Στο ξεκίνημα των επιχειρηματικών μου δραστηριοτήτων, πίστευα πως τα χρήματα ήταν το παν. Όταν η γυναίκα μου παραπονιόταν ότι δεν υπήρχε αρκετή αγάπη στη σχέση μας, της ανταπαντούσα ότι η αγάπη δεν θα έβαζε φαγητό στο τραπέζι. Μια και πίστευα ότι τα υλικά αγαθά ήταν το παν, δεν πίστευα ούτε στον Θεό ούτε στη δική Του προμήθεια.
Βαθμηθόν αυτό άρχισε να αλλάζει αφότου άρχισα να διαβάζω τη Βίβλο. Άρχισα να μαθαίνω για το οικονομικό σχέδιο του Θεού, ένα σχέδιο το οποίο βασιζόταν στην αγάπη και τη μοιρασιά και που ήταν αρκετά διαφορετικό από τον υλιστικό τρόπο σκέψης του «εγώ πρώτα» που με καθοδηγούσε μέχρι τότε. Αυτό ήταν που με βοήθησε να επαναπροσδιορίσω τις προτεραιότητές μου.
Βρισκόμασταν στο 1985, και η οικονομία της Ιαπωνίας ήταν στα πάνω της. Η γυναίκα μου και εγώ είχαμε αρχίσει να συνεισφέρουμε σε διάφορα εθελοντικά εγχειρήματα και μόλις είχαμε υποσχεθεί να συνεισφέρουμε τακτικά σε μια Χριστιανική αποστολή. Δεν δίναμε με την ελπίδα να αποκομίσουμε, όμως ήμουν περίεργος να ανακαλύψω αν η υπόσχεση του Ιησού «δώστε και θα σας δοθεί» στο ευαγγέλιο του Λουκά 6:38 θα μπορούσε να παρθεί κυριολεκτικά.
Εκείνο τον καιρό, σχεδίαζα την κατασκευή ενός συγκροτήματος κατοικιών και η τράπεζά μου, συνέστησε έναν εργολάβο οικοδομών, τον οποίο και προσέλαβα. Ο εργολάβος ήταν λίγο ανυπόμονος να αρχίσει και έκανε την αίτηση για την άδεια δόμησης πριν καν εγώ εγκρίνω τα σχέδιά του – και όπως αποδείχθηκε, δεν τα ενέκρινα. Όταν οι δύο μας δεν μπορέσαμε να συμφωνήσουμε σε αυτό το θέμα, έκλεισα συμβόλαιο με έναν άλλο εργολάβο και ο πρώτος εργολάβος μας έκανε μήνυση. Στην πορεία όμως συμφωνήσαμε σε ένα νέο σχεδιάγραμμα και επίσης ότι το συγκρότημα κατοικιών θα ήταν ένα από κοινού εγχείρημα ανάμεσα και στους δύο εργολάβους. Οι τρεις μήνες της καθυστέρησης δεν φαίνονταν να είναι μια ευλογία. Εντούτοις…
Όταν ξεκίνησε το εγχείρημα αυτό, είχαμε βάλει κάποια χρήματα στην άκρη για να πληρώσουμε τα πολεοδομικά τέλη – όμως καθώς προσπαθούσαμε να ξεδιαλύνουμε τα πράγματα με τον εργολάβο, οι κανονισμοί της πολεοδομίας άλλαξαν και σύμφωνα με τους νέους κανόνες, δεν υποχρεούμασταν πια να πληρώσουμε τον φόρο για το εγχείρημα αυτό.
Ενώ από την μια χαιρόμουν που δεν ήμουν υποχρεωμένος να πληρώσω δημοτικά τέλη, από την άλλη έμαθα πως η κυβέρνηση είχε αυξήσει σημαντικά την δική της φορολογία στις κατασκευές, αρχής γεννωμένης τον Απρίλιο που ερχόταν. Όπως αποδείχθηκε, το λάθος του πρώτου εργολάβου να κάνει την αίτηση πρόωρα βγήκε σε καλό, καθώς το εγχείρημά μας πήρε άδεια δόμησης μόλις πριν εφαρμοστεί η αύξηση της κρατικής φορολογίας.
Μέσα από αυτά τα γεγονότα, άρχισα να αναγνωρίζω την παρουσία του Θεού στη ζωή μου. Βλέποντας πώς ο Θεός μας είχε ευλογήσει και στις δύο αυτές περιπτώσεις, συμπέρανα πως πρέπει να ήταν αποτέλεσμα στο ότι η γυναίκα μου και εγώ βοηθούσαμε το έργο Του με όποιον τρόπο μπορούσαμε.