Μετά από τέσσερα χρόνια και 44 ώρες ταξίδι με το λεωφορείο, πήγαινα τελικά να δω την κόρη μου και τον γαμπρό μου μαζί και την εγγονούλα μου, τη μικρή μου Τζιοβάνα, για πρώτη φορά. Απ’ την πρώτη στιγμή μου έκλεψε την καρδιά – τόσο χαριτωμένη, τόσο έξυπνη και τόσο δραστήρια. Οι άλλοι παππούδες θα καταλάβουν τι εννοώ όταν λέω ότι η εγγονή μου είναι το πιο αξιολάτρευτο και υπέροχο κοριτσάκι που υπάρχει σε όλο τον κόσμο!
Μια μέρα, έπαιζε και έτρεχε πέρα-δώθε κάνοντας και λίγη φασαρία σαν παιδί που είναι. Από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε απ’ το κρεβάτι όπου χοροπηδούσε, στο πάτωμα. Έδειχνε κάπως ξαφνιασμένη, ευτυχώς όμως δεν είχε κτυπήσει. Κάθισε για λίγο στο πάτωμα με μια ανάμικτη έκφραση από σοκ, δυσπιστία και ντροπή.
Μόλις σηκώθηκε, προσφέρθηκα να προσευχηθώ γι’ αυτήν, επειδή μετά από ένα τέτοιο πέσιμο ίσως και να πονούσε λίγο. Μόλις τελειώσαμε την προσευχή, η Τζιοβάνα άνοιξε διάπλατα τα μάτια της και να σου πάλι, η σπίθα επιθυμίας για παιχνίδι, έτοιμη να αρχίσει να χοροπηδάει και να παίζει.
Λίγες μέρες αργότερα, ο πατέρας της που έπρεπε να πάει σε μια άλλη πόλη για κάνα δύο μέρες άρχισε να της λείπει. Όποτε ήταν δυνατόν, ο πατέρας της συνήθιζε να ασχολείται μαζί της καθημερινά μετά το γεύμα και όταν έλειψε, αυτό είχε στεναχωρήσει την μικρή Τζιοβάνα. Ένα βράδυ, η κόρη μου είπε στη Τζιοβάνα πως αντί να στεναχωριέται, θα έπρεπε να προσευχηθεί για τον πατέρα της να είναι καλά και έτσι αυτή δέχθηκε να προσευχηθούν μαζί. Αμέσως, από τη μια στιγμή στην άλλη, η έκφρασή της άλλαξε, από αυτή της ανησυχίας και της έλλειψης σε μια έκφραση γαλήνης και εμπιστοσύνης – και αμέσως άρχισε να παίζει ξανά.
Η απλοϊκή της πίστης με έκανε να επαναξιολογήσω τη δική μου. Είναι ένα πράγμα, το να προσεύχεσαι και να εμπιστεύεσαι τον Θεό ότι Αυτός θα απαντήσει (είναι ο λόγος που προσευχόμαστε έτσι κι αλλιώς) αλλά έχει διαφορά το να προσευχηθείς για κάτι και αμέσως να πάψεις να ανησυχείς γι’ αυτό που προσευχήθηκες, επειδή μέσα μας πιστεύουμε ότι πράγματι η απάντηση είναι καθ’ οδόν. Η Τζιοβάνα πίστευε πραγματικά, κι έτσι άρχισε να παίζει χαρούμενα πάλι.
Έτσι λοιπόν, γιατί να ανησυχούμε; Μπορούμε να εφαρμόσουμε τη λύση της Τζιοβάνας στα προβλήματά μας και τις απογοητεύσεις μας. Απλά πρέπει να βάλουμε όλες μας τις έγνοιες στα χέρια του Θεού μέσω της προσευχής, να εμπιστευτούμε ότι Αυτός θα φροντίσει τα πράγματα και κατόπιν να μην ανησυχούμε καθόλου για το πότε ή το πώς θα έλθει η απάντηση.