Niedawno, natknąłem się na znany fragment Biblii, który czytałem, słyszałem, a nawet cytowałem setki razy. Rozmyślając nad nim, zastanawiając się nad jego praktycznym zastosowaniem i ogromem konsekwencji wynikających z ignorowania go, w pełni uświadomiłem sobie jego wagę.
W Ewangelii wg św. Mateusza 6:14-15, czytamy, „Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień.”
W słowach tych nie ma przenośni. To czy przebaczamy innym czy też nie wpływa bezpośrednio na naszą relację z Bogiem.
Nieco później, apostoł Piotr zadaje oczywiste pytanie: „Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?”
Jezus mu odrzekł: „Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt razy siedem.” 1
To 490 razy. Jezus wykorzystał dużą liczbę, aby podkreślić, że nie ma usprawiedliwienia na zaprzestanie przebaczania drugiemu człowiekowi.
Zgłębiając dalej to co mam na myśli, Jezus wykorzystał też bardzo duże liczby w przypowieści o królu, który chciał się rozliczyć ze swoimi sługami:
Jeden z nich był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Talent to 2,000 uncji (125 funtów, 57 kg). Tak więc, człowiek ten był winien królowi 20 milionów uncji, najprawdopodobniej złota lub srebra. Jeśli było to srebro, byłby to dziś ekwiwalent około 400 milionów dolarów amerykańskich; jeśli było to złoto, byłoby to dziś ekwiwalent około 25 miliardów dolarów amerykańskich. Tak czy siak, był to ogromny dług. Ponieważ człowiek ten nie miał z czego oddać, król kazał sprzedać go razem z żoną i dziećmi i całym jego mieniem, aby w ten sposób odzyskać dług. Sługa wybłagał króla o cierpliwość. Król ulitował się nad biednym człowiekiem i dług mu darował.
Niestety, sługa, który otrzymał przebaczenie od króla, spotkał jednego ze współsług, który był mu winien sto denarów – jeden denar to dziś odpowiednik około 20 dolarów amerykańskich, czyli dług współsługi w przeliczeniu na dzisiejszą walutę wynosiłby 2 tysiące dolarów amerykańskich – tak czy siak, była to znacznie mniejsza kwota niż suma, którą sam był winien, ale została mu podarowana. Pomimo to, sługa uwięził współsługę za zaleganie ze spłatą długu.
Kiedy król usłyszał o całym zajściu, wezwał sługę przed siebie i rzekł mu:
„Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” Uniesionu gniewem król, uwięził niegodziwego sługę.
Jezus kończy tę przypowieść zatrważającym stwierdzeniem: „Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu.” 2
Czasem ludzie grzeszą przeciwko nam, albo ranią nas – umyślnie lub nieumyślnie – czasem my ranimy innych lub grzeszymy przeciwko innym. Zdarza się, że inni traktują nas niesprawiedliwie, okłamują nas, okradają nas, lub oczerniają nas za naszmi plecami. Zdarza się też, że nas oszukują, albo nie dotrzymują danego nam słowa. Niezależnie od tego czy doświadczamy krzywdy czy przewinienia, naszym obowiązkiem jest przebaczać.
Przebaczenie nie oznacza, że ten kto przewinił miał rację; przebaczenie nie oznacza też tego, że krzywda nie została nam wyrządzona. Przebaczając, nie zastanawiamy się nad tym kto ma racje a kto nie; przebaczając, przekazujemy sprawę w ręce Boga wraz z reperkusjami działań osoby, która wyrządziła szkodę lub krzywdę. Naszym zadaniem jest postępowanie zgodne z naszymi przekonaniami moralnymi i przebaczanie.
Wszyscy grzeszymy i wszyscy jesteśmy pozbawieni chwał Bożej 3. Podobnie jak sługa, który nie potrafił przebaczyć, każdy z nas ma ogromny dług u Boga – dług tak wielki, że nikt z nas nigdy nie będzie w stanie go spłacić. Za pośrednictwem Jezusa, Bóg przebacza nam ten dług, lecz wzywa nas także do przebaczania innym.
Jeśli nie będziemy wybaczać tym, którzy grzeszą przeciwko nam, Bóg nie wybaczy nam, kiedy my zgrzeszemy przeciwko Niemu. Taki punkt widzenia może niepokoić. Ale ten sam punkt widzenia możemy potraktować jako obietnicę: jeśli będziemy innym wybaczać, Bóg będzie nam wybaczać 4. Jeśli będziemy okazywać miłosierdzie, miłosierdzie okazane będzie nam. Jeśli będziemy przebaczać, otrzymamy przebaczenie.
„Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Na to zaś wszystko [przyobleczcie] miłość, która jest więzią doskonałości.” 5