Για τα δωδέκατα γενέθλιά του, ο γιος μας ήθελε να εξερευνήσει τις υπόγειες σπηλιές κοντά στο σπίτι μας. Εγώ δεν ήμουν και τόσο ενθουσιασμένη με την ιδέα, όμως παρ’ όλες τις προσπάθειές μου να κάνουμε κάτι διαφορετικό, αυτός επέμενε και έτσι μια αφόρητα ζεστή μέρα, η κουνιάδα μου και εγώ ξεκινήσαμε με τα τρία μας παιδιά. Ενώ προχωρούσαμε προς την είσοδο μιας τεράστιας σπηλιάς, η καρδιά μου κτυπούσε δυνατά, σύντομα όμως ένοιωσα ευχάριστα έκπληκτη βλέποντας ότι τα λίγο κατηφορικά μονοπάτια που υπήρχαν ήταν καθαρά και καλά φωτισμένα. Καθώς κατεβαίναμε όλο και πιο κάτω, ένοιωθες σαν να δούλευε το σύστημα ψύξης.
Καθώς διαβάζαμε τις επιγραφές και μελετούσαμε τους βράχους και τους σχηματισμούς των κρυστάλλων, αρχίσαμε να κατανοούμε τους βράχους με έναν εντελώς καινούργιο τρόπο. Αυτό που ίσως να φαινόταν ακατανόητο μέσα στο σκοτάδι, λαμπύριζε όμορφα κάτω από το φως των χρωματιστών προβολέων. Περάσαμε αρκετές ώρες υπογείως και επιστρέψαμε στην επιφάνεια με μια καινούργια αξιολόγηση για τα θαύματα της δημιουργίας του Θεού και την μαγευτική ομορφιά των κρυφών πραγμάτων.
Τον ίδιο καιρό, βρισκόμουν σε μία καμπή στη ζωή μου καθώς ένιωθα σαν χαμένη ανάμεσα σε μερικές πνευματικές σπηλιές. Ο κόσμος μου ήταν άνω-κάτω και ένιωθα απόμακρη από όλα όσα είχα μάθει. Ένιωθα επίσης αρκετά απομονωμένη και χωρίς σκοπό. Όμως οι λίγες αυτές ώρες μέσα στις σπηλιές με βοήθησαν να αποκτήσω μια νέα προοπτική.
Ένα πράγμα που θυμήθηκα ξανά είναι ότι ο Θεός είναι φως και σ’ Αυτόν δεν υπάρχει καθόλου σκοτάδι. 1 Ακόμα και μέσα σε κάποιο μέρος που ίσως να δείχνει τρομακτικό, το φως Του υπάρχει εκεί για να καθοδηγεί κάθε βήμα και να με φυλάει από το να σκοντάφτω. Το φως Του όχι μόνο με προστατεύει αλλά και με βοηθάει να δω την ομορφιά που υπάρχει τριγύρω. Η ζωή μου είναι γεμάτη με φως εφόσον εγώ βρίσκομαι στην παρουσία Του.
Μερικές φορές το μονοπάτι του Θεού οδηγεί σε κάποιο μέρος γεμάτο σκιές. Τα μάτια μας χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν στις αλλαγές και να δούνε τα πράγματα όπως είναι. Όμως ακόμα και μέσα στο σκοτάδι υπάρχει ανάπτυξη, ομορφιά και τάξη. Όπως ο γιος μου που εξερευνούσε τις σπηλιές εκείνη τη μέρα, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να αποκτήσω μια αίσθηση χαράς και περιπέτειας.
Με έκανε επίσης να εκτιμήσω και εκείνους που είχαν πάει εκεί πρωτύτερα. Κάποιος είχε κατέβει μέσα στο σκοτάδι και είχε εργαστεί για να κάνει το μέρος ασφαλές με το να τοποθετήσει φώτα και επιγραφές. Συνειδητοποίησα ότι χρειαζόμουν να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στο να διαβάζω πνευματικά κείμενα από εκείνους που κατανοούσαν την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν εγώ. Μπορούν να με βοηθήσουν με το να με διδάξουν μερικά βαθύτερα μαθήματα πίστης και να με ενθαρρύνουν να συνεχίσω να εμπιστεύομαι το στοργικό χέρι του Θεού και την καθοδήγησή Του στη ζωή μου.
- βλ. Ιωάννη Α’ 1:5↑