Από μικρή είχα ακούσει ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών. Η όλη ιδέα μου φαινόταν κάπως αόριστη, σαν κάποια κοσμική ενέργεια, όμως από τότε και μετά βίωσα κάποιες εμπειρίες που με έκαναν να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.
Όταν ήμουν 18 και ζούσα στο Λονδίνο σαν φοιτήτρια στις αρχές του ’70, είχα μια προσωπική εμπειρία γνωρίζοντας τον Ιησού στη ζωή μου και η σχέση μου αυτή μαζί Του είχε αρχίσει να αναπτύσσεται. Συνήθιζα να κάνω μεγάλους περιπάτους στα πάρκα μόνη μου και ένοιωθα λες και κάποιος περπατούσε μαζί μου και συνομιλούσε μαζί μου σαν ένας φίλος απ’ τα παλιά. Αντί να νοιώθω μονάχη, ένοιωθα ανανεωμένη.
Μια φορά, κάποιοι φίλοι από μια πολιτική λέσχη νέων με προσκάλεσαν σε κάποια συγκέντρωση που θα είχαν στο Λίβερπουλ. Εγώ ανήκα περισσότερο θα έλεγα στην κουλτούρα των χίπις παρά στην πολιτική εκείνο τον καιρό, όμως μου δινόταν η ευκαιρία να πάω στο Λίβερπουλ και αφού τα έξοδα ήταν πληρωμένα, αποφάσισα να πάω.
Η συγκέντρωση έλαβε μέρος σε ένα μεγάλο κλειστό στάδιο όπου δόθηκαν μερικές ομιλίες τις οποίες δεν θυμάμαι πια. Εγώ ενδιαφερόμουν περισσότερο να δω τα μέρη που είχαν μεγαλώσει οι Μπητλς και το τελευταίο απόγευμα εκεί, έπεισα έναν φίλο μου να πάμε μαζί να εξερευνήσουμε το μέρος.
Ακόμα θυμάμαι τον καθαρό ουρανό και τον όμορφο ανοιξιάτικο καιρό. Πέρασα πολύ όμορφα, όμως καθώς άρχιζε να νυκτώνει, αντιλήφθηκα πως δεν είχα ιδέα για το πού βρισκόταν η πανσιόν που μέναμε. Όλα τα σπίτια εκεί έδειχναν ομοιόμορφα και τα δωμάτια που είχαμε νοικιάσει βρισκόταν σε ένα απ’ αυτά τα σπίτια ενώ δεν υπήρχαν κάπου πινακίδες στους δρόμους.
Ο φίλος μου άρχισε να ανησυχεί, εγώ όμως τουναντίον, ένοιωθα την ίδια παρουσία που πήγαινε μαζί μου όταν περπατούσα στα πάρκα στο Λονδίνο, να με διαβεβαιώνει ότι όλα θα πάνε καλά. Είχαμε περπατήσει 12 τετράγωνα όταν μια απαλή φωνή, είπε μέσα μου: Γύρισε προς τα αριστερά τώρα. Αυτό κάναμε και πολύ γρήγορα είδαμε και τους άλλους φίλους μας να στέκονται στην πόρτα του σπιτιού που μέναμε. Η Βίβλος λέει: «Ο Θεός είναι το καταφύγιό μας και η δύναμή μας, μια παρούσα βοήθεια στην κάθε δυσκολία» 1 και αυτό σίγουρα αποδείχτηκε αληθινό για μένα εκείνη τη στιγμή.
- Ψαλμός 46:1↑