Σήμερα όλα ήταν τέλεια! Δεν ήταν μια εντελώς χαλαρή μέρα, ή τέλεια όσον αφορά τα επιτεύγματα, ή την έλλειψη προβλημάτων. Ήταν όμως τόσο τέλεια από την αρχή μέχρι το τέλος ώστε τώρα νοιώθω υποχρεωμένη να ανατρέξω στα βήματά μου και να προσπαθήσω να δω τι την έκανε έτσι. Ίσως μπορέσω να το κάνω να συμβεί ξανά.
Ξύπνησα νωρίς και καλωσόρισα τη νέα μέρα με ένα περίπατο δύο μιλίων, ευχαριστώντας τον Θεό για τους αγαπημένους μου και προσευχόμενη γι’ αυτούς. Κατόπιν διάβασα κάτι από τη Βίβλο, αναλογίστηκα το τι διάβασα και προσευχήθηκα ότι θα με αλλάξει. Άκουσα λίγη Χριστιανική μουσική, αφήνοντας τα εμπνευστικά λόγια να πλημυρίσουν την ψυχή μου, μετά πέρασα λίγα λεπτά παρακολουθώντας μια ηλιαχτίδα που περνούσε μέσα από ένα μικρό πρίσμα που κρεμόταν στο παράθυρο δημιουργώντας ουράνια τόξα σε όλο το δωμάτιο.
Μετά το πρωινό, σχεδίασα την ερχόμενη σχολική χρονιά και παρήγγειλα βιβλία για τους μαθητές μου που φοιτούν στο σπίτι και μετά τους βοήθησα με τα μαθήματά τους. Ήταν ένα πρωινό γεμάτο, όμως χωρίς καθόλου πίεση. Ο χρόνος που αφιέρωσα στον Ιησού σίγουρα απέδωσε.
Άρχισα να νοιώθω λίγο πεσμένη, καθώς έκοβα τα λαχανικά για το μεσημεριανό, αλλά έπιασα τον εαυτό μου να ευχαριστεί τον Θεό για το άφθονο και υγιεινό φαγητό. Ενώ τα χέρια μου ήταν απασχολημένα, η καρδιά μου και ο νους μου ήταν κάπου αλλού, κοντά στον Ιησού απολαμβάνοντας τη συντροφιά μαζί Του. Ήταν ακριβώς η τόνωση που χρειαζόμουν.
Άκουσα λίγη μουσική με πιάνο ενώ πήγα να κάνω κάτι με το αυτοκίνητο. Η κίνηση στον δρόμο δεν με άγχωσε. Κάποιος ηλικιωμένος οδηγός μπροστά μου πήρε αργά τη στροφή κάτι το οποίο εξαγρίωσε μερικούς άλλους οδηγούς, εγώ όμως προσευχήθηκα γι’ αυτόν και ήμουν εντυπωσιασμένη που μπορούσε ακόμα να κυκλοφορεί.
Πίσω στο σπίτι, μεταξύ ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τηλεφωνημάτων και την επίσκεψη ενός γείτονα, μαγείρεψα, καθάρισα και πέρασα λίγη ώρα με τον έφηβο γιο μου. Κάπου-κάπου ανησυχώ γι’ αυτόν, όμως όταν συζήτησε τις απόψεις του, τα ενδιαφέροντά του και τα όνειρά του μαζί μου, ο Ιησούς με βοήθησε να δω γλυκύτητα και βάθος στο γιο μου, κάτι που μου διαφεύγει μερικές φορές.
Ο σύζυγός μου και εγώ, πήγαμε βόλτα το βραδάκι, πιασμένοι χέρι-χέρι και παρακολουθήσαμε τη δύση του ηλίου που ζωγράφιζε τα σύννεφα με ένα μωβ και ροζ χρώμα, και αναλογιστήκαμε τις ευλογίες μας μαζί.
Ξέρω ότι δεν μπορώ να προσμένω την κάθε μέρα να είναι τέλεια, ξέρω όμως πώς να αυξήσω τις πιθανότητές μου: Θα αφιερώνω χρόνο στην επικοινωνία μου με τον Ιησού και θα ανανεώνω αυτήν την επικοινωνία στη διάρκεια της ημέρας με το να σκέφτομαι Αυτόν και την καλοσύνη Του.