Όταν νοιώθω να επέρχεται κάποια κόπωση, λόγω των όσων πρέπει να κάνω και των καταλυτικών τους ημερομηνιών, κάτι που με βοηθάει είναι να σταματώ περιστασιακά για λίγα λεπτά και να δίνω την ευκαιρία στον νου μου και την καρδιά μου να χαλαρώνουν.

Μερικές φορές βγαίνω στο μπαλκόνι ή κάθομαι σε μια καρέκλα κοντά στην γυάλινη πόρτα και αφήνω τα κουρασμένα μου μάτια να κοιτάξουν τις ομορφιές που υπάρχουν εκεί έξω. Από εκεί που κάθομαι, το σκηνικό είναι γεμάτο από δένδρα και μεστά χωράφια, ενώ στο βάθος υψώνονται βουνά. Το πυκνό δάσος από δένδρα και το πράσινο χρώμα τους έχουν μια πολύ καταπραϋντική επίδραση όταν τα κοιτάς.

Φαντάζομαι ότι και τα πουλιά πρέπει να σκέπτονται το ίδιο, επειδή παντού γύρω στο σπίτι μας υπάρχουν άφθονα πουλιά από κάθε είδος, μέγεθος και χρώμα. Τα φανταχτερά κίτρινα πουλιά είναι τα αγαπημένα μου. Δεν είναι μόνο όμορφα να τα βλέπεις, αλλά και το τραγούδι τους επίσης ακούγεται δυνατό και χαρούμενο.

Καθ’ όν χρόνο εστιάζομαι σε αυτές τις απόμακρες ομορφιές, είναι αδύνατο να μην νοιώσω έμπνευση. Δυστυχώς όμως, όπως και η ζωή, όλα δεν είναι τέλεια όταν κοιτάζω λίγο πιο κοντά μου. Πολύ κοντά στο μπαλκόνι περνάνε χοντρά μαύρα και γκρίζα ηλεκτρικά καλώδια και δείχνουν σαν άσχημες έντονες γραμμές πάνω σε πίνακα ζωγραφικής. Προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μου λες και προσπαθούν να αμαυρώσουν την ομορφιά αυτού του τέλειου δώρου. Στην άλλη πλευρά του δρόμου από κάτω, πάνω στην ταράτσα ενός μικρού σπιτιού υπάρχει ένα δορυφορικό πιάτο ενώ στον ίδιο δρόμο υπάρχει μια παλιά, άχρηστη κολώνα φωτισμού χωρίς το πάνω μέρος της, στρεβλή και με τις σιδερένιες βέργες να ξεπετάγονται μέσα απ’ το μπετόν οδεύοντας προς όλες τις πλευρές. Φαίνεται να μην εξυπηρετούν τίποτα άλλο απ’ το να μπερδεύονται με το φώς και το σχέδιο της φύσης.

Προσπαθούσα να χαλαρώσω σε μια από αυτές της στιγμές διαλείμματος, όμως έπιασα τον εαυτό μου να δίνει περισσότερη προσοχή σε αυτά τα ψεγάδια μέσα σε αυτό το όπως και να έχει όμορφο σκηνικό, όταν ο Θεός με μάλωσε κάπως χαϊδευτικά παρουσιάζοντάς μου ένα μικρό σκετς όπου οι δημιουργίες Του ήταν οι κύριοι πρωταγωνιστές. Ενώ παρακολουθούσα, παρασυρμένη κάπως από τις μη εμπνευστικές προσθήκες στο σκηνικό μπροστά μου, ήλθε το αγαπημένο μου κίτρινο πουλί και κάθισε λίγα μόνο μέτρα από το μπαλκόνι μου πάνω στα καλώδια και άρχισε να μου τραγουδάει την αγαπημένη του μελωδία.

Εντελώς ξαφνικά, τα καλώδια εκείνα, έχασαν την ασχήμια τους, επειδή κατάλαβα πως αν αυτά δεν ήταν εκεί, αυτός ο μικρός αγγελικός εμψυχωτής  δεν θα ήταν εκεί για να μου τραγουδάει. Καθώς άρχισα να χαλαρώνω, ένα ζευγάρι από κατακόκκινα πουλιά κούρνιασαν στο δορυφορικό πιάτο. Έδειχναν τόσο άνετα και ήρεμα και παρέμειναν εκεί για αρκετή ώρα, δίνοντάς μου την ευκαιρία να τα απολαύσω. Έδειχναν να επικοινωνούν με τόσο ενθουσιασμό ώστε να με κάνουν να φανταστώ ότι ίσως συζητούσαν για τα πεπραγμένα της ημέρας. Ο δικός μου εστιασμός και η απόλαυση που προσέφεραν ενώ τα παρατηρούσα έκανε την ασχήμια της αντένας να χαθεί καθώς αυτή μετατράπηκε σε μια θεατρική σκηνή μέσα σε αυτό το χαρωπό διάλλειμα.

Κατόπιν το αποκορύφωμα εκτυλίχθηκε καθώς άρχισαν να συγκεντρώνονται μαύρα σύννεφα. Νόμιζα ότι το μικρό θέαμα έφθανε στο τέλος του, όμως επρόκειτο να δω ότι μόλις είχε αρχίσει. Καθώς άρχισε να βρέχει, μια ολόκληρη ομάδα από χελιδόνια και σπουργίτια συνοδευόμενα από τον κίτρινο εμψυχωτή μου και κάμποσα άλλα κόκκινα πουλιά άρχισαν να συγκεντρώνονται πάνω στα μαύρα καλώδια. Τραγουδούσαν με τόση χαρά μες τη βροχή, καθώς αυτή τα ξέπλενε από τη σκόνη και τη βρωμιά της ζωής και αυτά χοροπηδούσαν παιχνιδιάρικα λες και ήταν μικρά παιδιά που έπαιζαν με το ποτιστικό του γρασιδιού.

Η μπόρα δεν κράτησε για πολύ. Καθώς ο ήλιος βγήκε ξανά πίσω απ’ τα μαύρα σύννεφα, είδα τα πράγματα όπως ποτέ πριν. Κατανόησα πως τόσα πολλά πράγματα που αντιμετωπίζουμε στη ζωή, ειδικά όταν τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά, μπορεί να δείχνουν πολύ άσχημα και ίσως να φαίνονται ότι αμαυρώνουν τις ελπίδες μας και τα όνειρα για το μακροπρόθεσμο μέλλον. Όμως τόσα πολλά μπορούν να αλλάξουν, αν εμείς αφήσουμε τον Θεό να μας δείξει πως αυτά τα φαινομενικά άσχημα πράγματα που μας κρύβουν την εικόνα προς το παρόν, μπορεί να γίνουν δίοδοι για τις ευλογίες και την ομορφιά και το δέος που θέλει να φέρει στη ζωή μας Αυτός. Αν μόνο μπορούσαμε να θυμόμαστε πως αυτά αποτελούν το σκηνικό που δημιουργείται, μέσα από το οποίο ο Θεός μπορεί να μας προσφέρει τους πιο πολύτιμους θησαυρούς χαράς και ελπίδας και την υπενθύμιση ότι υπάρχει ομορφιά στο καθετί που φέρνει στο διάβα μας Αυτός.