειδή γνωρίζω ότι Αυτός μπορεί να το κάνει. Εντούτοις, Τον ευχαριστώ επίσης για το πώς μου έχει απαντήσει ήδη. Αν και υποφέρω από μια μακροχρόνια ασθένεια, Αυτός με φροντίζει καθημερινά σύμφωνα με τις ανάγκες μου και ακριβώς όπως ταιριάζει στην περίπτωσή μου. Στην πραγματικότητα, η ασθένεια αυτή μου έχει κάνει τόσο καλό για τόσο καιρό, επειδή με έχει κάνει να βιώσω επανειλημμένα το άγγιγμα της θεραπείας Του. Εκείνες τις φορές που ο Ιησούς βελτίωσε παροδικά την κατάσταση με τα μάτια μου, ώστε να μπορέσω εγώ να εκπληρώσω κάποιο καθήκον που είχα ή κάποια ιδιαίτερη ανάγκη που υπήρχε, ενίσχυσε την πίστη μου στη θεραπεία ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι αν είχα θεραπευτεί πλήρως απ’ την αρχή. Οι φορές που με άγγιξε Αυτός, δεν ήταν η πλήρης, ούτε και η «ολοκληρωτική» θεραπεία, όμως πάντα είχα τη θεραπεία που Αυτός γνώριζε ότι χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή! Αυτός με θεραπεύει τις φορές εκείνες που εγώ το χρειάζομαι περισσότερο.
Αυτή η μακροχρόνια πάθηση με τα μάτια έχει συνεχίσει να μου αποφέρει σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή μου απ’ ό,τι αν εγώ είχα θεραπευτεί πλήρως απ’ την πρώτη φορά. Ο Θεός χρησιμοποίησε όλες τις προσευχές για τη θεραπεία μου και διοχέτευσε την ισχύ τους σε τόσα πολλά καλά πράγματα. Με το να μην θεραπευτώ ακόμα πλήρως, είναι μια απάντηση στις προσευχές μου, επειδή με βοήθησε να μάθω να εξαρτώμαι απ’ Αυτόν και επίσης να έχω συμπόνια για τους άλλους.
Μερικές φορές, η άμεση θεραπεία μπορεί και να μην αποφέρει το περισσότερο καλό. Αναλογιστείτε τους δέκα λεπρούς, πώς καθώς πήγαιναν, θεραπεύτηκαν. Εννέα απ’ αυτούς ήταν τόσο απορροφημένοι απ’ την άμεση θεραπεία τους ώστε αναχώρησαν χωρίς καν να γυρίσουν να ευχαριστήσουν τον Ιησού. 4. Όταν το συλλογίζομαι αυτό, μου δίνει ενθάρρυνση, το ότι δηλαδή δεν έχω θεραπευτεί πλήρως και με έχει βοηθήσει να συνεχίσω να βαδίζω περισσότερο διά πίστεως και όχι δια όψεως 5 και να ευχαριστώ τον Θεό για τις φορές εκείνες που με θεράπευσε.