Ο φυλακισμένος υπαγόρευσε μια επιστολή σε μερικούς από τους πιο αγαπημένους φίλους του που βρίσκονταν εκατοντάδες μίλια μακριά σε μια άλλη χώρα. Τους είπε ότι ήταν αλυσοδεμένος – μάλλον αλυσοδεμένος με τον δεσμοφύλακά του, όπως ήταν η συνήθεια εκείνης της εποχής. Ειρωνεία της τύχης, επειδή πρόσφατα είχε ξαναβρεθεί στη φυλακή στην πόλη που ζούσαν οι φίλοι του. 1 Σε εκείνη την περίπτωση τον είχαν ξυλοκοπήσει και τον είχαν φυλακίσει – παράνομα, όπως αποδείχθηκε – στο πιο ασφαλές κελί της πόλης. Θεωρείτο άθεος 2 και ότι ξεσήκωνε τα πλήθη και ήταν αρκετά γνωστός στις αρχές σε όλη την αυτοκρατορία, οι οποίες μετά χαράς τον μάζευαν από τους δρόμους όταν μπορούσαν.
Δεν ήταν πάντα έτσι. Υπήρξε μια φορά που ήταν αφοσιωμένος στην εφαρμογή του νόμου. Ήταν επίσης εγκεκριμένος αυτόκλητος τιμωρός που τριγυρνούσε για να ξεκαθαρίσει με βάναυσο τρόπο την περιοχή του από τους αιρετικούς – άνδρες, γυναίκες και παιδιά επίσης. 3 Και ήταν ένα καθήκον το οποίο απολάμβανε. Όμως αυτό έγινε πριν πολύ καιρό. Τώρα βρισκόταν από την άλλη μεριά και οι πρώην συνάδελφοί του ήταν συνεργοί στην ενοχοποίησή του και τη φυλάκισή του.
Ο απόστολος Παύλος γνώριζε ότι η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή. Για αυτόν θα ήταν είτε θάνατος είτε ελευθερία – δεν φαινόταν να υπάρχουν άλλες επιλογές. Για λίγο καιρό βρέθηκε σε κατ’ οίκον κράτηση, όχι όμως πια· και οι νέοι του δεσμοφύλακες, που ήταν επίλεκτοι από τις τάξεις της Πραιτοριανής Φρουράς, 4 ήταν πολύ σκληροτράχηλοι. Όπως και να έχει, οι τροχοί της Ρωμαϊκής δικαιοσύνης γύριζαν πάρα πολύ αργά. Οι αγαπημένοι του φίλοι στους Φιλίππους ανησυχούσαν για αυτόν και είχαν στείλει χρήματα για να τον συντηρήσουν. Μερικοί ήταν παλιοί λεγεωνάριοι που γνώριζαν πώς δούλευε το Ρωμαϊκό σύστημα, πόσο βάναυσο και συχνά, πόσο άδικο ήταν. Έτσι ο Παύλος τους έγραφε διαβεβαιώνοντάς τους ότι όλα ήταν υπό τον έλεγχο του Θεού.
Φαίνεται πως έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για τους Φιλιππισίους. Τους έγραφε λόγια γεμάτα στοργή και ενθάρρυνση, λέγοντάς τους να κοιτάνε τη φωτεινή πλευρά. Αν ήταν η ώρα του να πεθάνει, θα πήγαινε με τον Κύριο και αν τον ελευθέρωναν, ήταν και αυτό καλό επίσης, επειδή θα μπορούσε να έρθει να τους δει ξανά. Είπε ότι δεν μπορούσε να αποφασίσει τι ήταν το καλύτερο. 5 Τα είχε βάλει όλα στα χέρια του Θεού και γι’ αυτό ένοιωθε γαλήνη μέσα του. Τα λόγια του έχουν μείνει αθάνατα και έχουν απήχηση σε όλους τους πιστούς:
Να χαίρεστε στον Κύριο πάντοτε· θα το πω ξανά, Να χαίρεστε. Η επιείκειά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους. … Μη μεριμνάτε για τίποτε, αλλά σε κάθε τι τα ζητήματά σας ας γνωρίζονται στον Θεό με ευχαριστία διαμέσου της προσευχής και της δέησης. Και η ειρήνη του Θεού που υπερέχει κάθε νου θα διαφυλάξει τις καρδιές σας και τα διανοήματά σας διαμέσου του Ιησού Χριστού.
Τέλος, αδελφοί μου, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι καθαρά, όσα είναι προσφιλή, όσα έχουν καλή φήμη, αν υπάρχει κάποια αρετή και αν υπάρχει κάποιος έπαινος, αυτά να συλλογίζεστε· εκείνα που και μάθατε και παραλάβατε και ακούσατε και είδατε σε μένα, αυτά να κάνετε και ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας. 6
* * *
Διαδώστε το
Πιστεύω ότι ο Θεός θέλει να ενθαρρύνει τους ανθρώπους, συχνά όμως χρειάζεται εμάς για να το κάνει. Και είτε το πιστεύετε είτε όχι, έχουμε αυτό που χρειάζονται οι άλλοι. Έχουμε το Άγιο Πνεύμα του Θεού και τα λόγια της αγάπης Του! Η ζωή μας μπορεί να έχει επιρροή, επειδή τα λόγια μας έχουν δύναμη. Τα λόγια μας δε χρειάζεται να είναι βαθυστόχαστα ή εύγλωττα – μόνο απλά λόγια που να ικανοποιούν την ανάγκη κάποιου για αγάπη, ελπίδα, σημασία ή παρηγοριά.
Αν νοιώθετε ότι δεν έχετε τον χρόνο, την ενέργεια, την εμπειρία ή ότι αυτό που έχετε να προσφέρετε δεν είναι αρκετό, μην ανησυχείτε· αυτό συμβαίνει σε πολλούς από εμάς. Όμως όλοι μας μπορούμε να δώσουμε μέσα από τα ενθαρρυντικά μας λόγια, μέσα από τα οποία οι ζωές μας μπορούν να έχουν επιρροή, και μπορούμε να διαδώσουμε την αγάπη του Θεού όπου πάμε. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά σε μια στάση λεωφορείου, στο μετρό, στο κατάστημα, στη δουλειά, στο σχολείο, στο Ίντερνετ, πηγαίνοντας για έναν περίπατο, και ούτω καθεξής.
Να μερικές ερωτήσεις που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας: Τι μπορώ να πω σε αυτό το άτομο ώστε να το βοηθήσει με κάποιο τρόπο, να ανυψώσει το πνεύμα του, να λαμπρύνει τη μέρα του, να το κάνει να νοιώσει εκτίμηση και ότι αξίζει; Πώς μπορώ να αφήσω αυτό το άτομο μ’ ένα καλό αίσθημα για τον εαυτό του και να ξέρει ότι αυτό που κάνει έχει σημασία; Στη συνέχεια ας ζητήσουμε από τον Θεό να μας δώσει την πίστη να πούμε ό,τι βάλει στις καρδιές μας.