Η χρονιά που είχαμε πολύ λίγα χρήματα να ξοδέψουμε για τα Χριστούγεννα, κατέληξε να είναι η καλύτερη από ποτέ! Μετά από μια πρόσφατη μετακόμιση σε μια καινούργια χώρα, έπρεπε να αφήσουμε πίσω όλα τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια και αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσαμε να στολίσουμε το σπίτι μας, μιας και δεν είχαμε αρκετά χρήματα και είχαμε επιπλέον έξοδα λόγω της μετεγκατάστασης. Ευτυχώς, ένα φθινοπωρινό σαββατοκύριακο και ενώ είχαμε πάει στο δάσος για να περπατήσουμε, τα παιδιά μου είχαν την ιδέα να μαζέψουν κουκουνάρια και με αυτά να φτιάξουν Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ξεκινήσαμε αμέσως και μέχρι το απόγευμα είχαμε γεμίσει μια μεγάλη τσάντα.

Αυτό συνεχίσαμε να το κάνουμε κάθε Σάββατο απόγευμα μαζεύοντας κουκουνάρια. Κατ’ αρχάς χωρίσαμε τα κουκουνάρια ανάλογα με το μέγεθος και την ποιότητά τους. Κατόπιν τα παιδιά έδεσαν σύρμα στο καθένα και τα στερέωσαν πάνω σε ένα μακρύ ξύλο. Αυτό διευκόλυνε στον ψεκασμό τους με χρώμα βάζοντας ένα σεντόνι από κάτω. Αφού στέγνωσε η μπογιά, έκοψαν και έδωσαν σχήμα στο επιπλέον σύρμα ώστε να μπορεί να κρεμαστεί εύκολα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο ή σε ένα στεφάνι.

Και έπειτα ήρθε η ώρα του στολισμού. Με χρυσές και πράσινες κορδέλες και κόλλα, το κάθε κουκουνάρι γρήγορα μετατρεπόταν σε ένα μοναδικό έργο τέχνης. Τα αποτελέσματα ήταν απλά αλλά όμορφα και οι επισκέπτες σχολίαζαν το πόσο ωραίο έδειχνε το καθιστικό μας.

Την επόμενη χρονιά όταν το κουτί με τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια βγήκε από την αποθήκη, το πρώτο πράγμα που ήταν στο μυαλό του καθενός ήταν να δει αν διατηρηθήκαν τα κουκουνάρια. Καθώς το καθένα έβγαινε από το περιτύλιγμά του, ακούγονταν ξεφωνητά του τύπου, “Ε, αυτό το μεγάλο το βρήκα εγώ στην πεζοπορία μας!” ή “Εγώ έβαλα το φιογκάκι σε αυτό!” Όλοι ξαναζούσαμε τις χαρούμενες αναμνήσεις από τα προηγούμενα Χριστούγεννα και τον ρόλο που είχε παίξει ο καθένας.

Συνειδητοποίησα τότε ότι δεν χρειάζονται πολλά χρήματα για να δημιουργήσεις αξέχαστες Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις. Το γεγονός ότι τα χρήματα ήταν λιγοστά εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν αυτό που μας ενέπνευσε να κάνουμε τις διακοσμήσεις με τα κουκουνάρια, κάτι το οποίο κατέληξε να γίνει πολύτιμο ενθύμιο από τα Χριστούγεννα που δεν είχαμε πολλά υλικά αγαθά, είχαμε όμως ο ένας τον άλλον.