Ο Θεός αναγνωρίζει τις υλικές μας ανάγκες, και ο Λόγος Του περιέχει άφθονες υποσχέσεις για προμήθεια, ακόμα και σε αφθονία. 1 Αλλά ο Ιησούς προειδοποίησε επίσης ότι μια μάταιη επιδίωξη πλούτου μπορεί να γίνει πρόσκομμα στη Χριστιανική ζωή. 2 Βέβαια είναι και η ανθρώπινη φύση που μας δυσκολεύει να αξιολογήσουμε σωστά τις ανάγκες μας. Όπως παρατήρησε και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, “Όσο περισσότερα [χρήματα] έχει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερα θέλει. Αντί να γεμίζουν ένα κενό, το δημιουργούν”.
Έτσι, πόσα είναι αρκετά;
Ο απόστολος Παύλος καταπιάνεται με αυτό το μεγάλο ερώτημα σε μια επιστολή προς τον Τιμόθεο και το συμπέρασμά του ξαφνιάζει με τον μινιμαλισμό του: “Έχοντας μάλιστα τροφές και σκεπάσματα, ας αρκούμαστε σ’ αυτά. Διότι δεν φέραμε τίποτα στον κόσμο και είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να πάρουμε τίποτα μαζί μας”. 3 Δεν αναφέρει τίποτα το αρνητικό για το να ζεις πάνω από αυτό το ελάχιστο βιοτικό επίπεδο, όμως η άποψή του είναι ότι η πραγματική ικανοποίηση δεν συσχετίζεται με την υλική ευημερία.
Μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι πέρα από ένα ορισμένο σημείο, ο αυξανόμενος πλούτος μπορεί να έχει μειούμενες απολαβές όσον αφορά την ευτυχία και την ποιότητα ζωής. 4 Και αυτό είναι λογικό – αφού όλοι μας χρειαζόμαστε κάποια χρήματα για να ικανοποιήσουμε τόσο τις δικές μας ανάγκες όσο και των οικογενειών μας, όμως από τη στιγμή που οι βασικές μας ανάγκες και προσδοκίες έχουν ικανοποιηθεί, η επιδίωξη του πλούτου συχνά καταλήγει σε ασυμφωνία με την επιδίωξη της ευτυχίας.
Το τελικό συμπέρασμα φαίνεται να είναι ότι πολλά εξαρτώνται από τη δική μας στάση και το τι κάνει ο Θεός στις ζωές μας σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή. Πάνω από όλα, αν προς το παρόν έχουμε λίγα ή πολλά, 5 θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η αληθινή επιτυχία και εκπλήρωση στη ζωή πηγάζουν από το να μαθαίνουμε για τον ουράνιο Πατέρα μας και να ερχόμαστε πιο κοντά σε Αυτόν. “Είναι άφρονας όποιος θησαυρίζει στον εαυτό του και δεν πλουτίζει στο Θεό”. 6